In de periode waarin ik ging scheiden, was ik erg benieuwd naar de Natasja die tevoorschijn zou komen als ik op mezelf was aangewezen. Ik wilde heel graag te weten komen of die Natasja erg zou verschillen van de Natasja die ze was tijdens haar huwelijk.
Het heeft een paar jaar geduurd voordat ik was geland in mijn nieuwe leven en voor dat ik erachter kwam. Vorig jaar durfde ik te zeggen dat ik langzaam aan het landen was.
En sinds deze zomer heb ik het gevoel dat ik echt geland ben.
En of er een ander Tas tevoorschijn is gekomen?
Ik ben en blijf natuurlijk altijd dezelfde Natas. Maar ik kan wel zeggen dat ik mezelf heb verrast met doorzettingsvermogen en ik bleek veel moediger dan van tevoren had gedacht.
Ook heb ik het gevoel dat ik dichter bij sta bij wie ik wezenlijk ben. Hmmm... klinkt vaag. Maar ik denk dat ik dat het beste kan omschrijven als dat ik meer naar mijn waarden en normen en mijn eigen gevoel ben gaan leven.
Dat niemand zich bemoeit met mijn beslissingen vind ik echt heerlijk. En dat niemand er een mening over heeft als ik wéér de hort op ga vind ik ook heel fijn. Iemand zei vorige week tegen mij: het is jouw leven. En die woorden kwamen denk ik dieper binnen dan bedoeld: het is echt míjn leven. Met mijn eigen, zelf genomen beslissingen.
En in de eerste zin noemde ik het op mezelf aangewezen zijn. Maar ik heb me nooit op mezelf aangewezen gevoeld met de club mensen die ik om me heen heb.
Natuurlijk waren er momenten van eenzaamheid. Maar dat waren er maar een paar. Op slechts 1, misschien hooguit 2 handen te tellen.
Het zal niet toevallig dat zijn het thema hekserij en sterke vrouwen uit de geschiedenis momenteel een thema is in mijn leven. Ik bewonder de vrouwen die zich in vroeger tijden onafhankelijk durfden op te stellen. Helaas werd welbespraaktheid gezien als het hebben van een scherpe tong en was dat alleen al bedreigend voor de mannen van de kerk, en werd de beschuldiging als heks al snel gemaakt. Een eerlijk proces kwam daar niet aan te pas.
Als leestip wil ik heel graag De Heks van Limbricht van Susan Smit mee geven.
Het boek is een op feiten gebaseerde roman over Entgen van Luyten, over de 'moed, eigenzinnigheid en politiek bewustzijn van een ongetemde vrouw'.
Ik wil mezelf absoluut niet meten aan die sterke vrouwen. Er is in mijn leven nog veel wat ik niet aan durf te gaan of waar ik nog moed voor verzamel. Maar de bewondering voor die vrouwen en de boosheid over het onrecht dat is aangedaan, is wel gegroeid.
En daarom zal het ook niet toevallig zijn dat dit nummer van Volbeat, Lasses Birgitta, bij mij voorbij kwam.
Heb ik al eerder iets van Volbeat in de zwijmel gezet? Ik heb ze in ieder geval nog onvoldoende aandacht gegeven. Volbeat (Deense band) schreef het nummer Lasses Birgitta (Birgitta, de vrouw van Lasse) over de eerste vrouw in Zweden die voor tovenarij werd geëxecuteerd.
Ze werd ervan beschuldig dat ze de doden tot leven wilde brengen en ze werd daarom onthoofd.
De mannen die haar vergezelden kregen een boete.
Daarbij: dit weekend is het weer volle maan en volgende week, op 31 oktober, vieren de heksen het Samhain feest. Het is een oud Keltisch feest. Het Keltische Oud en Nieuw. Het markeert de overgang naar de winter. En op dit moment zou de sluier tussen de mensenwereld en de geestenwereld het dunst zijn. Uiteraard heeft het Halloween dat tegenwoordig veel meer gevierd wordt, en het allerzielen en allerheiligen uit de christelijke kerk hier ook veel mee te maken.
Dus daarmee vind ik juist het liedje van vandaag op dit moment op zijn plek.
Volgend jaar krijgt het thema 'sterke vrouwen' dus een vervolg. Samen met mijn vriendin Kleine Tas (ook zo'n moedig, niet te temmen mens :-) ) loop ik dan, voor mij als een soort eerbetoon en het recht zetten van het onrecht, het Pelgrimspad van Sint Hildegard, van Bingen naar Rüdesheim.
Dit thema zal dus zeker nog een vervolg krijgen.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hildegard_van_Bingen
Wil je mee zwijmelen?
Plaats dan hier je link.
