Zwijmelen op Zaterdag: Dad

 Ik kijk terug op zo'n mooi paasweekend.
We waren met heel de family bij mijn zus en zwager op hun boerderij in Duitsland.
Wat hebben we genoten van elkaars gezelschap, de fijne sfeer en de leuke dingen die we deden. 

Mooie bonus was dat we de verjaardag van mijn vader met zijn allen konden vieren. 
Hij is 77 geworden, en ik realiseerde me dat hij toch al echt richting de 80 gaat en dat ik ontzettend dankbaar ben dat hij nog altijd zo fit en gezond is. En bovenal dat hij mijn lieve papa is. 

Natuurlijk moesten we, nu de gelegenheid er was, ook aansluiten bij het paasvuur van de 'Nachbarschaft' waar mijn zus en zwager deel van uitmaken. Het is zoiets als het Noaberschap zoals we dat in de achterhoek kennen. Dat je met de buurt, in de wijde zin van het woord want er wonen niet zo heel veel mensen dicht bij elkaar, de 'afspraak' hebt dat je er bent voor elkaar. 

Maar terug naar mijn vader: hij verdient een ode met dit liedje van K's Choice! 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link. 

Zwijmelen op Zaterdag: Hidden Rose Tattoo

Ik heb in de zwijmel nog nooit aandacht gegeven aan Dropkick Murphys. 
Een Amerikaanse band die een beetje in de hoek van de Punk/ Ierse Folk zit. 
Hele blije muziek, en als ik filmpjes zie van de optredens dan is het veld altijd één kolkende moshpit. 
Gisteren was de kaartverkoop voor het concert dit najaar in Ahoy. 
Maar mén.... 90 euro voor een ticket. Maal twee, want m'n zoon wilde mee. 
We besloten dat we deze even voorbij laten gaan. 
Het is een band die ook volop optreedt op de festivals, dus we komen hem ongetwijfeld nog wel ergens een keer tegen. En wie weet hebben we dit najaar nog wel ergens wat geld over. Het zal vermoedelijk niet uitverkopen, dus we kunnen altijd nog zien. 
Hij staat, zoals ik het noem, 'met potlood' in mijn agenda. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link 

Zwijmelen op Zaterdag: Feels

Afgelopen week ontving ik het bericht dat Anne (ik noem haar voor hier even Anne), één van mijn cursisten is overleden. 
Anne was één van de leukste mensen die ik in de afgelopen jaren heb leren kennen. Ze was echt één van mijn favoriete mensen. 
Ze kon ontzettend goed naaien, was heel secuur, alleen het tekenen, daar had ze soms wat meer moeite mee. Ze had een ongelooflijke rappe, soms scherpe tong. Was recht voor haar raap. Maar waar ik altijd het hardst om moest lachen was haar zelfspot. Als ze iets niet begreep dan zei ze vaak: Ik zet nu mijn meest intelligente gezicht op, maar snappen doe ik het nog niet. 
Ik heb ontzettend veel van haar geleerd. Patronen op haar maat krijgen was altijd een uitdaging, omdat ze niet binnen de standaard maattabellen viel. 

De laatste keer dat ik haar ontmoette was in het ziekenhuis. We troffen elkaar bij de orthopeed. 
Ik herkende haar niet direct... pas toen ze tegen me praatte... Zij herkende mij ook niet direct. 
Zij in een rolstoel, de operatie al achter de rug. Ik zou die dag besluiten om tot de operatie over te gaan. Ze had mij al eerder zien lopen, zei ze, en gedacht: Goh... die loopt moeilijk...  maar daarbij niet gezien dat ik het was. Raar nu, dat dat onze laatste ontmoeting was.

Muzikaal troffen we elkaar bij Son Mieux. Ik had heel graag een keer samen met haar neer een concert van deze band gewild. Had ik het nou maar voorgesteld en gedaan... nu kan het niet meer. 

Anne, dankjewel. De lessen met jou waren, ondanks alle uitdagingen, goud. En dat kwam vooral door wie je was. Ik hoop dat je nu rust gevonden hebt. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link. 

(O en @Rianne, ik kan nog steeds niet op je zwijmels reageren, maar lees en luister alles) 

Zwijmelen op Zaterdag: I'm Specialized

Van de week stiefelde ik ( nog maar met 1 kruk!)  op mijn gemakje naar het winkelcentrum. 
De zon scheen, zoals hij al bijna 6 weken scheen.  (Wat dat betreft is de revalidatie periode geen straf geweest, ik zie eruit alsof ik op vakantie was!). 
Ergens boven op een dak waren wat bouwvakkers bezig en dit nummer klonk vanaf boven. 
Láng geleden dat ik het gehoord heb, maar het zit al dagen in mijn hoofd. 
Dan moet hij toch maar in de Zwijmelrubriek belanden! 
Geen idee wie het zong... het bleken de Time Bandits te zijn. 
Laat dat nou net één van de eerste, of misschien wel de allereerste band zijn geweest die ik live zag, op een schoolfeest op de middelbare school! 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link!