Zwijmelen op Zaterdag: Roads

Met Pasen liep ik weer een stukje Pieterpad. 
Ik was eigenlijk niet van plan om te gaan, maar er kwam een beschikbare accomodatie voorbij (bij de Vrienden op de Fiets) en het vervoer was makkelijk te regelen. En ik had enorme trek in voorjaar snuiven, dus waarom niet? 

Pieterpad etappe Zelhem-Braamt 17 km.

Vanmorgen vroeg, om 7.30 uur, samen met mijn kater (nèt een wijntje teveel op voor zo'n lange wandeltocht) met de auto vertrokken. De zon kwam door, maar verdween onderweg al gauw achter dikke mistbanken. Pas bij Arnhem klaarde het op. Toen ik om 10 uur mijn eerste Pieterpadstappen zette, was de lucht strakblauw. Ik wilde zo graag ook een etappe in het voorjaar lopen. Zomer, herfst en winter had ik al gehad. En het was zo fijn om na alle grauwe winterse dagen weer de zon te voelen en het voorjaar te ruiken. Het was weer een mooie landelijke route. Een paar kleine stukjes bos.

 


Slot Slangenburg gepasseerd.

 Een stuw met daaromheen veel beekjes met snelstromend water.

 

Wat viel op onderweg? Continu gekwetter van vogeltjes. Een bos is in andere jaargetijden kennelijk toch een stuk stiller. Ik zag ganzen onderweg. Die was ik op het hele Pieterpad nog niet tegengekomen. Een enkele ooievaar. Spechten gehoord en gezien. Lammetjes.... huppelend in de wei. Hardop staan lachen om hun 'bokkesprongen'. 

Natuurlijk het ontluikende groen, de bloesems en magnolia's.

 

 
Water in de greppels. Dat was voor het eerst dat ik dat zag sinds ik begon met het pad deze zomer. Er was veel regen gevallen. 

De tocht ging voorspoedig. De bankjes stonden op tijd klaar. Ik heb nog hard moeten lachen met een oudere vrouw die naast mijn bankje haar brievenbus kwam legen. 'Jeminee' riep ze... en ze liet me een stapel van minstens 6 blauwe enveloppen van de belastingdienst zien.
Ik heb haar een vrolijk pasen toegewenst.

Toen ik in de verte het kerktorentje van Braamt dacht te zien, dacht ik ook dat ik er bijna zou zijn. Het pad veranderde daar echter in een modderpoel. En ja.... mensen om me heen lachen me uit om mijn Nordic stokken, maar ik was blij dat ik ze bij me had. Ze gaven houvast in die glibberige baggerzooi. Daardoor duurde het laatste stukje nog best lang.

Ondertussen verheugde ik me al op het terras met een cola, en op een toilet die ik ongetwijfeld bij het café in Braamt zou kunnen bezoeken. Er was dus niks in Braamt hè? Niet eens een winkel die open was.
De dame van de Vrienden op de Fiets, waar ik zou overnachten, zou me ook ophalen in Braamt. Maar helaas... ze had erop gerekend dat ik pas einde van de middag zou arriveren (ik was niet helemaal duidelijk geweest over het tijdstip) en ze was niet beschikbaar. Gelukkig had ik een opgeladen ov pas meegenomen voor je-weer-maar-nooit, en er was gelukkig een makkelijke verbinding terug naar Zelhem. Met de auto ben ik daarna doorgereden naar Lochem, om bij vriendin Bianca naar haar nieuwe huis te kijken. Er werd sushi besteld (ze hadden zelfs vega sushi in Lochem!), en we hebben heerlijk bijgepraat.

 
En nu lig ik lekker in een bed bij iemand die slaapplekken beschikbaar stelt voor Vrienden op de Fiets. Ik heb weliswaar geen fiets bij me, maar voor 26,50 heb ik toch een slaapplek en een ontbijt. En er is koffie, thee en wifi. En een douche.

Na het ontbijt morgenochtend rij ik naar Tolkamer. Daar heb ik een vervoertje geregeld die me terug rijdt naar Braamt, zodat ik van Braamt terug naar Tolkamer kan lopen. (24 km, de langste etappe die ik nog moet lopen). De volgende keer start ik dan aan de overkant van de Rijn en zal ik Gelderland, de Achterhoek, langzaam verlaten en Limburg al flink naderen.

Het liedje dat ik erbij plaats heeft behalve de titel (Roads) niets te maken met hoe ik me voelde op deze etappe. Ik was één en al blijheid omdat ik weer op pad mocht gaan. Dit nummer sluit daar absoluut niet bij aan. Het nummer  heeft een beetje een donker geluidje in de toetsen en dat vind ik mooi in dit nummer. En ook waar het over gaat vind ik mooi: 

"Er is een moment in het leven waarop we duidelijk alle slagaders zien waaruit het lichaam van het leven bestaat: miljoenen wegen, miljoenen verspilde kansen, compromissen en keuzes, overwinningen en weddenschappen. Dit is het leven, dat zich in talloze richtingen vertakt, voortgestuwd door een stroom van energie die nooit stopt. Als je eenmaal je weg hebt gekozen, krijg je te maken met de bochten en bochten. Dan is er een tweede moment in het leven waarop je je realiseert dat je alleen staat in deze keuze. Je bereikt een kruispunt met je levensbagage, je mislukkingen en bevredigingen, je onverklaarbare of rationele omstandigheden, je verwachtingen en zekerheden. Je bent alleen, rivaal en bondgenoot van jezelf, slachtoffer en beul van verkeerde keuzes, weldoener en begunstigde van je succes."

In die zin is het Pieterpad heel overzichtelijk qua keuzes. Je start in Groningen. Je volgt de pijltjes. Je hakt het pad in etappes. En vroeg of laat bereik je het eindpunt: de Sint Pietersberg. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter