Toen ik de eerste keer met Mike meereed, op verkenning om ergens op de lijn Rotterdam-Antwerpen een nieuwe stek uit te gaan zoeken, viel het me vooral op dat er her en der tussen al het groen af en toe een klein dorp lag (soms met de meest exotische namen: Stampersgat... Standdaarbuiten... ik noem er maar een paar) en midden in dat plukje bebouwing stond dan één enorme kerk. Niet gewoon een kerkje, nee, kathedralen, tempels, basilieken!
Degenen die ons via de weg van Rotterdam naar Bergen weleens hebben opgezocht zullen misschien met dezelfde verbazing als wij gekeken hebben naar de 'Sint-Pieter' bij Oudenbosch. De koepel torent in de verte aan de linkerkant ( op de heenweg dan :-) )hoog boven alle bebouwing uit, hij is niet te missen...
Afijn... het stond al lang op het lijstje van 'leuk om daar eens te gaan kijken', dus vandaag was de 'Sint-Pieter' aan de beurt. Nou.... ik ben nog helemaal onder de indruk... Bij aankomst bleek hij wel heel erg groot te zijn! Wie heeft ooit dat krankzinnige idee gehad om zo'n enorme kerk in een plaats als Oudenbosch neer te zetten? En wie heeft heel de gemeente zo gek gekregen om zijn plan erdoor te krijgen? Oké, het is gebouwd (of getekend, dat weet ik even niet meer) door niet de eerste de beste, het Rijksmuseum in Amsterdam en het C.S. aldaar zijn van dezelfde hand.
Eenmaal binnen vielen onze monden open van verbazing... wat een enorme rijkdom aan kleuren, afbeeldingen, etc... Wat ze in Italie kunnen, kunnen we hier ook, moeten ze gedacht hebben. 3 kleuren marmer waren er in de muur verwerkt... Mooi ingelegde figuren... Ingelegde figuren???? Bij nadere inspectie zag ik dat alle ingelegde figuren er domweg opgeschilderd waren en alle marmeren pilaren waren van ordinair beschilderd beton. Oke... maar het mozaiek (shit, ik krijg geen trema uit mijn toetsenbord geperst) in het plafond was dan wel mooi! Dat konden we vanaf de omgang boven in de koepel vast mooi zien. Voor 50 cent mochten we de koepel beklimmen. Ook daar bleek... Alle mozaiek, en alle gebeeldhouwde engeltjes waren ook geschilderd. Dan was het goud op het plafond ook vast geen bladgoud maar een couleur locale van de Gamma...
En nu weet ik niet wat ik ervan moet vinden... Er stonden prachtige beelden en veel vooral, van heiligen waarvan ik het bestaan niet eens wist. En Jip heeft zijn ogen uitgekeken naar 'het stripverhaal' zoals hij het later omschreef, van de kruistocht van Jezus. Hij vond ook maar dat we even een kaarsje moesten branden voor Jezus, want het was toch wel heel gemeen wat ze met hem hadden gedaan.
En ik verbaas me er ook over hoe zo'n enorme kerk kan blijven bestaan... dat moet toch miljoenen kosten? Hoe komen die binnen? Tja... een barst in het marmer is op deze manier gauw en met weinig kosten hersteld, maar toch.... En dan te bedenken hoeveel mensen met volle overgave er steeds voor blijven zorgen dat 'hun' basiliek er steeds weer prachtig uitziet. Want een plaatje voor het oog dat was het zéker! En de manier waarop wij alles op het eerste ogenblik voor echt namen.... dan is het toch echt wel knap gedaan, denk ik dan.
Ik hoop niet dat ik nu Oudenboschenaren enorm voor het hoofd ga stoten, maar wij kwamen tot de conclusie dat het toch wel een hoog eftelinggehalte had. We vroegen ons al af waar Pardoes en Pardijntje zich verstopt zouden hebben...
Zoals Den-Haag bedrogen wordt door het Panorama Mesdag, zo heeft Oudenbosch zijn Basiliek van de H.H. Agatha en Barbara.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten