vrijdag 2 maart 2018

Zwijmelen op Zaterdag: Drops of Jupiter

Vandaag schrijf ik de Zaterdagse Zwijmel een dag te vroeg.
Het is pas vrijdag.
Maar het is vandaag de dag dat mijn moeder haar 69e verjaardag zou moeten vieren.
Ik vind het vandaag wel even fijn om aan haar te denken en even een stukje over mijn lieve moedertje te schrijven. Dus vandaar...
In augustus is het alweer 20 jaar dat ze er niet meer is. En dat vind ik echt niet te geloven.
20 jaar...

Het rauwe verdriet is gelukkig al een hele poos geleden verdwenen.
Het missen wordt helaas niet minder naarmate de jaren verstrijken.
Het meeste mis ik haar nog met opvoed-dingen. Bij pubergedoe. Ik mis een klankbord. Ik mis het delen van ervaringen. Hoe deed ze dat met ons vroeger? Hoe zou ik het nu aan moeten pakken met mijn Puber en mijn Puberella?


Nou ja... dingen als op deze foto zijn eigenlijk de fijnste herinneringen. 's Avonds met elkaar op de bank. De televisie aan. Moeders altijd met een breiwerkje op schoot. Ik zat er vaak met een borduurwerkje naast.
Het liefst keken we quizzen als Twee voor Twaalf of Per Seconde Wijzer. We hebben dat, toen ik het huis uit was, lang samen volgehouden. Dan zaten we met elkaar te bellen, zeiden we niet veel, keken we tv, en riepen we af en toe het antwoord naar elkaar door. Mr. C. vond dat maar raar. Ik niet ;-).
Mijn vader werkte onregelmatig en als hij weg was op vrijdagavond of zaterdagavond maakten we het vaak extra gezellig. Dan namen wat lekkers erbij. We dronken een 'Bakkie Nes'. Dat was van die smerige oploskoffie die we oplosten in een beker warme melk. Vaak deden we een 'Smulrol' opwarmen in de koekenpan, of een loempia of warmden een sateetje op in een pannetje water. Of er was zo'n lekker ranzig huzarenslaatje. Toen ik wat ouder was dronken we dan samen een 'Pleegje': Pleegzuster Bloedwijn of Port. Als het maar een zoet en wijnachtig iets was. 

Ik heb er een liedje bij. En geheel tegen mijn eigen regels in plaats ik een nummer dat ik al eerder heb geplaatst in deze Zwijmelrubriek. Het gaat om Drops of Jupiter van Train. Ik vond het altijd gewoon een mooi liedje, maar een poosje geleden hoorde ik dat hij het schreef toen zijn moeder was overleden. En sindsdien komt het nummer zo enorm bij me binnen... ik moet steeds huilen als ik het hoor.

Echt... ze mag wel weer eens terugkomen van haar soulvacation, van haar reisje through the constellation... het heeft nu wel lang genoeg geduurd... 


Now that she's back in the atmosphere
With drops of Jupiter in her hair, hey, hey, hey
She acts like summer and walks like rain
Reminds me that there's a time to change, hey, hey, hey
Since the return from her stay on the moon
She listens like spring and she talks like June, hey, hey, hey
Hey, hey, hey

But tell me, did you sail across the sun?
Did you make it to the Milky Way to see the lights all faded
And that heaven is overrated?

Tell me, did you fall for a shooting star–
One without a permanent scar?
And did you miss me while you were looking for yourself out there?

Now that she's back from that soul vacation
Tracing her way through the constellation, hey, hey, hey (mmm)
She checks out Mozart while she does tae-bo
Reminds me that there's room to grow, hey, hey, hey (yeah)

Now that she's back in the atmosphere
I'm afraid that she might think of me as plain ol' Jane
Told a story about a man who was too afraid to fly so he never did land

But tell me, did the wind sweep you off your feet?
Did you finally get the chance to dance along the light of day
And head back to the Milky Way?
And tell me, did Venus blow your mind?
Was it everything you wanted to find?
And did you miss me while you were looking for yourself out there?

Can you imagine no love, pride, deep-fried chicken?
Your best friend always sticking up for you even when I know you're wrong
Can you imagine no first dance, freeze dried romance, five-hour phone conversation?
The best soy latte that you ever had and me

But tell me, did the wind sweep you off your feet?
Did you finally get the chance to dance along the light of day
And head back toward the Milky Way?

And tell me, did you sail across the sun?
Did you make it to the Milky Way to see the lights all faded
And that heaven is overrated?

And tell me, did you fall for a shooting star,
One without a permanent scar?
And did you miss me while you were looking for yourself?

Na, na, na, na, na, na, na, na, na, na, na

And did you finally get the chance to dance along the light of day?
Na na na na na na na na na na na na na na
And did you fall for a shooting star, fall for a shooting star?
Na na na na na na na na na na na na na na
And now you're lonely looking for yourself out there.


9 opmerkingen:

  1. Wat een prachtig eerbetoon en mooie karakterisering van die tijd.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wow Natasja.. je moeder was nog erg jong toen ze overleed. Wat een prachtig nummer, natuurlijk bekend. Maar ik heb er nu anders naar geluisterd. Zeker als je weet dat hij het voor zijn overleden moeder heeft geschreven. Ik snap dat dit vandáág moest worden geplaatst!
    Joh.. ik moest er ook bij huilen. Mis mijn moedertje ook vaak nog op bepaalde momenten en zou soms ook willen dat ze gewoon weer eens langs kwam. Maar ik klaag niet, ik heb haar lang bij me gehad en toen ze overleed was het goed.. Mijn vader niet, die werd ook maar 48. Sterkte vandaag!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Prachtig eerbetoon aan je moeder. Wat was ze jong!
    Het nummer is heel bijzonder. Prima reden om het nog eens te plaatsen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dat lijkt me moeilijk, als je bij dat soort zaken niet meer je moeder kan raadplegen of gewoon even bellen om niks.
    Als ik de tekst lees, dan begrijp ik die nu beter met deze achtergrond informatie. En snap dat die je extra raakt vandaag.
    Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mooiii geschreven, zo liefdevol.
    Ik ben blij voor je dat je deze herinneringen hebt.

    Fijn weekend.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat heb jij je moeder al op jonge leeftijd moeten missen. Zo verdrietig. Ik ken het nummer, maar ik kijk er nu anders tegenaan.
    Op 15 maart is het twee jaar geleden dat mijn moeder overleed. Het gemis wordt alleen maar groter.
    Niet meer even bellen, langsgaan of samen in een deuk liggen. Ik mis haar zo.

    Liefs Joanne

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik moest even mijn vest aan doen, vanwege de koude rillingen. Wat was je moeder nog jong... Die tekst zit vol metaforen die mij ook aanspreken, en ik kan me voorstellen hoe die jouw dierbare herinneringen begeleiden...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een lieve reacties... Dank jullie wel...

    BeantwoordenVerwijderen