Van de week kwam er een liedje voorbij dat meteen mijn aandacht ving.
Mooi... rustig... de zangeres kon ik niet thuisbrengen.
De afkondiging maakte me nog nieuwsgieriger: Olivia Vedder... zou het de dochter zijn van?
Later hoorde ik dat dit nummer de soundtrack was van de nieuwe film van Sean Penn: Flag Day.
Eddie Vedder heeft (samen met Glen Hansard, met wie hij vaker succesvol optreedt) de muziek geschreven voor deze film. En de dochter van Eddie Vedder zingt dit nummer dus.
De hoofdrol in de film wordt gespeeld door de dochter van Sean Penn.
En Sean Penn en Eddie Vedder hebben vaker een briljante samenwerking gehad in mijn alltime favourite film 'Into the Wild". Eddie Vedder schreef prachtige muziek voor deze film. Voor mij is het album van Into the Wild het meest gedraaide album wat ik bezit.
Kortom: mijn interesse is gewekt. Ik wil de film Flag Day gaan zien, al is het alleen al voor de muziek.
De bedoeling is dat hij begin oktober uitkomt in de bioscoop.
Enneh... over Eddie Vedder gesproken... wisten jullie dat het vrijdag 30 jaar geleden is dat het legendarische debuutalbum Ten van Pearl Jam uitkwam?
30 jaar geleden!!!! Bizar...
Meezwijmelen?
Plaats hier je link.
vrijdag 27 augustus 2021
Zwijmelen op Zaterdag: Father's Daughter
vrijdag 20 augustus 2021
Zwijmelen op Zaterdag: home again
Thuis... Dat was wel een beetje het thema van de afgelopen weken, ondanks dat ik veel op vakantie was. Want waar ben je thuis?
Is dat in het huis waar je woont maar waar niemand op je wacht?
Is dat op een plek in de natuur waar weinig is en waar je aangewezen bent op jezelf?
Is dat bij een vriendin die je al meer dan 30 jaar kent?
Of kan dat ook zijn bij iemand die je nog niet zo lang kent, maar waar je je wel vertrouwd voelt omdat je je allebei in een zelfde fase van je leven bevindt... een soort lotgenoot zegmaar...
Is dat op de vakantiestek waar je al bijna 30 jaar komt?
Is dat in het gezin van je zus, waar je altijd aan mag schuiven en nooit teveel bent?
Is dat in het gezin van je zus, waar je altijd aan mag schuiven en nooit teveel bent?
En voor mijn zoon. Hij verliet het huis. (Mijn tranen zijn na dagen huilen intussen gedroogd hoor... no worries).
Maar hoe thuis was zijn thuis, in een gebroken gezin, op een plek waar hij nog maar een paar maanden woonde? Bij mij, als moeder was hij thuis, daar twijfel ik niet aan. Maar hoe thuis was zijn huis zo samen met zijn moeder? Is zijn vriendin zijn thuis? En zal de plek waar hij nu woont snel als zijn thuis gaan voelen?
En voor mijn dochter... Hier kan ik niet teveel over zeggen. Maar ik vraag me heel erg af of zij haar thuis weer heeft kunnen vinden. Na weken rondreizen door Italië is zij nu ook weer naar huis gekomen.
Het woordje 'thuis' durf ik in de vorige zin niet te gebruiken.
Ik heb me thuis gevoeld in mijn tent de afgelopen weken. Ik kreeg al snel een soort routine in het inpakken en organiseren van mijn spullen.
Ik heb op sommige momenten ook echt enorm naar huis verlangd (toen ik ziek lag te zijn op een koude, winderige camping in de Biesbos bijvoorbeeld).
Ik heb me thuis gevoeld op de plek waar we al zo vaak kwamen, bij de Loreley in Duitsland, opgenomen in het gezin van mijn zus. We noemen die plek ook altijd 'Die Heimat'.
Voor het eerst was ik daar zonder mijn eigen gezin. Maar ik voelde me daardoor niet 'ontheemd' daar.
Ik vond het na de vakantie ook weer vreselijk stil toen ik thuiskwam in een huis waar niemand was.
Maar hoe thuis was zijn thuis, in een gebroken gezin, op een plek waar hij nog maar een paar maanden woonde? Bij mij, als moeder was hij thuis, daar twijfel ik niet aan. Maar hoe thuis was zijn huis zo samen met zijn moeder? Is zijn vriendin zijn thuis? En zal de plek waar hij nu woont snel als zijn thuis gaan voelen?
En voor mijn dochter... Hier kan ik niet teveel over zeggen. Maar ik vraag me heel erg af of zij haar thuis weer heeft kunnen vinden. Na weken rondreizen door Italië is zij nu ook weer naar huis gekomen.
Het woordje 'thuis' durf ik in de vorige zin niet te gebruiken.
Ik heb me thuis gevoeld in mijn tent de afgelopen weken. Ik kreeg al snel een soort routine in het inpakken en organiseren van mijn spullen.
Ik heb op sommige momenten ook echt enorm naar huis verlangd (toen ik ziek lag te zijn op een koude, winderige camping in de Biesbos bijvoorbeeld).
Ik heb me thuis gevoeld op de plek waar we al zo vaak kwamen, bij de Loreley in Duitsland, opgenomen in het gezin van mijn zus. We noemen die plek ook altijd 'Die Heimat'.
