Zwijmelen op Zaterdag: Walking on Sunshine

 

Een grote wens gaat in vervulling: Ik ga het Pieterpad lopen. 

Ik wil dit al jaren doen, maar ja... ik kreeg niemand mee in mijn plannen. 

De 'grote' vakantie hoor je toch met partner en gezin door te brengen. En dat klinkt als een verplichting als ik dat zo schrijf, maar dat is het niet want dat is gewoon ook leuk. Maar feit is wel dat ik, met de dingen die ik zelf zou willen, daar mijn gezin niet in mee kreeg. 

Dus... de kinderen gaan zelf op vakantie of blijven thuis. De partner is verleden tijd. 

Dus ik ben vrij om te gaan en staan waar ik wil. En dat wordt het Pieterpad. 

Komend weekend vertrek ik eerst naar het noorden van Duitsland. Daar hebben mijn zus en zwager onlangs een boerderij gekocht en daar ga ik eerst een paar dagen gezellig heen. Helpen met klussen en vakantie vieren. Ik ben zo benieuwd naar hun nieuwe stek en de omgeving waar ze gaan wonen. En wat een bewonderenswaardige stap om naar Duitsland te gaan! Ik vind het zo leuk voor hun! 

Vanaf hun huis is het maar een klein uurtje naar Pieterburen, waar het Pieterpad begint. 

Ik heb zo'n 10 wandeldagen echt gepland, in die zin dat ik overnachtingen heb geregeld (tent) en weet welk openbaar vervoer ik moet hebben voor de route terug. Ik zet mijn tent steeds in het midden van twee etappes zodat ik niet iedere dag mijn tent ook in hoef te pakken.  

De eerste 4 etappes loop ik alleen en etappe 5, 6, en 7 haakt een vriendin aan. Die overnachtingen hebben we wat luxer gepland, lekker in een herberg of B&B. 

Mijn hoofd is vol met lijstjes. Lijstjes wat mee moet. Lijstjes met dingen die mijn zoon (de thuisblijver) niet moet vergeten. Lijstjes met welke planten welke verzorging nodig hebben en welke plantenbaby's in mijn tuin absoluut extra water nodig hebben. Lijstje met hoe de wasmachine werkt. 

Hij vergeet nog wel een wat, dus we hebben afgesproken dat ik hem iedere dag even mag bellen om hem achter zijn vodden te zitten. 

Of ik het vol ga houden en hoe lang en of ik het leuk ga vinden? Geen idee. 

Mijn hoofd kan nu wel denken dat ik het leuk vind om bijna 14 dagen te wandelen. Maar misschien denkt mijn lijf er anders over. Ik heb over het geheel genomen een goed gestel, dus ik denk dat ik het wel kan. De etappes zijn maximaal 24 kilometer dus dat lijkt me goed te doen. Afgelopen weekend heb ik 18 km gelopen zonder pauze en dat ging prima. En geen pijn de volgende dag. Dus als ik het Pieterpad in een rustiger tempo loop, met meer pauzes, moet het helemaal goed komen. Misschien ben ik het na 8 dagen helemaal beu. Misschien werkt het rustgevend en verslavend en wil ik alleen maar door. Als ik het zat ben dan stop ik en dan kan ik nog een paar dagen terug naar mijn zus of ik ga lekker terug naar huis. 

Dus.... ik sla een paar zaterdagen over voor de zwijmels. 

Jullie zien me over een paar zaterdagen wel weer verschijnen. 

Mee zwijmelen? Plaats hier je link.

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter