Gisteren hebben we een rustdag gehouden en hebben we ons verblijf in Idar-Oberstein verlaten. Ná een avondje bomen en doorzakken met de benedenbuurman.
Maar we hebben Idar-Oberstein niet verlaten zonder ons eerst te verdiepen in de edelstenen.
Idar-Oberstein is immer hèt edelsteengebied van Duitsland en we hadden hier eigenlijk nog veel te weinig van meegekregen. Dus eerst naar het museum. Veel geleerd over de soorten edelstenen en hoe ze nu eigenlijk ontstaan.
Daarna naar een edelsteen mijn waar de edelstenen in hun natuurlijke habitat konden bezichtigen.
Heel bijzonder.
We mochten, heel fijn, onze spullen nog de rest van de dag in ons appartementje laten. En we hebben nog heel gezellig afscheid genomen van de eigenaar met uitgebreid een kop koffie.
In de namiddag reden we naar Sommerloch.
Daar hebben we voor de rest van het pad een verblijf gehuurd. Het ligt vrij centraal in het midden van het pelgrimspad en het wordt onze nieuwe thuisbasis.
Het is net als ons verblijf in Idar-Oberstein een heerlijke plek. Heel anders.
Een hoog kringloopgehalte. Maar een heerlijke tuin, veel privacy en... wat gingen we daar een hoop plezier van hebben: een palletkachel.
De etappe was weer heel anders dan de vorige etappes. Wel weer flink klimmen en dalen. Door een paar doodse dorpjes. Maar de bossen waren weer stil en mooi. En we passeerden de eerste wijnvelden.
Uiteindelijk is het nog een uurtje of twee droog geweest. Maar het voelt alsof het de hele dag geregend heeft. Anderzijds. Op een bepaald moment hindert de regen ook niet meer. Tuurlijk loopt het fijner in de zon, zonder kleffe regenjas en spetters op je bril. Maar het is ook wat het is.
Wil je mee zwijmelen? Plaats dan hier je link.
Heel bijzonder.
 |
| de bergwerkers groet |
We mochten, heel fijn, onze spullen nog de rest van de dag in ons appartementje laten. En we hebben nog heel gezellig afscheid genomen van de eigenaar met uitgebreid een kop koffie.
In de namiddag reden we naar Sommerloch.
Daar hebben we voor de rest van het pad een verblijf gehuurd. Het ligt vrij centraal in het midden van het pelgrimspad en het wordt onze nieuwe thuisbasis.
Het is net als ons verblijf in Idar-Oberstein een heerlijke plek. Heel anders.
Een hoog kringloopgehalte. Maar een heerlijke tuin, veel privacy en... wat gingen we daar een hoop plezier van hebben: een palletkachel.
 |
| Natuurlijk met het immer Duitse appeltjesgroen op de muren |
Etappe 3
Kirn-Monzingen ongeveer 18 km.
Vandaag gaat de boeken in als de natste wandeletappe ooit. En de koudste. Qua weer was er echt weinig aan vandaag. Maar ja. Het pad moet votooid worden, dus toch maar gewoon op pad gegaan.
Eerst met de auto's naar het eindpunt in Monzingen. Dat verliep een beetje stroef. De parkeerplekken die we vonden waren allemaal voor max 3 uur. Dat gingen we niet redden vandaag. Buiten het dorp vonden we een parkeerplek. 1 auto daar achtergelaten. Met de tweede auto op naar Kirn, naar het startpunt van vandaag.
We konden de route ook niet direct oppikken. Er moest eerst geplast worden. In de ruimte voor het toilet moesten we met onze lompe modderschoenen over de sleep van een bruidje stappen
.
De wegwijsbordjes lieten wat anders zien dan Komoot. We waren het niet helemaal eens of we wel of niet goed van start gingen. Ik zei wel. Tas zei niet. We werden er een beetje humeurig van.
Vandaag gaat de boeken in als de natste wandeletappe ooit. En de koudste. Qua weer was er echt weinig aan vandaag. Maar ja. Het pad moet votooid worden, dus toch maar gewoon op pad gegaan.
