Zwijmelen op Zaterdag: Jerusalem of Gold

Een paar weken geleden vertelde ik in mijn blog over mijn vroegere buurvrouw, die overleden was. Over mijn buurman die alleen achterbleef. 

Vorige week mocht ik afscheid nemen van hem. 

Hij is zijn vrouw achterna gegaan. Ze zijn weer samen. 

En hoe verdrietige het ook is, dat vind ik een fijne gedachten. Hoe moet je in Godsnaam alleen verder als je altijd samen bent geweest?

Tijdens de dienst viel me vooral op dat een paar psalmen eigenlijk 'best mooi' waren. 

Ik kwam als kind heel vaak in de kerk. Maar ik heb daar nooit opgelet. 

Ik luisterde niet naar de preek. Stond op het juiste moment op, pakte op het juiste moment mijn 'kniekussentje' van het haakje om op te knielen, ging zitten als iedereen weer ging zitten en haalde mijn hostie op. Die hostie liet ik vervolgens zolang mogelijk in mijn mond te laten zitten om die na 10 minuten aan mijn zus te laten zien, waarbij we dan weer ons best moesten doen om niet in de lach te schieten. 

Het kerkuurtje was voor mij vooral de tijd uitzitten en mijn gedachten lekker laten dwalen. 

De liedjes vond ik maar traag en stom. 

Die dag snapte ik dat mensen 'in vervoering' kunnen raken van een psalm. 

Een aantal 'nummers' herkende ik ik van vroeger, andere van een paar weken terug. En ééntje dus uit een de film Schindlers List. Jerusalem of Gold heet het, of Jersalem, stad van goud. Ik heb er geen herinneringen aan, dat ik het ooit in een katholieke kerkdienst heb gehoord. Maar zoals ik al zei... Ik lette daar nooit op. 

Sinds ik het lied ken uit de film dacht ik dat het een lied was uit het joodse geloof. 

Maar kennelijk zijn de psalmen ook raakvlakken in het jodendom en christendom? 

Ik weet het niet. Ik ben er helemaal niet in thuis. Is er een lezer die hier meer over kan vertellen? 

Nu ik erover nadenk: ze lezen allemaal dezelfde bijbel, maar leggen hem anders uit toch? In ieder geval voor wat het oude testament betreft, toch? Dus dan zal het niet zo gek zijn dat ze dezelfde psalmen zingen? 

Ik was er in iedereen geval door geraakt, door dat Jersalem. Vooral ook omdat ik de slotscène van Schindlers List zo indrukwekkend vind, waarin de mensen uit de film samen met de 'echte' mensen, de overlevenden, een steen leggen op Oscar Schindlers graf. 

Haha, ooit gedacht dat ik een psalm in de zwijmel zou zetten? 

Ik niet!

Vanaf nu is dit voor mij 'het nummer' van mijn buurman. 

Ik hoef me geen zorgen meer te maken om zijn verdriet, eenzaamheid, gezondheid. Hij is weer bij zijn vrouw. 

Zwijmelen op Zaterdag: See Emily Play

Voor deze Zwijmelzaterdag was het 'verzoek' gekomen om een nummer te kiezen uit de jaren '60.
Dat is wel ver van voor mijn tijd hoor!
Als kind van de jaren '70, waarbij mijn smaak voor muziek ontwikkeld is in de jaren '80-'90 was dit toch wel even diep graven.

Ik had natuurlijk iets kunnen kiezen van The Stones waar ik in de jaren '80 veel naar luisterde, of van The Doors.
In de jaren '80 is bij mij echter ook de liefde voor muziek van Pink Floyd ontstaan. Destijds een band die ook al heel wat jaartjes meedraaide. En omdat de muziek van Pink Floyd als een draad door mijn leven verweven is, (de laatste jaren kan ik ook samen met mijn zoon enorm van deze muziek genieten, hoe mooi is dat!!!) heb ik voor deze band gekozen.
Het viel niet mee om iets zwijmelwaardigs uit de jaren '60 te vinden van PF.
Het vroege werk is bijna allemaal vrij psychedelisch en niet heel erg toegankelijk.
Maar... ik kwam See Emily Play tegen.
Een song die je qua geluid misschien eerder zou toeschrijven aan The Beatles.
En een heel grappig filmpje met 4 lunatics on the grass. (<- grapje dat alleen de Pink Floyd-kenners zullen snappen :-) ).

