Zwijmelen op Zaterdag: Wild Wood

Vanmorgen ben ik voor het eerst sinds maanden weer met de loopgroep het bos in gegaan.
Het was de afgelopen maanden heel druk op het werk. De opleiding, het lesgeven, mijn gezin, het huishouden... alles kost tijd en energie.
Op de zaterdagen was ik blij dat ik even een uurtje langer kon blijven liggen en ik kon het niet opbrengen om om 9.00 uur in het bos klaar te staan voor het loopje met de loopgroep.
Gisteravond hoefde ik van mezelf geen wekker te zetten, maar ik nam me voor dat, als ik op tijd wakker zou zijn, dat ik dan wel zou zorgen dat ik op tijd in het bos zou zijn.
Het zou een mooie ochtend worden, en als ik het nu niet op zou kunnen brengen, dan zou het nooit meer lukken.

Dus zo geschiedde. Ik was op tijd in het bos. En wat was het heerlijk.
Het was zwaar... verder achteraan sjokken als ik vanmorgen deed, was niet mogelijk. Maar dat is juist het fijne van deze groep: de coach plant de loopjes zo, dat we elkaar altijd weer tegenkomen.
En wat geeft het bos, mét de zon, toch altijd weer een fijne energie!

Onderweg naar het bos hoorde ik een liedje op de radio met de toepasselijke titel Wild Wood.
Nou ja, het bos bleek er onveranderd en heerlijk rustig bij te liggen maar toch.
De zanger, Paul Weller, zei me eigenlijk in eerste instantie niet zoveel, maar toen ik het zocht op Youtube dacht ik bij heel wat nummers: O, díe!

En nu voel ik me moe, voldaan maar teglijkertijd ook enrgiek en heb ik een leeg weekend voor me. Althans... Leeg is niet het juiste woord. Afspraakloos moet ik zeggen.
Nu de zon op de ramen schijnt moéten ze gezeemd worden. De schone wasmand ligt bedolven onder een berg kleding die gevouwen en gestreken moet worden. Er ligt een examenproefmodel dat in elkaar genaaid moet worden. En huiswerk dat dinsdag af moet zijn.
En dan moet er het liefst ook nog even een paar uurtjes vrijgemaakt worden om van de zon te genieten!

Dus... ik sluit mijn blogje af en ik ga aan de gang.