Zwijmelen op Zaterdag: Yellow

Vandaag blik ik terug op de derde wandeldag van het Hildegard von Bingen Pelgrimspad die we in april liepen. 

De eerste etappe was verdeeld over 2 dagen. 
De tweede etappe was dus wandeldag 3. 

 Herrstein-Kirn. 16 km

Het was weer een fijne etappe vandaag. Met twee auto's reden we naar het eindpunt in Kirn, met 1 auto terug naar de start waar we gisteren eindigden in Herrstein, waar we, jawel, gelijk weer mochten klimmen. Handig dat we gisteren al in Herrstein waren geëindigd want we wisten precies waar we moesten parkeren en waar het beginpunt van deze etappe was. 

Startpunt in Herrstein: we mochten weer beginnen met een klim. 

Ik had de dag al gedoopt tot de dag van de scheentjes van Sint Hildegard, omdat ik vooral spierpijn voelde in mijn schenen.

Daar waar we gisteren de koolzaadvelden in de verte zagen, liepen we er nu dwars doorheen. De korenvelden zijn nu frisgroen, in plaats van het goudgeel zoals we het van de zomervakanties in dit gebied kennen.

 

De mannetjes leeuweriken vlogen kwetterend van grote hoogte in duikvlucht naar beneden om indruk te maken op de vrouwtjes.

We kwamen door het dorpje Niederhosenbach. Het is niet helemaal zeker, maar mogelijk is Niederhosenbach de geboorteplaats van Hildegard von Bingen geweest.

 In dit kleine dorpje was een kerkje waar we even pauzeerden.

 

Niet ver na dat kerkje troffen we een overkapping waar drinken en eten voor de pelgrims was neergezet. En daar konden we zelf onze 3e stempel zetten! Superleuk!

 

 De route van vandaag liet zich vooral kenmerken door veel vals plat omhoog. De zon kwam er tegen het middaguur bij. We liepen zelfs nog even in korte mouwen. Maar dat was van korte duur. In de verte kwam een hele donkere lucht aan.

 
Toen was gelukkig nèt het dorpje Bergen in zicht, waar we, dank u kosmos, in een tuin onder een afdak ons konden bergen voor de regen. Toen ik na de bui even, wat ronddralend, op Tas stond te wachten zag ik naast de tuin het 8e tableau over Hildegard waarop haar visioen over de kosmos beschreven stond. Het kwam weer prachtig samen allemaal.

 

Het laatste stuk tot Kirn was echt prachtig. We doken een bos in, zakken, zakken, zakken, tot we helemaal in het dal liepen. Naast ons hoge rotspartijen, hellingen met omgewaaide bomen en prachtige bemoste stenen. Een kabbelend beekje, soms watervalletjes, naast ons. 

 Het laatste stuk tot Kirn moesten we afdalen in de bewoonde wereld. Daar haalden we onze 4e stempel bij de Tourist Information en dronken we een welverdiend Kirner Pilsje in de zon.

En het liedje van vandaag: Yellow, van Coldplay. 
Vanwege de gele koolzaadvelden waar we doorheen liepen, die zo mooi geel voor ons stonden te bloeien. 

Afgelopen weekend reed ik weer door dit gebied naar mijn dochter en schoonzoon in Zwitserland en de koolzaadvelden waren lang zo geel niet meer als een maand geleden. 
De koolzaadvelden zijn echt wel kenmerkend geworden voor deze pelgrimstocht. 
Ik zal nooit meer koolzaad zien, zonder aan dit pelgrimspad te denken. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter