Zwijmelen op zaterdag: Non Non Rien N'a Changé

In onze vakantie, een klein maandje geleden, waren een paar weken in ons huisje bij zee. Op een avond belandden we op een naburige camping in de kantine. Er speelde een live-bandje. We dachten: laten we hem even checken, misschien is het leuk.
De avond begon een beetje gezapig. De band speelde leuk, maar er kwam niet veel volk op af. De stemming kwam er niet helemaal in.
Net toen we besloten hadden om na het volgende nummer naar huis te gaan, kwam er een vrouw op mijn man toegelopen: "Heeeeejjjjj! Wat leuk om jou na al die tijd weer te zien!!! Hoe ís het???!!!!"
Er volgde een ongemakkelijk moment met het raden van namen... Het duurde even voordat Mr.C. zijn kwartje viel. Het bleek een jeugdvriendin te zijn, van pak hem beet 30 jaar geleden. Ze hoorde bij een cluppie dat Mr.C. jaren geleden jaarlijks trof tijdens de zomervakanties daar aan zee. (Mr. C. komt er al sinds eind jaren 60).
Ze hadden elkaar destijds uit het oog verloren, maar bleken allemaal toch weer een vaste kampeerplek te hebben op één van de campings in de buurt. Een deel  van de club bleek een eindje verderop aan de bar neergestreken te zijn. En ineens werd het een hele gezellige avond.

Vorige week werd er in dezelfde kantine, naar aanleiding van dit leuke treffen, een 80's-90's feest gegeven. De club had via alle social media en via via bijna iedereen weer weten te vinden, en ze waren bijna allemaal van de partij. Nu mét aanhang én een groot deel van de (puber)kinderen was er ook voor te porren. En het was écht een ouderwets gezellige avond.
Meestal ben ik niet zo'n danser, maar ik heb de hele avond op de dansvloer gestaan. Zelfs Jip, die normaal gesproken alleen op zíjn muziek (lees: metal) beweegt, heb ik die avond alleen maar op de dansvloer gezien.
Hoogtepunt van de avond (of was het misschien het dieptepunt... ik zou het niet meer weten...) was toen The Poppies werden gedraaid (jaja, jaren 70, I know... de DJ nam het allemaal wat ruim).
Wie had dat ooit gedacht dat ik samen met Jip keihard op The Poppies los zou gaan?
Ik vond het helemaal geweldig. En hij ook.

Mr. C. heeft het die nacht weer ouderwets licht zien worden (ik taaide met Jip iets eerder af). En de dag erna hebben we met de hele club ouderwets uit liggen brakken op het strand.
Eigenlijk leek er niets veranderd.

En ik realiseer me nu pas hoe toepasselijk dit liedje is voor deze zwijmel:
Non Non Rien N'a Changé
Tout, tout a continué

Nee, er is niets veranderd, alles ging door.

Er zat alleen maar 30 jaar, bijna een half leven met hoogte- en dieptepunten, tussen.

Zwijmelen op Zaterdag: Jazz up your Lingerie

We draaien weer.
De vakantie was deze week, ook voor de kinderen, officieel voorbij.
En eerlijk: het bevalt me maar matig. De vakantie was te kort.
Ik heb alweer twee werkweken achter de rug en ook mijn opleiding is weer begonnen.

Mijn eerste op maat getekende slip is een feit.
En jemig... Er was een grappig voorvalletje met tentstokken in de les, en dat kwam niet uit de lucht vallen.
Als ik de slip zo op tafel zie liggen, dan ziet het eruit alsof ik er met zijn tweeën in pas.
Nu zijn mijn billen ook altijd gezellig samen, dus ergens klopt het ook wel, maar ik kan je zeggen: ook al weet ik dat ik géén maatje 36 heb: dit is confronterend!
Nu moet het model natuurlijk nog een beetje aangepast en opgeleukt worden.
Maar over de pasvorm het eerste proefmodel waren we geheel niet ontevreden.
En dat is dan, ondanks de omvang van de slip, toch ook wel weer heel erg leuk!

Ik ben nu in de opleiding echt op onontgonnen terrein gekomen. Lingerie maken heb ik nooit gedaan. En ook de module voor coupeuse ziet er een stuk ingewikkelder uit dan de vorige lesmappen.
Voor de lingerie moet ik ook echt een andere manier van werken eigen maken.
Ik ben gewend om alle patroondelen netjes door te lussen. Het geeft me houvast tijdens het naaiproces. Met al die elastische stoffen is dat niet mogelijk en heb ik echt een soort van lusverbod gekregen :-). Kortsluiting in mijn hoofd hoor!

In de zwijmel vandaag een ouwetje.
Jazz up your lingerie!

Zwijmelen op Zaterdag: Trouble makin' Woman

Vanmorgen moest ik voor wat 'selfcare' al vroeg op pad naar het Westland. Een ritje van ruim een uur heen, ruim een uur terug. Wat je ver haalt is lekker.
Met een verre autorit is het altijd fijn om mooie muziek te hebben.

Na de behandeling voelde ik me herboren en zen.
Tijdens het zappen langs de kanalen op de radio bleef ik hangen bij een stukje blues.
Paste precies bij mijn stemming. Laid back de kilometers aan me voorbij laten gaan. Helemaal prima. Titel en uitvoerende: géén idee. Het klonk lekker.

Het nummer werd afgekondigd. Chris Cain. Nooit van gehoord. De man achter de draaitafel bij Radio Rijnmond zette nog een nummer in van Chris Cain. En daarna nog een. En na het journaal ging hij gewoon door. Zo ging het een kilometer of 80 verder. Het klonk allemaal even fijn.

Ik ben geen blueskenner maar vond het toch raar dat ik nog nooit van deze artiest gehoord had.
De radioman vertelde dat het een Amerikaanse bluesgitarist is, die ontzettend goed is, maar niet de waardering krijgt die hij zou moeten krijgen. Dus het was niet zo raar dat hij bij mij nog nooit voorbij gekomen was.

Nou ja... binnenkort is hij in NL. Dat zal waarschijnlijk wel de aanleiding geweest zijn van de Cain-uurtjes op de radio. 14 september in Zoetermeer. 15 september in Kasteel Rhoon. Kaartjes maar €12,50! Hoe bestaat het voor zulke mooie blues.
Ik heb de livefilmpjes ook gechecked. Een blije muzikant die zichtbaar plezier heeft in zijn optredens. Jammer dat mijn agenda al volgeboekt is voor die middagen.

Even googelen leerde mij dat Johan Derksen iedere zaterdagochtend op Radio Rijnmond 'Muziek voor ouderen' draait in navolging op 'Tijd voor teenagers' ongeveer 100 jaar geleden op de radio. Hij mag draaien wat hij wil dus komt er veel country, Americana en Blues voorbij.
Oei... 'Muziek voor ouderen'... ben ik hiermee officieel een generatie opgeschoven?

Ik zet er lukraak eentje in de zwijmel. Wellicht kom ik nog mooiere tegen als ik even doorzoek. Maar deze heeft wel een hoog zwijmelgehalte vind ik.

Kortom, het universum gaf me vanmorgen precies wat ik nodig had vanmorgen.
Dankbaar!