Zwijmelen op Zaterdag: Sunny Days

Dit wordt denk ik weer een vaag zonder naam en toenaam blogje omwille van de privacy.
Maar het houdt me bezig. Dus ik schrijf erover.

Mijn meelezende 'intimi' zullen weten waar het over gaat.
Mijn 'intimi' en anderen die niet weten waar het over gaat mogen vragen stellen als ze bezorgd zijn.

Ik maak dus van dichtbij een depressie mee.
Ik bedoel dus... iemand in mijn omgeving heeft een depressie... en ik vind het me daar toch een partijtje moeilijk.
Niet alleen het zien lijden. Maar ook de machteloosheid. Ik sta erbij en ik kijk ernaar. En ik voel het verdriet.
Ik steun, ik help, ik luister, ik geef ruimte en randvoorwaarden. Dat is alles wat ik kan doen. En een flinke knuffel op gezette tijden.
Ik probeer begrip op te brengen voor het ziektebeeld.
Want ik denk wel dat je van ziekte mag spreken.
Begrip gaat samen met kennis over. Hoe meer ik erover leer/lees, hoe beter ik het begrijp.
Ik dacht bijvoorbeeld dat er voor een depressieve bui een aanleiding moest zijn.
Is niet zo. Het komt en het gaat. Zonder reden, zonder oorzaak.
Ik zag laatst een filmpje op Youtube over een Zwarte Hond.
Ik heb bij die persoon nagevraagd of het filmpje beschreef hoe het voelt.
Het was de spijker op zijn kop.
Omdat ik het fijn zou vinden dat meer mensen een depressie begrijpen, plaats ik *hier*  de link naar het filmpje.

Ik leerde ook dat leuke dingen doen soms helpt. Maar soms gewoon ook niet.
Bij het liedje Sunny Days van Armin van Buuren moet ik er steeds aan denken. Het liedje gaat over de mooie dingen zien in het leven.
Maar dat is nou juist wat de persoon waar het over gaat zo mee worstelt.
Het leven is mooi. Hij/zij heeft het goed. Is niet arm. Leeft in een vrij land. Doet leuke dingen.
Heeft de liefste ouders op de wereld. En toch voelt hij/zij zich ongelukkig. Het geeft een schuldgevoel. Waarom kan je je met zoveel fijns om je heen niet gelukkig voelen?

'No more butterflies, 'cause they don't never last,
Stolen from the light by demons of the past...'

En ja. Hij/zij kan leuke dingen doen. Maar waarom voelt hij/zij zich dan niet altijd beter als hij/zij leuke dingen doet? De zonnige dagen dragen niet altijd bij aan meer geluk...

Het zijn dagelijkse worstelingen. We weten niet hoe lang het traject tot beter zijn gaat duren. Tot die tijd doe ik wat mijn hart me ingeeft, laat ik me adviseren, en probeer ik er te zijn.