Eerst met de auto's naar het eindpunt in Monzingen. Dat verliep een beetje stroef. De parkeerplekken die we vonden waren allemaal voor max 3 uur. Dat gingen we niet redden vandaag. Buiten het dorp vonden we een parkeerplek. 1 auto daar achtergelaten. Met de tweede auto op naar Kirn, naar het startpunt van vandaag.
We konden de route ook niet direct oppikken. Er moest eerst geplast worden. In de ruimte voor het toilet moesten we met onze lompe modderschoenen over de sleep van een bruidje stappen
.De wegwijsbordjes lieten wat anders zien dan Komoot. We waren het niet helemaal eens of we wel of niet goed van start gingen. Ik zei wel. Tas zei niet. We werden er een beetje humeurig van.
 |
| Zo blij met m'n stokken op de glibberige paden |
Omdat het zo koud en nat was, hadden we alles aangetrokken wat we bij ons hadden. Muts, vest, sjaal, handschoenen, maar toen ik weer eenmaal een paar honderd meter klimmend had afgelegd, had ik alweer het zweet op m'n rug staan, en moest ik weer laagjes af gaan pellen. Kortom. Het duurde even voor we goed en wel op pad waren.
 |
| Ranonkeltjes. Het bos stond er vol mee. |
De etappe was weer heel anders dan de vorige etappes. Wel weer flink klimmen en dalen. Door een paar doodse dorpjes. Maar de bossen waren weer stil en mooi. En we passeerden de eerste wijnvelden.
Uiteindelijk is het nog een uurtje of twee droog geweest. Maar het voelt alsof het de hele dag geregend heeft. Anderzijds. Op een bepaald moment hindert de regen ook niet meer. Tuurlijk loopt het fijner in de zon, zonder kleffe regenjas en spetters op je bril. Maar het is ook wat het is.
 |
| De eerste druivenblaadjes, zo pril |
 |
| We bestuderen nog maar weer een Hildegard Inspiratiebord |
En dan uiteindelijk, redelijk ineens, zien we beneden in het dal mijn auto staan.
Uiteindelijk lopen we toch nog een lusje van een half uur over de bergwand en door het dorp voordat we bij de auto zijn.
Uiteindelijk lopen we toch nog een lusje van een half uur over de bergwand en door het dorp voordat we bij de auto zijn.
De stempel voor in ons pelgrimsboekje hebben we niet opgehaald. Geen idee waar dat kon. Geen zin om te zoeken. Het was mooi geweest.
Op de terugweg werden we getrakteerd op een prachtige regenboog. Zo dichtbij, alsof we hem bijna aan konden raken.
In ons huisje gekomen stond de kachel al aan. We hebben onze schoenen gezet. Er is wijn. Straks lekker koken en dan de etappe van morgen bekijken.
In ons huisje gekomen stond de kachel al aan. We hebben onze schoenen gezet. Er is wijn. Straks lekker koken en dan de etappe van morgen bekijken.
En het liedje van vandaag?
Dat heeft niets met het pad te maken.
Maar met iets wat vandaag speelt. Niet op het pad, maar in het hier en nu.
Dat heeft niets met het pad te maken.
Maar met iets wat vandaag speelt. Niet op het pad, maar in het hier en nu.
Simone... een forummaatje van me...
Ze gaat niet meer beter worden. Ze is in de fase dat ze het leven los moet laten. Bij Simone denk ik altijd aan Nick Cave. En bij Nick Cave aan Simone.
Dus ik kan vandaag geen ander nummer plaatsen dan dit nummer.
Ze gaat niet meer beter worden. Ze is in de fase dat ze het leven los moet laten. Bij Simone denk ik altijd aan Nick Cave. En bij Nick Cave aan Simone.
Dus ik kan vandaag geen ander nummer plaatsen dan dit nummer.
Wil je mee zwijmelen? Plaats dan hier je link.
You are invited to the Inlinkz link party!
Gekoppelde muziek aan een persoon en vice versa herken ik absoluut... ik wens je heel veel sterktre!
BeantwoordenVerwijderenBest zware etappe en zeker als het weer minder is. Maar als je lekker kan opwarmen bij de kachel is het leed alweer gauw vergeten.
BeantwoordenVerwijderen