Vandaag mocht ik dus eindelijk bij de gyn langskomen.
Een Belg, dus Mike kon hem goed verstaan :-)
Hij maakte zich dus zorgen om de stijgende bloedwaardes (de tumormarkers).
Het hoeft dus niet te duiden op eierstokkanker, maar het kán wel.
Het kan ook betekenen dat de buik op een andere manier geprikkeld is, maar dat is nu even niet de vraag.
Hét grote probleem met eierstokkanker is dus dat het geen klachten geeft. En het laat zich moeilijk opsporen. Je kan het dus opsporen door echo, en door de labwaardes te meten. Met de echo, zo legde hij uit, kun je weleens iets missen. Het is alsof je als het ware door een mat-glazen plaat de buikholte in kijkt, En dan kun je dus weleens wat missen. Net als de bloedwaardes. Een verhoogd ca 125 ( dat is dus de waarde waar het om gaat) kán duiden op eierstokkanker, maar ook op iets anders, of soms op niets.
Als één van deze parameters dus afwijkende waardes geeft… dan moet je dus wat doen. Je kunt wachten tot het zich herstelt. Maar hoelang moet je wachten? En ben je dan misschien niet te laat?
Het advies om de eierstokken te laten verwijderen had ik anders toch op mijn 40ste gekregen.
Argument om ze nog te behouden zou zijn: het nog even uitstellen van de overgang. Het grote probleem is dat er botontkalking optreedt op het moment dat de overgang zijn intrede doet. En hoe later dat is… hoe beter. Maar….. wat winnen we daarmee? 3 jaar… ( ik ben nu 37)
Elly (de zus van mijn moeder) overleed aan deze ziekte toen ze 37 was.
En met zijn argument: ‘better safe than sorry’ kon ik het alleen maar grondig eens zijn.
De arts raadde om deze reden aan, nadat hij me nogeens ge-echood had, en had geconstateerd dat hierop écht niets afwijkends te zien was, om nogmaals goed te overwegen om de eierstokken nu al te laten verwijderen.
Morgen komt 'mijn casus' in het teamoverleg. En als het team zijn mening deelt, dan word ik binnen nu en een paar weken opgeroepen om mijn eierstokken preventief te laten verwijderen.
Zo, nu het hier zwart op wit staat, hakt het er toch wel een beetje in. Ik wil niets liever dan mijn kinderen groot zien worden, en ik wil zelf ook heel graag nog een paar jaar mee, dus ja, better safe than sorry!
Ik heb ze niet meer nodig, mijn gezinnetje is compleet.
Maar ik ga daarmee wel direct in de overgang.
Maar ook .... nooit meer mijn 'regels' ( om maar eens een Belgische uitdrukking te gebruiken voor ‘de maandelijkse stonde’ :-) )
Vrijdag word ik teruggebeld. En dan hoor ik of en wanneer er geopereerd gaat worden, of dat er mogelijk sprake is van een plan B.
Voor nu ben ik vooral opgelucht dat er vooralsnog geen sprake is van een kwaadaardigheid... maar het idee dat ik met een paar weken mijn eierstokjes misschien kwijt ben.... daar moet nog even een knop voor om
Eerst maar op vakantie hoor, heb ik de dokter gezegd. En dat vond hij ook een heel goed plan !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten