De laatste dag van oktober. De klok is alweer een uur terug. Het was iets lichter toen ik deze week vertrok van huis naar mijn werk. Met de auto. Fietsend door de polder naar mijn werk zit er even niet in. Donker als ik vertrek. Donker als ik thuis kom. Niks aan.
Vanmiddag ga ik lekker een paar uurtjes genieten in het bos. Ik denk dat ik zelf maar een kannetje chocomelk meeneem. Een break zit er niet in nu de horeca dicht is. Het bos staat er prachtig bij in al zijn herfsttinten. En verder heb ik niet zo heel veel zin in deze winter. Ik moet er echt doorheen. Uitkijkend naar het voorjaar.
Jullie zijn gauw klaar bij mij vandaag. Het wordt een vluggertje. Krap 2 minuten. Het nummer October van U2, van het gelijknamige album. Mooi, passend bij mijn stemming. Uit de tijd dat ik nog geen liedjes kon streamen maar vaak een heel album luisterde. Leuk om al die oude plaatjes van U2 weer eens te zien in dit filmpje.
Vorige week was ik een paar dagen in quarantaine in ons huisje bij zee. Het gezin liep te snotteren. Ik had geen klachten en dat wilde ik zo houden. Ik had ook geen zin om te verzuimen op het werk omdat ik getest zou moeten worden en dat soort dingen als ik klachten zou krijgen, dus uit voorzorg trok ik me terug.
Ik keek ernaar uit om een paar dagen alleen te zijn. Maar de eenzaamheid overviel me. Vreselijk. De nachten waren zo stil. Ieder kraakje schrok ik wakker van. En toen er een muisje door de slaapkamer liep, klonk het alsof er iemand door de kamer schuifelde. Het is er ook aardedonker. Ik zat echt een paar keer met een bonkend hart rechtop in mijn bed!
Er is een verschil tussen alleen zijn en eenzaam zijn. En eenzaam heb ik me volgens mij, tot vorige week, nog nooit gevoeld.
Het strand is daar altijd een heerlijke plek om je gedachten aan de golven en de wind mee te kunnen geven. En na een koude strandwandeling hoorde ik dus dit liedje op de radio. En het paste zo enorm bij de fase in mijn leven waar ik nu in zit, dus ik moest huilen. En ook dat was wel even fijn.
Nick en Simon (zie je, ik noem ze ineens ook geen Pik en Piemel meer :-) ) zijn echt in achting bij me gestegen sinds ik ze op televisie heb gezien in de serie op zoek naar Simon&Garfunkel.
Ze hebben nu ook een aantal nummers gemaakt in de stijl van deze muzikanten en ik moet zeggen dat het in dit nummer heel goed gelukt is. Ik vind het prachtig.
Dusseh... zeg nooit nooit. Nick en Simon krijgen vandaag een plekje in de zwijmel.
Ik ben totaal niet in the mood voor liefdesliedjes... Maar jemig... deze. Hier kan ik vandaag gewoon écht niet aan voorbij gaan in de Zwijmel. Ongeacht mijn stemming.
Ik plaatste al vaker iets van Nothing but Thieves. Ze hebben prachtige nummers en die stem van zanger Conor! Wat een bereik. In mijn ogen een ondergewaardeerde band. Ik denk dat ze hiermee wel toekomstig Top2000 materiaal hebben gemaakt en ongetwijfeld een groter publiek zullen bereiken. Een prachtige versie vanuit de Abbey Road Studio's.
Rapapapapa.... daar is de uitslag van mijn examen van vorige week. Wat was ik zenuwachtig. En vooral ook moe. Ik had zo hard, tot huilens toe, gewerkt om alles op tijd af te krijgen.
De examentekeningen die ik moest maken waren best pittig. Ik kreeg een plaatje, van een colbert met een kraag en een revers, die ik op schaal moest uitwerken. Voor het lingerie examen kreeg ik een plaatje van een bustier. Ik was in de volle overtuiging (nergens op gebaseerd) dat ik een tekening van een bodystocking 'met schulprand' zou moeten tekenen. Maar ik kreeg een plaatje van een bustier. En die bustier... daar had ik bij het leren niet zo heel veel aandacht aan besteed. Het eerste half uur van het examen was ik kwijt aan peinzen hoe ik in hemelsnaam deze tekening aan moest vliegen. Ik had werkelijk geen idee en ik wilde bijna gaan huilen omdat ik dacht dat ik hier volledig door het ijs zou gaan. Ik besloot om gewoon maar wat te gaan tekenen, omdat ik anders echt in tijdnood zou gaan komen en gaandeweg het tekenen snapte ik welke richting ik op moest. Voor de kenners onder ons: ik moest een bustier tekenen, zonder beugels, op het grondpatroon van een bh met beugel. Het leek mij een onmogelijke taak. Toen ik het examen inleverde antwoordde ik op de vraag of het gelukt was: Of ik zit honderd procent fout, en ik ben gezakt. Of ik zit bijna 100 procent goed, en ik ben geslaagd. Het werd het laatste.
