Zwijmelen op Zaterdag: First Date

Dit weekend zit ik samen met Kleine Tas op Vestrock.

Dat festival van de gewonnen tickets  ;-) (Bedankt KinkRadio!) 
Eén van de optredens waar ik erg naar uitkijk is het optreden van Danko Jones.

Deze band zag ik al een keer, zonder verwachtingen, want ik kende ze niet, bij Gebouw T en ik was heel aangenaam verrast.

Ik heb gekozen voor dit nummer.... do you kiss on the first date...
Reden 1: ik ben weer volop aan het daten geweest, en ja... daar werd weleens gekust op een eerste date ;-) .
De tweede reden is dat deze opname van Wacken is.
Daar ga ik ook deze zomer naartoe.
Helaas heeft mijn maatje, om een goede reden overigens, afgehaakt. Dus nu zitten we met een ticket over, en de vrees dat ik alleen moet gaan.
600 km van huis, in een massa van alleen maar Metal Heads. Het moet goedkomen, ik vind vast wel aansluiting, maar met twee is nog leuker.
Ik kreeg niemand zo gek om met me mee te gaan, dus ik deed een oproep op een Metal Facebookgroep, en zowaar... daar hapte iemand toe. Een jonge dame in uit België, die wel zin had in een metal avontuur. Toevallig gaat ze ook naar Graspop en we hebben afgesproken dat we elkaar daar eerst gaan ontmoeten. Want stel je voor dat er geen klik is... dan zitten we een week met elkaar opgescheept en kunnen we niet hard wegrennen. Dus er komt ook nog een soort van first date op Graspop :-)
En mocht dit niks worden, dan hebben verschillende mensen gemeld dat ik aan mag haken.
Dus ik denk dat ik nu wel durf te gaan.
Mensen, en vooral metal heads, zijn lief :-).

Wil je mee zwijmelen? 
Het lukt me even niet om een link party te plaatsen.
Iets met een nieuwe computer, vergeten wachtwoorden en geen nieuw account kunnen maken omdat ze zeggen dat deze blog url al ergens anders bekend is. Ja... I know.
Dus je mag je link in de reacties plaatsen.

Ik wens iedereen een fijne hemelvaart en een heerlijk lang weekend toe!

 

Zwijmelen op Zaterdag: Daydreaming

Het is alweer twee weken geleden dat ik met mijn Prulleke in Gent was. 
En het bezoekje aan Gent is de aanleiding tot deze zwijmel. 
We hebben er bijna iets meegemaakt wat echt wel bijna zwijmelwaardig was. 
Bijna!

We hadden al de hele dag geslenterd in de stad en besloten om ons lekker op te frissen op de hotelkamer. Even pauze voordat we weer de stad in zouden gaan voor het avondeten. 

En terwijl we, fris gedouched, lekker op bed lagen te chillen, al scrollend op onze telefoons, kwam er een TikTok voorbij met een filmpje waarop te zien was dat Harry Styles in Gent was gespot. Gewoon, in het centrum, op de plekken waar we een uur geleden nog gelopen hadden. Niet veel later nog een filmpje. Van een half uur geleden... Harry op een andere plek in het centrum. WTF.... Harry Styles... in Gent... net op het moment dat wij er waren!!! 

Dus... wij, allebei groot fan, als een speer... weer in de kleren, make up bijwerken, en hop, als twee gierende fan-girl-pubers weer terug de stad in. 
We hadden ineens geen oog meer voor de mooie gebouwen en alles waar Gent zo tof om was. We liepen alleen maar te kijken of we Harry ergens zagen. 
Helaas... We konden hem niet vinden. Hij kon overal zijn. En we gokten bij alle hotels waar we langskwamen dat hij vast wel op die plek zou overnachten en al heerlijk op zijn bedje lag te rusten. Uiteindelijk won de trek het van Harry, en zijn we toch maar ergens wat gaan eten. We zijn die avond zonder selfie met Harry weer hotelwaards gegaan. Zo jammer. 

De volgende dag werd duidelijk waarom we Harry niet konden vinden. 
Twee TikTokkers postten een filmpje waarin ze lieten zien dat ze benieuwd waren hoe viraal ze zouden gaan als ze een filmpje zouden posten waarop te zie was dat Harry in Gent rondliep. Eén van hen had zich verkleed als Harry... 
En wij? Wij waren er met open ogen in getuind! 

