Vandaag zwijmel ik met een terugblik op de etappe van het Pieterpad die ik een week of drie geleden liep.
Etappe Groesbeek-Gennep 15 km
Vanmorgen was ik alweer voor de wekker wakker. Ruim op tijd om op het gemak alles te doen wat op een camping net wat meer tijd kost. (Plassen, koffie zetten, opfrissen).
Met de auto reed ik naar eindpunt Gennep. Vanaf daar wilde ik met het OV terug naar het Groesbeek, naar het startpunt van deze etappe.
 |
| Gennep. Bij beter weer vast een beter aanzicht |
Ik zou eerst een stukje met de bus moeten, en bij een bepaalde halte zou een reistaxi op me wachten om me verder naar Groesbeek te brengen. Die taxi had ik keurig besproken.
Je leest het al: het woordje 'zou' impliceert dat het niet helemaal goed ging.
De bus was bijna bij de halte, ik druk op de stopknop. Knopje weigert. Ik druk nog een keer. Knopje weigert. Ik druk nóg een keer, nu harder, en het lampje 'stop' gaat branden. Helaas te laat, kennelijk, want de chauffeur rijdt mijn halte voorbij. Er volgde een halte verder, toen ik uitstapte, een discussie. Chauffeur zei: je drukte te laat. Ik zei: ik was op tijd. Hij zei: niks aan te doen. Ik heb je reistaxi wel zien staan, dus neem aan de overkant de bus maar terug. Echt... sjagerijnige vent.
Maar ja... die bus aan de overkant kwam pas na 20 minuten. En dan was die reistaxi ongetwijfeld weer vertrokken. Echt... Moed In De Schoenen. Stond ik daar... langs een N-weg. Midden in een bouwput van wegwerkzaamheden. In de stromende regen. Er was niet eens een bushokje. Ik dacht: dit wordt niks vandaag. Ik ga terug naar de camping, mijn spullen inpakken, en terug naar huis.
Maar... ik had een ingeving. In de OV-app kwam ik het telefoonnummer tegen van de reistaxi. Dus ik belde, vroeg of de reistaxi me misschien een halte verder op wilde pikken. Vriendelijke vrouw aan de telefoon ging gelijk bellen met de taxi, en voor ik het wist, kwam de taxi aanrijden. De taxi-chauffeuse was een hele lieve dame, die me niet alleen naar Groesbeek reed, maar ook nog eens voorkwam dat ik een kwartier extra moest lopen van haar halte naar het beginpunt van mijn etappe. Ze zette me keurig bij het startpunt af. Mijn dag was weer goed.
Ik geloof niet dat ik deze etappe anders had willen lopen als vandaag in de regen. Tuurlijk had het bij mooi weer ook prachtig geweest. Maar ik ben amper mensen tegengekomen en het voelde zo lekker om alleen in het bos te lopen. De regenjas ging al snel uit. Goor plakding. Regenjassen zijn echt overrated.
In het bos was het beschut, niet koud, en eigenlijk gewoon prima om de regen op je huid te voelen.
Op één of andere manier, misschien door de stilte in het bos, zat ik vandaag ontzettend in mijn hoofd. Mijn leven is nooit saai. Er is altijd wel iets wat aandacht nodig heeft. Vaak meerdere dingen tegelijk. Het was goed om al die pingpongballen in mijn hoofd even de nodige aandacht te geven.
En je hebt bos en bos, maar dit was práchtig bos. Heel veel hoogteverschillen (over de sint-jansberg), mooie waterpartijtjes.
Op één of andere manier, misschien door de stilte in het bos, zat ik vandaag ontzettend in mijn hoofd. Mijn leven is nooit saai. Er is altijd wel iets wat aandacht nodig heeft. Vaak meerdere dingen tegelijk. Het was goed om al die pingpongballen in mijn hoofd even de nodige aandacht te geven.
En je hebt bos en bos, maar dit was práchtig bos. Heel veel hoogteverschillen (over de sint-jansberg), mooie waterpartijtjes.
 |
| veel herinneringen aan de oorlog op deze etappe |
En het werd zowaar droog toen ik het bos uit kwam. Nog een lange rechte weg richting Milsbeek.
Met de kerktoren van eindpunt Gennep in zicht kwam ik nog een beschutte theetuin tegen. Er was warme chocomelk en vlaai (ik ben inmiddels in Limburg beland).
En met een extra rondje door het mooie, historische Gennep had ik tegen 2 uur het eindpunt alweer bereikt.
Onderweg had ik al besloten dat het Pieterpad met deze etappe voor nu even klaar was. De volgende etappe zou weer meer dan 20 km zijn, en er was voor morgen weer een bak regen voorspeld.
Op de camping zag ik dat mijn tent bijna droog was. Droger dan dit zou hij vandaag niet worden. Dus ik heb de hele zooi in de kofferbak geflikkerd en ik ben lekker naar huis gereden.
Thuis was het droog, hier waaide de wind niet om mijn oren, hier was comfort en een zacht bed waar ik hopelijk weer een nacht goed in zou slapen.
 |
| De tent moest nog even goed drogen |
Wil je mee zwijmelen? Plaats hier je link!
Wat fijn dat je na zo'n chagrijnige chauffeur een lieve mevrouw treft van de reistaxi. Ik heb nog nooit van een reis-taxi gehoord🤔. Maar je hebt weer kunnen wandelen, en al is het in de regen je hebt er toch van genoten. Regen weerhoud mij ook niet om te gaan, ik vind het wel wat hebben buiten dat klamme zweterige van de regenkleding dan. De Zwijmel heb ik al eens eerder gehoord, maar zegt mij verder niet zo veel. Fijn weekend 😊
BeantwoordenVerwijderenSommige mensen zou je toch werkelijk een knuffel/rotschop geven al naar gelang de situatie.
BeantwoordenVerwijderenEn j in de regen wandelen.. daar ben ik ook niet vies van, van regenjassen wel, die heb ik dus ook niet ;-0
Ik vind het moedig hor, dat gewandel in de regen. Als het even niet hoeft, krijg je mij met geen tien paarden aan de loop als het regent. Zelfs een miezerbuitje laat ik graag aan me voorbij gaan.
BeantwoordenVerwijderen