Het examen bestond verder uit het beoordelen van de gemaakte kledingstukken. Ik had gekozen voor een een colbert met cape en een bh en een slip. Natuurlijk zelf ontworpen, op eigen maat, en volgens de juiste technieken genaaid. Daarnaast werden de opleidingsmappen met de uitgewerkte huiswerkopdrachten beoordeeld.
Voor het lingerie examen scoorde ik 3x een 9. Voor de module 'coupeuse1' scoorde ik een 7.5, een 9 en een 9.5. Trots als een aap met 7 lullen natuurlijk op zulke cijfers. Hier kon ik alleen maar van dromen. Ik mag mezelf nu costumière noemen. Nog 1 module te gaan, dan ben ik coupeuse.
Dit was is mijn mantel met cape. geïnspireerd op een ontwerp van Alexander McQueen. Natuurlijk volgens de exameneisen voorzien van paspelknoopsgaten, paspelzakken en een sjaalkraag. De stof heb ik lang over getwijfeld. Ik was bang dat de jeansstof een beetje een 'shabby'-look zou geven aan het geheel. Maar omdat ik de stof geheel verstevigd heb met manteldoek, kreeg de stof juist body en werd het een mooi geheel. De knopen heb ik ook zelf gemaakt en die zijn dan weer gedecoreerd met een stukje kant uit de doorschijnende onderrand.
De inspiratie voor de BH en de slip kreeg ik uit een ontwerp van Victoria's Secret. Met name het geplooide deel in de BH (wat ook weer terugkomt in het zijpand van de slip) en de met rij met (ook weer handgemaakte) knopen vond ik erg leuk in dit ontwerp .
Het was reteveel werk. Maar het was het waard. Ik heb ontzettend veel geleerd van dit proces. En heel veel steun en vertrouwen gehad van mijn lieve en altijd in mij gelovende docent Renée. (Ik móet haar naam gewoon even noemen, ik ben haar zo ontzettend dankbaar!).
Bij dit blog hoort een krachtig liedje. Omdat ik, vind ik, echt heel goed heb laten zien waar hard werken en doorzetten toe leidt. En waarom ik dan kies voor Beat It van Michael Jackson? Het is niet omdat ik zoveel met de muziek van Michael Jackson heb. Maar het is een krachtig nummer. En het gaat mij in dit nummer vooral om de gitaarsolo. RIP Eddie van Halen. He's running with the devil now...
Ze vindt er niks aan, aan 17 zijn in het jaar 2020. 'Ben ik eindelijk op een leeftijd dat ik dingen mag, kan het nog niet'. Ze had een groot feest in gedachten. Het wordt nu vanavond een feestje met 4 personen. Ik vind het wel sneu voor haar. Ze verheugt zich volgens mij al een jaar op dit liedje: ' You are the dancing queen, young and sweet only seventeen'.
Maar eigenlijk hoop ik dat ik vanavond kan aanhaken op haar feestje om mijn examenfeestje te vieren. Zaterdagochtend beginnen mijn examens voor de opleiding tot coupeuse. Ik ga op voor 2 examens dit jaar. Lingerie en Coupeuse deel 1. Als ik slaag voor de module lingerie dan mag ik mezelf costumière noemen. Ik heb echt heel hard gewerkt de afgelopen tijd om mijn examenstukken op tijd af te ronden. Het is altijd meer werk dan je denkt. En ieder jaar komt er gewoon een huilbui voorbij omdat ik zo ontzettend moe ben, en zo klaar met het moeten en gewoon rust wil en niet ieder vrij moment met mijn examenstukken bezig wil zijn. We gaan het zien. Ik ben in ieder geval tevreden over de stukken die ik moet inleveren. Ik hoop dat de examencommissie dat ook is.
En ongeacht de uitslag: volgende week laat ik de foto's zien!