Voor het eerst was ik daar zonder mijn eigen gezin. Maar ik voelde me daardoor niet 'ontheemd' daar.
Ik vond het na de vakantie ook weer vreselijk stil toen ik thuiskwam in een huis waar niemand was.
Ik heb van de week een tijdelijke laminaatvloer gelegd in de gang en de keuken, omdat ik de vieze zooi op de vloeren thuis zo zat was. Een hoop extra werk, want hij moet er over een paar weken weer uit. Maar hoe lekker is het dat je in je eigen huis op je blote voeten op een schone vloer kan lopen? Ik heb het in dit huis op de begane grond nog niet eerder meegemaakt. Maar door deze aanpassing voelt mijn huis wel weer een stukje meer als thuis.
Zo moeten we allemaal steeds onze draai weer vinden in veranderende situaties en gezinssamenstellingen.
Zo moeten we allemaal steeds onze draai weer vinden in veranderende situaties en gezinssamenstellingen.
Michael Kiwanuka zou over dit nummer zelf gezegd hebben:
Thuis is waar je jezelf bent - je hebt weinig remmingen, je voelt je vrij om te zijn wie je bent.
En dat is vat het wel goed samen denk ik.
Want de plekken waarover ik in de tweede alinea vroeg of dat mijn thuis was? Dat zijn wel de plekken waar ik mezelf kan zijn. En dat ik daar was, heeft er wel voor gezorgd dat ik me in de vakantie vaak thuis heb gevoeld. Thuis hoeft kennelijk niet een plek te zijn. Het kan ook bij een persoon zijn, inclusief bij jezelf.
Als je mee wilt zwijmelen, kun je hier je link plaatsen.
Want de plekken waarover ik in de tweede alinea vroeg of dat mijn thuis was? Dat zijn wel de plekken waar ik mezelf kan zijn. En dat ik daar was, heeft er wel voor gezorgd dat ik me in de vakantie vaak thuis heb gevoeld. Thuis hoeft kennelijk niet een plek te zijn. Het kan ook bij een persoon zijn, inclusief bij jezelf.
Als je mee wilt zwijmelen, kun je hier je link plaatsen.
vrijdag 13 augustus 2021
Zwijmelen op Zaterdag: MLK
Een paar weken geleden was ik bij een vriendin. Zij zingt graag en ze liet een opname horen van haarzelf in een kwartet. Ze kondigde het nummer aan als MLK van U2.
De titel zei me niets, maar toen ze het liet horen was ik in één keer weer terug in mijn bed, in mijn ouderlijk huis. Ik wist het gelijk: het laatste nummer van het album van U2, The Unforgettable Fire.
Ik zette dit album (op cassette) vaak op voor het slapen gaan, en als dit nummer eindigde was ook het album afgelopen en kon ik gaan slapen.
Het raakte me zo om dit weer te horen, dat ik er bijna van moest huilen.
Jullie zijn snel klaar bij mij met zwijmelen vandaag, want het nummer duurt maar krap 2 minuten.
Heb je zin om mee te zwijmelen?
Plaats dan hier je link.
vrijdag 6 augustus 2021
Zwijmelen op Zaterdag: For Crying out Loud
Ik kan er al weken niet over praten zonder dat de tranen in mijn ogen staan.Mijn zoon gaat deze week het huis uit. Hij gaat samenwonen met zijn vriendin. Helemaal ver weg in Limburg.En natuurlijk weet ik het: het is de natuurlijke gang van zaken. Kleine jongens worden groot. En hoe mooi is het dat dat joch, waarvan ik altijd had gedacht dat hij tot zijn 30e thuis zou wonen, op zijn 21e het huis gaat verlaten. Dit is mijn verstand die praat. Maar mijn gevoel loopt op een ander pad dan mijn verstand.Zonder mij of zijn vader erover in te lichten heeft hij zich ingeschreven voor een nieuwe opleiding en heeft hij alles geregeld wat nodig was om te verhuizen. Hij heeft ons positief verrast.Het zal stilletjes worden hier. Janneke woont nog steeds niet bij mij. Ze woont sinds de scheiding bij haar vader. Het is de bedoeling dat ze wel deels bij mij komt wonen, maar wanneer ze de stap naar mij zal zetten is nog niet duidelijk.Ik zal de muziek in huis missen. Ik zal het samen luisteren naar muziek missen. En het lekker hard meezingen. Ik zal zijn geklets missen.En op een bepaalde manier zal ik ook moeten wennen aan de zorgtaak die vervalt. Mijn radars stonden altijd afgestemd op hem. Hoe staat zijn pet? Hoe is zijn bui? Is hij overprikkeld? Is hij somber? Is hij gewoon somber, of misschien wel depressief? Dreigt er een epileptische aanval? Of zit hij juist lekker in zijn vel? De radars zullen de komende tijd nog uitstaan naar hem, maar ze zullen niets bereiken.En dat zal misschien ook wel een rustig en zorgeloos gevoel geven. De tijd zal het leren.Daarom vandaag een nummer van Meat Loaf in de zwijmel.Een liedje wat we altijd op volume 20 zetten en keihard woord voor woord meezongen.
Wil je meezwijmelen?
Plaats hier je link.
Abonneren op:
Posts (Atom)