Thuis... Dat was wel een beetje het thema van de afgelopen weken, ondanks dat ik veel op vakantie was. Want waar ben je thuis?
Is dat in het huis waar je woont maar waar niemand op je wacht?
Is dat op een plek in de natuur waar weinig is en waar je aangewezen bent op jezelf?
Is dat bij een vriendin die je al meer dan 30 jaar kent?
Of kan dat ook zijn bij iemand die je nog niet zo lang kent, maar waar je je wel vertrouwd voelt omdat je je allebei in een zelfde fase van je leven bevindt... een soort lotgenoot zegmaar...
Is dat op de vakantiestek waar je al bijna 30 jaar komt?
Is dat in het gezin van je zus, waar je altijd aan mag schuiven en nooit teveel bent?
Is dat in het gezin van je zus, waar je altijd aan mag schuiven en nooit teveel bent?
En voor mijn zoon. Hij verliet het huis. (Mijn tranen zijn na dagen huilen intussen gedroogd hoor... no worries).
Maar hoe thuis was zijn thuis, in een gebroken gezin, op een plek waar hij nog maar een paar maanden woonde? Bij mij, als moeder was hij thuis, daar twijfel ik niet aan. Maar hoe thuis was zijn huis zo samen met zijn moeder? Is zijn vriendin zijn thuis? En zal de plek waar hij nu woont snel als zijn thuis gaan voelen?
En voor mijn dochter... Hier kan ik niet teveel over zeggen. Maar ik vraag me heel erg af of zij haar thuis weer heeft kunnen vinden. Na weken rondreizen door Italië is zij nu ook weer naar huis gekomen.
Het woordje 'thuis' durf ik in de vorige zin niet te gebruiken.
Ik heb me thuis gevoeld in mijn tent de afgelopen weken. Ik kreeg al snel een soort routine in het inpakken en organiseren van mijn spullen.
Ik heb op sommige momenten ook echt enorm naar huis verlangd (toen ik ziek lag te zijn op een koude, winderige camping in de Biesbos bijvoorbeeld).
Ik heb me thuis gevoeld op de plek waar we al zo vaak kwamen, bij de Loreley in Duitsland, opgenomen in het gezin van mijn zus. We noemen die plek ook altijd 'Die Heimat'.
Voor het eerst was ik daar zonder mijn eigen gezin. Maar ik voelde me daardoor niet 'ontheemd' daar.
Ik vond het na de vakantie ook weer vreselijk stil toen ik thuiskwam in een huis waar niemand was.
Maar hoe thuis was zijn thuis, in een gebroken gezin, op een plek waar hij nog maar een paar maanden woonde? Bij mij, als moeder was hij thuis, daar twijfel ik niet aan. Maar hoe thuis was zijn huis zo samen met zijn moeder? Is zijn vriendin zijn thuis? En zal de plek waar hij nu woont snel als zijn thuis gaan voelen?
En voor mijn dochter... Hier kan ik niet teveel over zeggen. Maar ik vraag me heel erg af of zij haar thuis weer heeft kunnen vinden. Na weken rondreizen door Italië is zij nu ook weer naar huis gekomen.
Het woordje 'thuis' durf ik in de vorige zin niet te gebruiken.
Ik heb me thuis gevoeld in mijn tent de afgelopen weken. Ik kreeg al snel een soort routine in het inpakken en organiseren van mijn spullen.
Ik heb op sommige momenten ook echt enorm naar huis verlangd (toen ik ziek lag te zijn op een koude, winderige camping in de Biesbos bijvoorbeeld).
Ik heb me thuis gevoeld op de plek waar we al zo vaak kwamen, bij de Loreley in Duitsland, opgenomen in het gezin van mijn zus. We noemen die plek ook altijd 'Die Heimat'.
Voor het eerst was ik daar zonder mijn eigen gezin. Maar ik voelde me daardoor niet 'ontheemd' daar.
Ik vond het na de vakantie ook weer vreselijk stil toen ik thuiskwam in een huis waar niemand was.
Ik heb van de week een tijdelijke laminaatvloer gelegd in de gang en de keuken, omdat ik de vieze zooi op de vloeren thuis zo zat was. Een hoop extra werk, want hij moet er over een paar weken weer uit. Maar hoe lekker is het dat je in je eigen huis op je blote voeten op een schone vloer kan lopen? Ik heb het in dit huis op de begane grond nog niet eerder meegemaakt. Maar door deze aanpassing voelt mijn huis wel weer een stukje meer als thuis.
Zo moeten we allemaal steeds onze draai weer vinden in veranderende situaties en gezinssamenstellingen.
Zo moeten we allemaal steeds onze draai weer vinden in veranderende situaties en gezinssamenstellingen.
Michael Kiwanuka zou over dit nummer zelf gezegd hebben:
Thuis is waar je jezelf bent - je hebt weinig remmingen, je voelt je vrij om te zijn wie je bent.
En dat is vat het wel goed samen denk ik.
Want de plekken waarover ik in de tweede alinea vroeg of dat mijn thuis was? Dat zijn wel de plekken waar ik mezelf kan zijn. En dat ik daar was, heeft er wel voor gezorgd dat ik me in de vakantie vaak thuis heb gevoeld. Thuis hoeft kennelijk niet een plek te zijn. Het kan ook bij een persoon zijn, inclusief bij jezelf.
Als je mee wilt zwijmelen, kun je hier je link plaatsen.
Want de plekken waarover ik in de tweede alinea vroeg of dat mijn thuis was? Dat zijn wel de plekken waar ik mezelf kan zijn. En dat ik daar was, heeft er wel voor gezorgd dat ik me in de vakantie vaak thuis heb gevoeld. Thuis hoeft kennelijk niet een plek te zijn. Het kan ook bij een persoon zijn, inclusief bij jezelf.
Als je mee wilt zwijmelen, kun je hier je link plaatsen.
Thuis kan overal zijn. Het huis waar je woont moet als een thuis aanvoelen. Soms moet je daar meer voor doen dan je gehoopt had maar dan kan het je thuis worden. Onrust en problemen kunnen er ondanks alles wel voor zorgen dat het nergens echt als thuis aan kan voelen. Ik hoop dat het weldegelijk je thuis gaat worden en volgens mij gaat dat zeker lukken.
BeantwoordenVerwijderenHet is niet zo makkelijk om een thuis te maken of te zijn. Soms zijn er dingen die daarbij helpen. Ik vind het knap hoe jij je verplaatst in je kinderen. Veel succes met bouw aan jouw nest. Ik hoop dat ze nog veel aan komen vliegen.
BeantwoordenVerwijderen