Eindelijk, eindelijk klaar

Begin juni postte ik een blogje.
Over een heerlijk weekend bij mijn zus.
Over hoe heerlijk we onder andere hadden zitten fröbelen aan het bidstoeltje.
Hij heeft altijd bij ons in het ouderlijk huis in huis gestaan.
Na het overlijden van mijn moeder is hij verhuisd naar mijn zus.

Het stoeltjes was qua kleur en stijl niet meer passend in haar interieur.

Dus ze besloot het stoeltje te pimpen. 

Strak in de zwarte lak. De stoffering nam ik voor mijn rekening.

Tot vandaag heeft het project, terwijl het bijna af was, stilgelegen. Diezelfde middag werden we gebeld dat mijn zwager, haar man, die samen met mijn man, broer en goede vriend aan het motorrijden was in Duitsland, een ernstig ongeluk had gehad *klik*. 

Het revalidatietraject heeft lang geduurd. En het zal nog een lange weg zijn naar een zo goed mogelijk herstel. Maar hij was in ieder geval weer in staat om te helpen met het stoeltje! 

Nu heeft ze hem dan eindelijk afgemaakt!

Ik vind hem leuk!

En om het helemaal af te maken.... 

Wie wil dat nou niet? Een bidstoeltje met bijpassende ovenwanten! 

Van de resten stof maakte ik het mooiste setje ooit.

Nu nog wat steentjes en pailletjes erop en ze kunnen zo bij Roy Donders in de winkel!