zwijmelen op zaterdag: Heart of Novocaine

Ik zit midden in mijn post-Graspop-blues. 
Ik kan niet zeggen waar ik het meest van genoten heb: welke band, welke muziek, of het nou het kamperen was, het gezelschap, de fijne sfeer op de weide... het was  groot feest, ondanks dat het gewoon ook best afzien was, qua hitte, herstellend pootje, prikkels, slaapgebrek, indrukken, slecht eten, veel biertjes en alles bij elkaar.
Het grootste feest was Alestorm. Ik genoot van The Hu. Zag de groten der aarde, zoals Slipknot, Iron Maiden, Korn, en een stukje Nine inch Nails.
Ik weet wel dat het allemaal naar meer smaakte en dat ik uitkijk naar mijn volgende vakantie eind juli in Metal-land!

Ik probeer wat zwijmelwaardigs te kiezen uit alles wat ik zag afgelopen week, maar ik kan gewoon niet kiezen. Daarom kijk ik maar vooruit. Want woensdag ga ik naar Halestorm. Een band die hoog op mijn lijstje staat. Een zangeres met een dijk van een stem.
Met terugwerkende kracht is dit mijn power-break-up song geworden. Ik hoop heel erg dat dit nummer woensdag op de setlist staat. 

Als je mee wil zwijmelen: zet je link in de comments, dan kom ik bij je luisteren. 

 

Zwijmelen op Zaterdag: Anoana

 

Ik kom nog even terug op Heilung van vorige week.

Want wat was dat een bijzondere ervaring.
Ik schreef vorige week dat deze muziek niet helemaal mijn kopje thee was, maar ik kom hierop terug.
Het was echt een geweldige beleving.

Het begon al bij het opbouwen van de stage. We hadden na het optreden van The Hu, de band die vóór Heilung optrad, een mooi plekje, vrij vooraan, en dat plekje wilden we behouden.
Het was bijzonder om te zien wat er allemaal het podium op gedragen werd. Muziekinstrumenten,, schedels, vlaggen, berkentakken... het leek alsof er een half bos op het podium kwam te staan. Alles werd met zorg en respect zorgvuldig neergezet. Een vlag waarvan het logo niet goed genoeg zichtbaar was, werd nog eens opnieuw opgehangen. Bij alle microfoons een veldboeketje. Niet zomaar in een vaasje gepleurd, maar keurig geschikt tot een mooi boeket. 

Het optreden begon met het wijden en zuiveren van het podium met salie en het oproepen van de geesten van de voorouders. De geur van de brandende salie trok over het veld. Alle zangers en dansers kwamen het podium op en werden ook met de salie geweid. Daarna werd er een gebed opgezegd, dat door het publiek nagesproken werd. Heel bijzonder. 

"Remember, that we all are brothers

All people, beasts, trees and stone and wind

We all descend from the one great being

That was always there

Before people lived and named it

Before the first seed sprouted"

Het was meeslepende muziek. Veel drums, onverstaanbaar gezang, gebaseerd op duizenden jaren oude runen, prachtige stemmen.... je kon niet stil blijven staan. Het eindigde ermee dat het hele veld in trance leek te zijn. Iedereen nam op zijn eigen manier de muziek in zich op.  Op het einde van het optreden fluisterde de zanger een welgemeend  'dankjulliewel' en het ritueel werd weer afgesloten met salierook. 

Bij de afsluiting stond iedereen met zijn handen omhoog naar het podium, de handpalmen naar het podium gekeerd, alsof we allemaal de energie en de goede intenties wilden ontvangen. 
Het was echt een prachtig ritueel.

oke, nog eentje dan, omdat deze de sfeer van het optreden zo goed weergeeft

Als je mee wil zwijmelen...
Links graag weer in de commments :-) 

Helaas, voorlopig het laatste optreden dat ze deden. Maar ooit hoop ik dit nog een keer te kunnen beleven. 

zwijmelen op zaterdag: Norupo

 

Ondertussen dendert de zomer maar door. Ik heb het idee dat de tijd nog nooit zo snel is gegaan als nu.
Ik leef van weekend naar weekend. Van feestje naar feestje. Er lijkt geen einde aan te komen, 

Vorige week Vestrock. Wát een geweldig weekend was dat. Zulke leuke mensen op de camping. Zo'n fijne sfeer. En... ik heb voor het eerst van mijn leven gecrowd-surft. Ze zeggen het hè... hou ouder hoe gekker.
Maar wat een geweldige ervaring was dat.
Het hele weekend was overigens een geweldige ervaring.

Morgen is de sfeer weer heel anders (Ik schrijf dit op donderdag, en plan de zwijmel vooruit). 
Morgen ga ik met mijn zoon naar Maastricht. Heilung geeft het afscheidsconcert en The Hu treedt ook op.
Heilung is niet helemaal mijn kopje thee, maar wel die van mijn zoon. En samen met hem muziek beleven is altijd fijn. The Hu gaan we allebei van genieten.
Het valt allebei in de categorie folk. Het één heidens/historisch, het ander Mongools. En Heilung schijnt echt wel een indrukwekkende podiumervaring te zijn.
Zaterdag is het Kaderock in Den Haag.
Ik verheug me op Wodan Boys (de band waar we op Vestrock los op gingen) en mijn lievelingsband DeWolff. Zondag en Maandag mag ik weer lekker bijkomen van het feestgedruis.

Ik kan nog steeds geen link-party plaatsen, dus als je mee wil zwijmelen dan mogen de linkjes weer in de reacties. 

Fijne pinksteren allemaal.