vrijdag 25 augustus 2023

Zwijmelen op zaterdag: Dansen op de Vulkaan

 



Straks is het verboden

Of te laat om nog te gaan

Lief trek iets moois aan... 

Want we gaan dansen, dansen, dansen, 

Dansen op de vulkaan. 


Met deze zinnen brandden de tranen de laatste maanden regelmatig achter mijn ogen. 
En deze zinnen deden me ook paar maanden geleden besluiten om met Josha tóch naar het concert van Harry Styles te gaan. 
We twijfelden al een poos. Tickets waren duur. Ver weg. Een doordeweekse dag. We moesten werken. En  het was in de galmbak die Arena heet. 

Maar toen ik de zinnen: 'straks is het verboden, of te laat om nog te gaan', op de radio hoorde wist ik het: Tas... pakken wat je pakken kan, met je Prulleke. 

Ik wist toen al dat ze na de zomer met haar vriend voor een jaar naar Zwitserland zou gaan. Na de zomer leek toen nog ver weg. 
En ik  dacht ineens: wie weet... hoe de wereld er over een jaar uit zal zien. 
Straks is het verboden, of te laat om nog te gaan... 

Dus kochten we tickets, trokken we een dag later onze mooiste glitterkleding aan, en gingen we naar Harry Styles en hadden we de avond van ons leven. 



Deze week was het dan zover. Het vorig weekend lag ineens de verhuisdatum vast: de aankomende woensdag zou ze vertrekken. Dat zou betekenen dat ik haar nog maar een paar uurtjes zou kunnen zien voor vertrek!!! Om de pijn te verzachten boekten we direct een treinticket voor mij, voor over een paar weken zodat er een datum vast zou liggen waarop ik haar weer zou zien. En achteraf blijkt dat een grote troost te zijn! Gauw organiseerde ik nog een afscheidspicknick en zo kon ik nog wat extra uurtjes samen stelen.  

We hebben heel wat tranen laten lopen de afgelopen week. We gaan elkaar ontzettend missen. 
Het was zondag ook 25 jaar geleden dat mijn lieve moedertje overleed. En het missen, loslaten, onvoorwaardelijk liefhebben was ineens zo'n enorm thema in mijn leven. 
De tranen mochten er zijn. Maar ook het gevoel van ontzettend trots dat ze deze stap gaan zetten. (Ze is nog maar 19 hè?!!).
'Stevig geworteld om veilig hun vleugels uit te kunnen slaan'. 
Josha gaat als verpleegkundige werken in een Hospitaal in Bern. Voor haar vriend is een jaar buitenland een verplicht onderdeel van zijn studie. Ik hoop dat het ze ontzettend veel ervaringen en plezier zal brengen. 

Willen jullie nog een mooi verhaal horen hoe ze aan een huis kwamen? 
Het lukte maar niet om een woning te vinden in Bern. Ze, en we, hadden wel gedacht dat ze dat online zou kunnen lukken. Maar de makelaars wilden geen woning verhuren zonder bezichtiging. Dus ze zijn de afgelopen tijd een keer of 3 naar Zwitserland gereden. 
Steeds 50 of meer gegadigden voor 1 woning. En toen ze eindelijk beet hadden, wilde de makelaar een verblijfsvergunning zien. De ambassade, waar ze heen gingen voor advies voor die vergunning, vertelde dat ze daar een woonadres voor moesten hebben... kastje-muurverhaal. 
Zondag avond zaten ze aan een meertje en ze raakten aan de praat met een surfer. Ze vertelden waarvoor ze in Zwitserland waren, en de surfer bleek makelaar te zijn in Bern, hij had een appartement beschikbaar, ze mochten de volgende avond komen kijken... 
Dat was wel even spannend... want zo'n ontmoeting... als het te mooi lijkt om waar te zijn... dan ís het vaak te mooi om waar te zijn. 
Maar het verhaal eindigde er dus mee dat ze nu in dat appartement wonen. 
Ik weet van 1 persoon zéker dat er een gebedje voor hun is gedaan. Ik bid zelf nooit, maar ik geloof graag dat het clubje mensen hier boven beetje aan de touwtjes getrokken hebben. En dat het universum in actie kwam en gewoon deed doet wat het moest doen. 

Lief Prulleke, ik weet niet of je hier leest. Maar ik het heb het je ook al gezegd en ik kan het niet vaak genoeg zeggen: Wat ben ik ontzèttend trots op jouw grote stappen, jij, met je zevenmijlslaarzen aan. 
Je gaat dit rocken. 
En het zal niet altijd even makkelijk zijn, want je bent daar maar samen, totdat je mensen leert kennen. 
Maar ook: je bènt daar samen. 
En je zal me missen. Maar we kunnen iedere dag videobellen als we willen. 
Ik geloof in je en ik hou van je! 
So close no matter how far! 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link. 










You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

8 opmerkingen:

  1. Kleine kinderen worden groot hè... en ja dat jaar 'ver weg' ken ik vanuit de zorg... lijkt lang maar vliegt evengoed toch om hoor...
    die tranen snap ik dan weer wel uiteraard. maar zoals je zelf ook al aangeeft, liefde overbrugt elke afstand.

    fijn weekend meid

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. dankjewel melody. Helaas lukt het nog steeds niet om op jouw post te reageren. Maar met plezier geluisterd

      Verwijderen
    2. je bedoelt .... niet kunnen reageren via je gsm of via je laptop?

      Verwijderen
    3. Nah, het lijkt dus toch gelukt te zijn, ik krijg foutmelding op foutmelding.

      Verwijderen
  2. Zoveel liefde in dit blog. Zo mooi. Hier gaat zoonlief (7 jaar ouder dan jouw dochter) voor een half jaar voor studie naar Boston. Ik gun het hem van harte maar heb ook een knoop in mijn buik tot hij weer veilig terug is.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooi nummer van De Dijk!! Wij hebben geen kinderen, maar ik kan mij wel voorstellen hoe moeilijk het is om ze te moeten los laten. Weg onder je vleugels vandaan. Maar goed dat er zoiets bestaat als video bellen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooi logje.
    Kinderen worden groot en vliegen uit. Mijn kinderen wonen in de buurt. In dezelfde woonplaats. Maar middelste heeft wel een droom om in Frankrijk te gaan wonen. Wie weet.
    Heerlijk nummer.

    Liefs Joanne 😘🧡

    BeantwoordenVerwijderen