zaterdag 17 januari 2015

Zwijmelen op Zaterdag: Sitting on the dock of the Bay

Gek is dat altijd...

Als je de kansberekening erop loslaat dan zouden de verjaardagen op de kalender netjes over het jaar verdeeld moeten staan.
Het blijkt echter dat er overal, bij wie je ook op de verjaardagskalenders kijkt, er kleine kluitjes namen op een regeltje gepropt staan, omdat ze zich niet aan de wetten van de kansberekening hebben gehouden.

Hoe groot is dan de kans dat je op dezelfde dag twee begrafenissen hebt? Exact op hetzelfde tijdstip, om 13.30 uur.

Dit zijn lastige keuzes. Mr.C. zijn oom overleed vorige week. Hij was ziek. Maar we hadden het overlijden nog niet zien aankomen.
Roel, de man van Mientje, mijn naailerares, overleed.
Al 7 jaar delen we lief en leed met ons naaiclubje. Mientje is me erg dierbaar geworden, die lieve Indische dame. We zijn de afgelopen tijd erg betrokken geweest bij de ziekte en de achteruitgang van haar man. Ik wilde er graag zijn om haar te steunen.
Het lot hielp een beetje mee in het besluit. Omdat Mr. C. diezelfde morgen een belangrijk gesprek had richting het oosten van het land, en er geen tijd meer was om mij op te halen voor de dienst van zijn oom, besloot ik toch om naar de begrafenis van Roel te gaan, en Mike ging alleen afscheid nemen van zijn oom.

Hoe verdrietig zo'n afscheid ook is... ik vind het ook altijd weer erg mooi dat ik de mensen die erbij betrokken zijn, de mensen die ik ken, ook weer iets beter leer kennen.
Er kwamen verhalen van vroeger voorbij. Uiteraard. Herinneringen over hoe ze elkaar leerden kennen. Een komisch verhaal over haar vader die een leuke jongeman uitnodigde voor een jacht in de jungle. Die vader vond dat Mientje maar mee moest om hen gezelschap te houden. Toen ze schrokken van een groep wilde zwijnen sprong zij van schrik in de armen van die leuke jongeman. En sindsdien waren Roel en Mientje verliefd :-). 

Er werd veel verteld over de omzwervingen in Indië. Over de reis naar Nederland. De aankomst in Nederland. Ze mochten kiezen waar ze wilden wonen. Bergen op Zoom. Dat leek ze wel wat. Daar had je vast en zeker bergen...
En wat mij ook zeer raakte was dat hun zoon vertelde dat Roel 's nachts last had van de spoken uit het oorlogsverleden. 'De herinneringen had hij weggestopt, in een doosje, het doosje op slot gedraaid en de sleutel verweg gegooid. Nooit is hierover gesproken. Over de oorlog werden alleen de stoere heldenverhalen verteld...'

Het stelt me gerust dat er goed voor Mientje zal worden gezorgd. Ga er maar aan staan... alleen na zo'n intens leven samen. Een paar van haar kinderen zijn dichtbij haar. Haar kleinkinderen zijn grotendeels volwassen, en ze zullen er ook voor haar zijn.

Met de dames van de naaiclub hebben we afscheid genomen van haar man. De man die altijd met ons meereed, omdat hij biljartte in hetzelfde gebouw. De man die altijd even kwam kijken, of de lockmachines die hij had gerepareerd het nog wel deden. De man met zijn ondeugende humor, die op zijn sterfbed zijn vrouw probeerde wijs te maken dat de luxe verstelbare fauteuil waar ze in zat wel 69 standjes had... 

Vandaar dus de keuze voor mijn zwijmel.
Een nummer dat door de familie R. gekozen was om hun man/vader te herdenken.
Sitting on the Dock of the Bay, van Otis Redding. 


(Vanwege de privacy heb ik niet de echte namen vermeld). 




13 opmerkingen:

  1. Het leven pakt zijn weg ....en wij hebben de keus het te volgen..... en soms gaat dat niet altijd even gemakkelijk.

    Mooie muziekkeuze. Lang geleden dat ik hoorde, je hebt mij er een plezier mee gedaan, dank je wel.