Zwijmelen op Zaterdag: Glory

O, jongens, echt... alles beter dan 'zoals in mijn tijd' in een slaapzakje voor het ticketkantoor bivakkeren hoor, maar wat is dat tickets bestellen toch altijd een schijtzenuwengebeuren.

Gisteren om 10 uur startte de verkoop van mijn dochters allerfavorietste band Bastille.
Een paar jaar geleden hebben we ze al een live gezien in het sportpaleis in Antwerpen, en we vonden het beiden voor herhaling vatbaar. Voor mijn dochter is dit een understatement. Ze wil niets liever dan Bastille nog een keer zien!

Expectations VS Reality:

Expectations:
Ik log in achter mijn PC, bestel twee kaarten, betaal, een paar minuten later krijg ik de kaarten in mijn mailbox. Zo handig.

Reality:
Om half 10 zit ik klaar achter de computer.
De verkooppagina van het Sportpaleis open, en voor de zekerheid bij ook die van Ziggodome, waar ze ook op gaan treden, voor het geval bij het Sportpaleis achter het net zou vissen. Inloggen bij de Nederlandse ticketservice en bij de Belgische Teleticket.
Wachtwoorden natuurlijk vergeten. Opnieuw opvragen. Inloggen bij mijn twee mailboxen want bij de Belgische was ik natuurlijk weer bekend bij mijn tweede mailaccount.
Om 10 over half 10 knalt het internet eraf en kan het hele inloggebeuren opnieuw beginnen.
Met een minuutje staat nu alles weer open en kan het wachten beginnen.
Kak... er is intussen een wachtrij van een half uur bij Ziggodome... maar met 5 minuten word ik toch weer toe gelaten op de site. In mijn zenuwen refresh ik toch de pagina van Ziggodome (er werd nog gewaarschuwd: DOE DIT NIET!!!)  en kom ik weer achter in de wachtrij te staan.
Om 2 minuten voor 10 krijg ik van de zenuwen een aandrang des doods. Ik besluit deze zo goed en kwaad als het gaat te negeren, want dat ga ik natuurlijk nooit redden in 2 minuten.
Om 1 minuut voor 10 zie ik dat de Belgische Site opengaat. Ik bestel 2 tickets voor 'staanplaatsen op het veld' en verrek! ik kan door naar het betaalscherm.

Ik pak mijn telefoon, log in bij mijn bank, en scan de QR-code. Maar die wordt niet herkend. 'Update de nieuwste versie van de bank-app' zegt-ie.
Ik doe een update... ik wacht.... en terwijl ik wacht bedenk ik me dat op mijn mans telefoon ook een bank-app staat. Ik pak de telefoon (die gelukkig thuis ligt) van mijn man (die niet thuis is). Shit. Die is leeg. Snoertje, snoertje, waar is het oplaadsnoertje?
Ik hang zijn telefoon aan de pc en er komt sap in. Weer shit. Ik moet zijn simcode in toetsen. Die weet ik niet, ik moet hem bellen op zijn werk. Met mijn telefoon die ligt te updaten. Gelukkig neemt hij op. Ik log in op zijn telefoon, op zijn bankapp, scan de QR-code en.... hij pakt hem ook niet. Ook daar moet ik de laatste versie van de app downloaden. Maar intussen had ik op mijn telefoon al gezien dat hij met de nieuwste versie van de app de QR-code ook niet pakt.

Er zit maar 1 ding op... teruggaan uit het betaalscherm en opnieuw twee kaarten proberen te bestellen. Er zijn inmiddels 20 minuten voorbij. Dit is kansloos. Ik ben nu bijna hysterisch. Ik klik op 'bestel uw tickets' en tot mijn stomme verbazing kan ik nog twee veldplaatsen scoren! Hoe bestaat het!!!
Ik zie nu heel klein, helemaal verstopt onderaan de bestelpagina het kopje 'selecteer uw bank' staan (ah!!! stom! Die was ik zojuist vergeten, logisch dat het dan niet lukt! Waarom had ik niet bedacht dat ik mijn bank niet had geselecteerd?), ik selecteer mijn bank, ik mag door naar het betaalscherm en krijg een QR-code, scan hem, en ha! hij pakt hem!!!

Om 5 voor half elf waren Janneke en ik de blije eigenaars van een ticket voor Bastille!
Mijn god... wat een toestand was dit!
Maar... We gaan in Antwerpen Bastille zien!
En ik kan op mijn gemakje naar de WC.