Op één vraag die Maan in dit liedje stelt kan ik wat mezelf betreft volmondig en zonder aarzelen ja zeggen.
En daar ben ik ze allemaal dankbaar voor...
Wat als ze morgen besluit niet te schuilen Haar betere ik voor haar ware gezicht te ruilen Zullen de vrienden die zij wil vertrouwen Nog steeds van haar houden Als ze huilt Als ze huilt en niet lacht...
Het kwam voorbij.
En ik dacht echt: wáár zit ik in godsnaam naar te kijken?
Even verwachte ik keiharde metal, want langharig tuig.
It's Neil! Nee... het is Daði og Gagnamagnið.
Maar het is juist een beetje jaren '80 synthesizer muziek.
En ergens vind ik het ook weer helemaal briljant.
Humor, de styling, de danspasjes... het klopt gewoon.
Voor zover ik het heb kunnen achterhalen op het web zitten ze in de finale om mee te doen aan het songfestival. Van mij mogen ze komen hoor. Dan ga ik voor ze duimen en heihard hopen dat ze winnen.
Hier de IJslandse versie:
Zeg nou zelf... is het niet énig?
Maar of ze het gaan winnen van dit IJslandse nachtegaaltje?
Nou... en al Youtubend kom ik deze tegen van Dadi: een cover van een liedje van Billie Eilish ( fans in da house!!) die verrassend goed klinkt.
Hij heeft er een fan bij hoor!
Dit liedje staat bij mij de laatste weken op repeat.
Met kerst gaf ik de de nieuwste CD van Rammstein aan mijn langharig tuig cadeau omdat we in juni naar het concert gaan. En dan is het wel leuk als je ook de nieuwste liedjes herkent.
Hij ligt sindsdien bij mij in de auto (sorry, zoon :-), en ik draai hem vaak onderweg.
Diamant laat een andere kant van Rammstein horen.
En omdat dit nummer echt zwijmelwaardig is deel ik hem vandaag.
Du bist so schön, so wunderschön Ich will nur dich Immer nur dich ansehen Lässt die Welt um mich verblassen Kann den Blick nicht von dir lassen Und dieses Funkeln deiner Augen Will die Seele aus mir saugen
Du bist schön wie ein Diamant Schön anzusehen wie ein Diamant Doch bitte lass mich gehen Wie ein Juwel, so klar und rein Dein feines Licht war mein ganzes Sein Wollte dich ins Herzen fassen Doch was nicht lieben kann, muss hassen Und dieses Funkeln deiner Augen Will die Seele aus mir saugen
Du bist schön wie ein Diamant Schön anzusehen wie ein Diamant Doch bitte lass mich gehen Welche Kraft, was für ein Schein Wunderschön wie ein Diamant Doch nur ein Stein Wie zwijmelt er mee vandaag?
Ik hou van muziek luisteren tijdens lange autoritten.
Maar de rit hoeft nu ook weer niet té lang te worden.
Gisteren om 16 uur vertrokken naar Den Haag. De Puberella wilde vrienden opzoek in Scheveningen, kon ik in die tussentijd fijn even bijkletsen met mijn Haagse vriendin.
(Help! Mijn bloedmooie meid gaat naar jongens toe op een plek waar ik niet weet waar het is bij jongens die ik niet ken... loslaten blijft een issue...).
Om 4 uur vertrokken we dus, rekening houdend met extra reistijd vanwege de spits. Om 16.15 reden we de eerste file in. De weg stond muurvast ten gevolge van weigerende slagbomen op de brug. Gelukkig kon ik nog keren om om te rijden over de Moerdijkbrug, maar op de weg daarnaartoe was een rijbaan afgesloten. We weren al een uur onderweg en toen waren we de Moerdijk nog niet over.
Nou ja... dan heb je natuurlijk de gebruikelijke drukte op de ring Rotterdam en in Den Haag naar het centrum... jemig... ik moet er nóg van bijkomen.
Ook van het feit dat ik mijn dochter even kwijt was :-). Ze zou door haar vrienden op de tram gezet worden en bij mijn vriendin zouden we haar bij de tramhalte weer oppikken. Veilig zo toch, voor een provinciaaltje in de grote stad? Ze appte keurig dat ze in de tram zat. Ze appte keurig dat ze er over twee haltes zou zijn. De tram stopte bij onze halte... Je raadt het al.. geen Puberella. Ze was een halte te vroeg uitgestapt :-)))). En dat vind ik dus helemaal niks hè... mijn bloedmooie meisje op een achterlijk tijdstip in de Schilderswijk in d'r uppie op straat... Het ís ook gewoon helemaal niks.
En dan zijn die mobiele telefoontjes toch weer een zegen hè? Want binnen 3 minuten hadden we elkaar weer gevonden. Hoe deden we dat vroeger in Godsnaam zonder?
De zwijmel van vandaag... zo'n lekker liedje dat tijdens één van de lange ritten deze week voorbijkwam. Ik was hem eigenlijk vergeten maar vond hem toch wel heel erg leuk om weer te horen en hij is bovendien zwijmelwaardig. Hoogstwaarschijnlijk voor de die-hard Ska liefhebber uit de jaren '80 commerciële meuk en bovendien een cover, maar ik heb daar vandaag even geen boodschap aan.
Ik had de overige zwijmelaars beloofd dat ik een link zou plaatsen om mee te kunnen zwijmelen.
En jeeeejjjj... het is me gelukt.
Dus als je mee wilt zwijmelen... Dat kan. Hoeft niet per se via een bloglink. Kan ook gewoon een Youtubje zijn die je wilt delen.
Dit was weer zo'n liedje dat tijdens de top 2000 voorbijkwam.
Een ontzettend zwijmelwaardig liefdesliedje.
Ik hoorde het voor het eerst (waarom nu pas???!!!), en het raakte me direct.
Vooral dit stukje sluit aan bij hoe ik er zelf over denk:
But I believe in Love And I know that you do, too And I believe in some kind of path That we can walk down, me and you
Into my arms...
De komende 24 uur is er niemand in my arms.
Ik trek me terug in ons huisje aan de kust om me te concentreren op mijn examenstukken.
Een heerlijk en allenig vooruitzicht!
By the way... De zwijmel wordt momenteel geleid door Melody: https://melodyk.nl/achteraf-en-vooruit/ Vanaf volgende week neem ik dat stokje van haar over en kunnen degenen die meezwijmelen hun link bij mij achterlaten.
