Pieterpadetappe Braamt-Millingen aan de Rijn
Of eigenlijk... Braamt-Pannerden >25 km
Ik heb vanwege de logistiek en eindpunt van de route een klein beetje verlegd.
Of eigenlijk... Braamt-Pannerden >25 km
Ik heb vanwege de logistiek en eindpunt van de route een klein beetje verlegd.
Vandaag was zo overweldigend mooi.
Ik wil álles aan vandaag onthouden, dus ik gooi gewoon een hele zooi foto's online.
Ik ben de dag begonnen met een paasontbijtje, verzorgd door mijn Vrienden op de Fiets, maar dan zonder fiets
Aan het ontbijt trof ik een andere Pieterpatter, die een hele poos in Zwitserland had gewoond.
Omdat mijn dochter plannen heeft om er na de zomer een jaar te gaan wonen, had ik 100 vragen te stellen en hadden we een leuk gesprek.
Omdat mijn dochter plannen heeft om er na de zomer een jaar te gaan wonen, had ik 100 vragen te stellen en hadden we een leuk gesprek.
Om 9.30 parkeerde ik mijn auto in Pannerden, waar mijn vervoertje al op me stond te wachten om me te brengen naar het startpunt in Braamt. Na 500 meter wandelen kwam ik al een hotel tegen. Ik vond het een beetje raar om zo snel al mijn eerste stop te houden, maar ik had toch écht weer trek in koffie, en ik moest eigenlijk ook wel nodig een sanitaire stop houden. Achteraf is mijn ingeving om te stoppen goed geweest, want de volgende horecagelegenheid trof ik pas weer 20 kilometer verderop.
 |
| Het eerste groen |
Vanaf het hotel liep ik gelijk het bos in. 1 rechte streep dwars door het bos... gelijk een hoge heuvel op. Het klinkt heel saai, die ene rechte streep maar het was, juist omdat de weg zo voorspelbaar was, heel zen.
 |
|
|
| Eerste klimmetje |
 |
Ik vind die pluimpjes zo leuk. Ik weet te weinig van bomen om alles te kunnen benoemen maar ik weet dat Larix zijn naalden verliest. Zal het Larix zijn?  |
Ik heb zo fijn in de zon gewandeld en beseft hoe fijn het was dat alles weer groen wordt om ons heen. Er waren al eerste vlinders, hommels en bosmieren die met vanalles liepen te sjouwen. Ik bedacht dat ik me vandaag niet wilde haasten en dat vandaag nooit voorbij mocht gaan. Ik wilde voor altijd blijven wandelen.
Ik moest denken aan mijn eerste etappes deze zomer op het Pieterpad. Ik was in mijn hoofd erg bezig met het halen van het eindpunt en de volgende etappes. Het lukte me vandaag heel goed om in het hier en nu te wandelen.
Ik moest denken aan mijn eerste etappes deze zomer op het Pieterpad. Ik was in mijn hoofd erg bezig met het halen van het eindpunt en de volgende etappes. Het lukte me vandaag heel goed om in het hier en nu te wandelen.
 |
| Boomkroonschuwheid? |
 |
| Kijk nou hoe innig samen! |
Het waren wat pittige klimmetjes en boven aan een pittige klim stond een uitkijktoren. Ik had eerst geen zin om nóg hoger te gaan, maar na een broodje en een pauze was de verleiding toch te groot. In de verte zag ik het beginpunt van gisteren en het eindpunt van vandaag liggen.
  |
| In de verte het beginpunt Zelhem, van de dag hiervoor. |
 |
| En in de verte het eindpunt van vandaag |
Het bos weer uit, een ander bos weer in. En ineens liep alles wat voorbij liep Duits te praten. Ik liep toch nog wel op het goede pad? Wat verderop: huizen die er vrij Duits uitzagen. Duitse nummerborden. Duitse straatnaamborden. Op een paal kwam ik gelukkig weer een Pieterpad teken tegen en was het puzzeltje weer compleet.