    Ik wens je een fijn weekend.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het verhaal er om heen is triest, hoort bij het leven, maar je wilt het zo lang mogelijk ver weg van je houden.
    Je muziekkeus is vandaag SUPER. Terug in de tijd naar 1968 met Otis Redding. Wat hebben we hier vaak op gedanst. Buikschuiven heette dat toen. *WINK*
    Fijn weekend.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik kende het liedje vaag. Maar als je goed luistert dan voel je de triestheid van het plotseling lege bestaan zonder dat je eigenlijk weet van waarom, hoe en wat.
    Mijn ex-schoonzus en ik: allebei 25 juni. Mijn opa en ik: hij 24, ik 25 juni. Nog sterker: mijn broer: 11 mei, zijn zoon ook 11 mei. En tenslotte mijn broer: 10 mei en mijn moeder: 10 mei. Ja, van kluitjes weten wij ook mee te praten.

    Natasja, fijn dat je weer eens langs kwam. Mijn complimenten voor je leuke ZOZ vandaag. Het zette aan alle kanten aan het denken.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een mooi verhaal over je lerares en haar man. Ik denk dat jullie het goed hebben opgelost met die verdeling. Mooi nummer! Dankjewel. Fijn weekend.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Eén van de mooiste liedjes uit die tijd en wat een stem had die man. Otis die dood is, maar een indrukwekkend verhaal

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mooie muziekkeuze. Soms zijn de onverwachte keuzes vaak het mooist. Omdat er een verhaal omheen hangt.
    Fijn dat je er voor Mientje was.

    Liefs Frederique

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Dit is een bijzonder logje Natasja! Nee dit soort dingen kun je niet aan zien komen. Sterkte ermee.
    Prachtig nummer, het eerste dat ik in ZoZ ooit plaatste!
    Fijne zaterdag!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Een begrafenis of crematie bijwonen is het laatste wat je voor iemand kunt doen en het betekent vaak veel voor de nabestaanden. Ik kom uit de schipperswereld en daar zijn die diensten altijd afgeladen vol. Ook toen mijn ouders overleden was dat het geval. Ik vond het heel bijzonder dat al die mensen de moeite namen om te komen. Zo zullen Mientje en de familie van je man het zeker ook voelen.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Mijn vader en zus waren op dezelfde dag jarig, mijn andere zus moet noodgedwongen op die dag trouwen en later kwam er nog een schoonzus die ook op die dag jarig was. En dat allemaal in een andere plaats.
    Mijn vader en een zus van mijn moeder werden tegelijkertijd begraven, maar niet op dezelfde plaats. Een verjaardag kun je nog een keer overslaan, maar naar een begrafenis wil je toch wel heen gaan. Jullie hebben het goed opgelost.
    Mooie muziekkeuze!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Tja die kluitjes,hier was dat ook zo en zo scheurden wij vaak door het hele land op één dag.Of werden verjaardagen verzet en werd het een vol weekend.Je verhaal maakt dit lied nog meer bijzonder als dat het al is.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Hier ook kluitjes, januari en febr piek, dan ik en broer met 5 dagen er tussen, moeder en zus dezelfde dag, ....maar ja
    triester is het als mensen tegelijk sterven.
    Het liedje was een fluitkraker vroeger thuis, mijn vader floot veel en wij leerden het van hem en later zelfs mijn kinderen ook weer.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik vind dit zo'n geweldig sfeervol lied, muzikaal perfect uitgevoerd en met zo'n enorme passie gezongen... Melancholie die boven zichzelf uitstijgt. En dan te weten dat dit nummer postuum is uitgebracht nadat Otis en het grootste deel van zijn band bij een vliegtuigongeluk waren omgekomen... Past bij de weemoed van je verhaal...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Kijk... parate kennis. Jeetje... een band in één keer weggevaagd. Ik kende alleen het nummer, niet eens de titel en uitvoerende. Van alle nummers die die middag gedraaid werden, is deze het meest blijven hangen. Vanwege de melancholie denk ik. Zal de heimwee van Roel daar ook een rol bij gespeeld hebben? Het kan haast niet anders.

      Verwijderen