Peppi en Kokki

Van de week was mijn collega een beetje boos op mij. Ze was moe omdat ze te laat was gaan slapen. En dat was mijn schuld, zei ze. Ik was me van geen kwaad bewust, maar ze had mijn blog ontdekt. En ze kon niet stoppen met lezen. Ik vind het leuk om stukjes te schrijven, maar ik vind het nog leuker als het dan ook nog aanslaat bij mijn 'publiek'. Ik was dus best een beetje blij met dit verkapte compliment.

Ik moet altijd ontzettend om haar lachen. Ze heeft leuke verhalen. Ik lach me rot als ze weer een man tegenkomt op de praktijk bij wie ze als kind in de klas heeft gezeten en op wie ze als kind verliefd is geweest. Ze heeft een leuke vorm van zelfspot. Op onverklaarbare en toevallige wijze STAAT ze altijd in de kantine op een stoel als de officemanager de kantine binnenkomt. Ze noemt me T.efal, omdat ik overal aan denk :-).

Maar nu komt het volgende. De laatste dagen merkte ik dat de gesprekken stopten als ik de kantine of haar behandelkamer binnenkwam. Zij en een andere collega zijn bang dat ze voor gaan komen in mijn blog. Als ze nu wat vertelt, dan zegt ze erachteraan of ik het wel of niet in mijn blog mag vermelden.

Bij deze kan ik haar geruststellen. Ik zal nooit iets geks vertellen over iemand zonder toestemming. En als ik dan toch iets over iemand vertel, dan zorg ik dat diegene niet herkenbaar is voor anderen. Ik zal een nick-name gebruiken. En als er ooit iemand is die vindt dat ik mijn boekje te buiten ga, dan hoop ik dat diegene het me laat weten, zodat ik het bericht zo snel mogelijk weg kan halen.

Dus, Peppi... of was je nou Kokki... Het is niet nodig om een gek verhaal te vertellen. Het is niet nodig om een gekke actie te doen. Het mooie is dat je zonder dat alles al inspiratie bent voor mijn blog :-)

Melk heeft een neutrale pH waarde, dus dat mag je tandbederftechnisch gezien onbeperkt drinken :-)