Zwijmelen op zaterdag: Outta Step & Ill at ease

Afgelopen donderdag ging ik met mijn zoon op pad.
Ik haalde hem op van zijn werk om naar het poppodium in onze stad te gaan.
(Wat klinkt dat groot en volwassen hè... 'ik haalde hem op van zijn werk' :-) ).
We gingen naar een voor ons onbekende band waarover we goede verhalen hadden gehoord.
Natuurlijk hadden we wat youtubejes beluisterd en wat we hoorden stond ons wel aan.
Drie jonge gasten met een gitaar, een Hammond-orgeltje en een drumstel.
Lekker stevige jaren '70 muziek.
Beetje Pink Floyd-Doors-Eagles-achtige invloeden. Leuk!

Zelf was ik aangenaam verrast door dit optreden.
De zanger schat ik op niet ouder dan 25, zijn broer, de drummer nog maar 22 las ik net, maar toch viert de band volgend jaar hun 10-jarig bestaan.
Al kijkende en luisterende concludeerde ik voor mezelf dat ze best een groter podium dan dit verdienden. Achteraf bleek die conclusie te kloppen. Ze hebben al op grotere podia opgetreden. Pink Pop, Down the Rabbithole,  maar ook in het buitenland.
En ja die zanger.... Als ik 20 jaar jonger had geweest, dan had ik daar denk ik best een crush op gehad! Wat een leukertje! Met zo'n jongen mag mijn dochter wel mee thuis komen over een paar jaar. Maar ja, ze houdt niet van jongens met lang haar.

We hebben een hele leuke avond gehad.
Ik vind het superleuk dat ik eindelijk weer iemand heb die ervan houdt om naar optredens te gaan. Ik vind dat zelf altijd heel erg leuk, maar ik heb eigenlijk heel lang niemand in de buurt gehad die daar ook van houdt, dus ik hoop eigenlijk dat hij nog lang met zijn moeder op pad wil gaan.
Ik heb natuurlijk altijd nog de troef in handen dat ik voor de kaartjes betaal :-).
Zoon Jip had een klasgenootje getipt en samen stonden ze vooraan voor het podium helemaal op te gaan in de muziek. Zo leuk om dit op een afstandje te bekijken!

Ik plaats een wat rustiger nummer, omdat dit toch een zwijmelrubriek blijft.
In deze clip is de band uitgebreid met wat extra muziekanten.