De laatste dag basisschool voor Janneke.
Janneke heeft een topjaar gehad.
Ze had een 'meneer' voor de klas staan die de gave had om de klas, die als groep jarenlang problemen heeft gehad, tot één geheel te smeden.
Altijd enthousiast. Altijd zin. Altijd blij.
Het gekke is... Jip had deze meester ook. En ik heb het altijd al gezegd. Een leerjaar valt of staat niet alleen met degene die voor de klas staat, maar vooral ook met het gegeven of diegene bij jou kind de juiste snaar weet te raken. Bij Jip was dat duidelijk niet het geval. De meester kon niet omgaan met de gebruiksaanwijzing van Jip. Jip kon niet overweg met de joviale grapjes en de lamaarwaaienhouding van de meester. Het werd een drama-jaar.
Bij Janneke wist ik vanaf dag één dat het goed ging komen.
De laatste weken basisschool. Ook voor haar moeder een grote stap nu de laatste uitvliegt naar het voortgezet ondewijs.
Er was schoolkamp waar ik tot drie weken naderhand precies nul foto's van voorbij zag komen... ze mochten immers hun telefoontjes niet mee nemen.
Er was een musical waarbij ze de sterren van de hemel speelden.
Er was voor iedere leerling een mooie woordje en een oorkonde achteraf.
Er was de traditionele poortjesoptocht. Van kleuter tot groep 7 stonden de kinderen twee aan twee op het schoolplein en moesten de schoolverlaters onder hun poortje doorkruipen. De school is één van de grootste scholen van Nederland dus je snapt dat het een hele toer was.
Op het einde van het poortje werden de kinderen door de leraar het schoolplein af gejonast.
De leraar was gek van muziek. Op het einde van de musical ging heel de klas uit zijn dak op een door hem gekozen nummer. Een nummer van een punkband uit het begin van de jaren '70 nota bene. De Ramones. Ik kende het niet, maar ik vond het direct een vet nummer!
Op de einddisco was goed te zien dat de klas zich één voelde als groep. De disco werd gehouden met een aantal groepen 8 tegelijk. Toen dit nummer werd gedraaid zocht groep 8D elkaar op en gingen ze allemaal om de meester heen staan spingen. Het was bijna een magisch moment. Ik zal het in ieder geval nooit vergeten... mijn nog altijd kleine prulleke springend en dansend en blij tussen al haar klasgenoten en vriendinnetjes...
Ze heeft er zin in om naar haar nieuwe school te gaan.
Het viel me de afgelopen weken op dat ze, tussen al haar klasgenootjes in, met haar 11 jaar, nog écht een grietje is om te zien. Een meisje tussen allemaal meiden die al dametjes aan het worden zijn.
Ik geef het nog een paar maanden. Dan zal ik op een middag zien dat mijn meisje ook als dametje aan komt fietsen, haar fiets in de garage gooit, haar rugzakt op de grond laat zakken en wat te drinken uit de koelkast pakt.
Eerst nog lekker een paar weken vakantie vieren.
We kunnen niet wachten tot we mogen gaan.
Hey, Ho, Let's go!