Het pad bleek inderdaad een stukje door Duitsland heen te gaan. Hoch Elten is een prachtige plek. Een kerk, hoog op de stuwwal, die heel stijl is door de Rijn die daar langs heeft gestroomd. Ik bedoel... wij hebben hier in de zuidwesthoek van Nederland de stuwwal van de Kraaijenberg en in Huijbergen de Nootjesberg waar de Schelde ooit een stijlrand heeft gemaakt, maar dit was stijlrand in het kwadraat.
 |
| De kastanje loopt uit... |
 |
| Hoch Elten |
Een prachtig vergezicht over het Rijndal.
En overigens het bereiken van de Rijn was onverwachts toch wel even een bijna natte ogen momentje. Na ruim 30 jaar kamperen aan de Rijn heeft de rivier toch wel betekenis voor me gekregen, gek genoeg. Nee, ik moet het anders verwoorden. Ik heb er ontzag voor gekregen.
Ik vond het echt bijzonder om in Groningen gestart te zijn met een wandeling, en dat je dan even niet verder kunt omdat de Rijn daar stroomt.
 |
| Blik in het Rijndal |
 |
| De stijlrand |
 |
| gele bloemetjes op de stijlrand |
 |
| een Aronskelk in het wild? |
 |
| Ik ben echt al ver! |
 |
| UUtbloashuukske :-) |
 |
| Gedulds Faden |
En daar was dan ook weer een plotselinge verandering in het landschap. Van de stuwwal naar een rivierengebied met uiterwaarden en hoge schoorstenen van (oude) steenfabrieken.
O, en overigens... hier hebben de aardrijkskundeboeken vroeger gelogen. De Rijn komt bij Lobith Nederland binnen leerde ik vroeger op school. Maar vóór Lobith ligt toch echt Spijk. En dáár kom de Rijn NL binnen. Ik heb het zelf gezien 
 |
| Herinnering aan de baksteenindustrie in Spijk |
 |
| Kijk... de dijk op bij Spijk... daar stroomt de Rijn... |
Het laatste stuk naar Tolkamer over de Rijndijk was pittig. Veel snel verkeer dat voorbijraasde. De weg was lang. Er waren geen bankjes. Ik was moe, toe aan pauze. Het was warm. Het was gewoon een beetje eng.
Bij Tolkamer aangekomen trof ik toch een bankje. Ik had op de kaart gezien dat bij Tolkamer de pond over zou varen naar Millingen aan de Rijn. Daar zou het eindpunt van deze etappe moeten zijn.
Maar mijn auto stond in Pannerden, aan deze kant van de rivier. En toen ik zag dat de het vanaf daar nog 1 uur en 12 minuten lopen zou zijn, moest ik toch wel even slikken. Want ik was al best wel moe. En dat ik vanmorgen dacht dat ik voor altijd zou willen blijven wandelen, bleek nu helemaal niet waar te zijn. Het was een grote leugen
. |
| Nog altijd in de verte het torentje van Hoch Elten in zicht. |
Beneden aan de dijk stond een frietkot, waar ik mijn duurste flesje cola ooit kocht. Vier euro vijftien! Ze durven tegenwoordig ook maar alles te vragen! Maar... ik had zo'n behoefte aan suiker... het was het waard.
 |
| De pont naar Millingen liet ik links liggen |
En eindelijk... na meer dan 25 km, stond daar toch mijn auto. Het was intussen 17.00 uur.
Na twee uur tuffen was ik weer thuis.
Ik heb intussen liters vocht gedronken (het was echt warm vandaag) en mijn zout en vet weer aangevuld met een heerlijke bak friet. Wat kan dat toch lekker zijn na een dag buffelen. Voetjes omhoog en ongegeneerd een bak friet leegeten, want die calorieën zijn toch wel verbrand vandaag.
De volgende keer start ik aan de overkant van de Rijn, in Millingen.
Wanneer? Ik hoop snel. Want hoe verder ik kom op het Pieterpad, hoe meer ik ervan ga genieten.
En er word vandaag natuurlijk weer gezwijmeld met een toepasselijk liedje.
Wil je mee zwijmelen?
Plaats hier je link.
!), en we hebben heerlijk bijgepraat.