Dus helaas... geen zwijmelwaardige ontmoeting. Maar wel een grappige anekdote om met plezier terug te kijken op ons heerlijke weekendje Gent. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link. 

Zwijmelen op Zaterdag: Maybe Tomorrow

Het is alweer een paar maanden geleden dat ik kaartjes won voor Vestrock. 

Ik ben me nu een beetje aan het inluisteren, eens horen wat er allemaal komt. 

Een paar bekende namen. Within Temptation, Danko Jones ( die zag ik al eens in Gebouw T, dat was een heel fijn optreden). En natuurlijk komt er ook allemaal populaire meuk wat me niet aanspreekt. Maar dan kan je altijd even drinken gaan halen, plassen, eten, of in dit geval: chillen bij je tent. Want ik won er ook campingplek bij. Ik ben benieuwd hoe het gaat met mijn nog niet 100 procent herstelde pootje in een laag tentje. Het is nog een paar weken weg... dus ik heb goede hoop. 

De band waar ik het meest naar uitkijk is Stereophonics. 
Ze zijn al sinds de jaren '90 actief, maar gek genoeg is de band altijd aan mijn aandacht ontsnapt. Terwijl ik toch best wel wat liedjes van ze (her)ken. 

Daarom krijgen ze van mij in de zwijmel. 

Wil je mee zwijmelen? Plaats dan hier je link. 

 

Zwijmelen op Zaterdag: Steentje

 

Straks word ik door mijn dochter opgehaald. We hebben een hotel geboekt in Gent en gaan er lekker twee daagjes tussenuit. We hebben afgesproken dat we elkaar geen cadeaus meer geven voor onze verjaardagen, maar we gaan een dagje uit. Veel leuker. Nu was ze in september al jarig, maar er kwam een brakke heup tussendoor. Ik ben ook al lang weer jarig geweest.... maar pas nu is de boel zodanig hersteld dat op rustig tempo een tripje weer kan. 

Vandaar een Belgische Zwijmel. 
Brihang. 
Ik hou niet van rap. Maar de liedjes van Brihang vind ik mooi. 
En ik twijfel op ik het nummer ooit eerder heb gebruikt. Maar ik heb geen tijd om terug te scrollen want over een uurtje staat ze al voor de deur!

Zin om mee te zwijmelen? 
Plaats dan hier je link. 

Zwijmelen op Zaterdag: Behind Blue Eyes

Afgelopen week was ik bij een band die ik precies een jaar geleden op het Hrieps Festival zag. 
Ik heb de band het afgelopen jaar een beetje in de gaten gehouden omdat ik ze nog eens wilde zien spelen als ze in de buurt zouden zijn. En jawel... daar waren ze! 

De band Bizkit Park, is een coverband uit België die covers speelt van bands uit het genre Nu-Metal. 
Limp Bizkit, Korn, Linkin Park, Slipknot... er kwam van alles voorbij. 
Een ontzettend energieke en ook goeie band! Mijn langharig tuig was mee, en we werden bijgestaan door langbaardig tuig. Van mijn langharig tuig weet ik absoluut zéker dat hij een topavond heeft gehad. 
Dit genre is helemaal zijn ding! En zelf heb ik ook ontzettend genoten. 
Omdat ik Limp Bizkit eigenlijk niet zo heel goed ken ben ik daar een beetje in gedoken, en vond ik zowaar een rustig, zwijmelwaardig nummer. 
Dus om terug te denken aan deze mooie avond wordt dit de zwijmel van vandaag! 

Behind Blue Eyes is eigenlijk een cover van The Who. 
Het origineel ken ik niet. Ik ken eigenlijk alleen de versie van Limp Bizkit. 
|
Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link. 

Zwijmelen op Zaterdag: Dad

 Ik kijk terug op zo'n mooi paasweekend.
We waren met heel de family bij mijn zus en zwager op hun boerderij in Duitsland.
Wat hebben we genoten van elkaars gezelschap, de fijne sfeer en de leuke dingen die we deden. 

Mooie bonus was dat we de verjaardag van mijn vader met zijn allen konden vieren. 
Hij is 77 geworden, en ik realiseerde me dat hij toch al echt richting de 80 gaat en dat ik ontzettend dankbaar ben dat hij nog altijd zo fit en gezond is. En bovenal dat hij mijn lieve papa is. 

Natuurlijk moesten we, nu de gelegenheid er was, ook aansluiten bij het paasvuur van de 'Nachbarschaft' waar mijn zus en zwager deel van uitmaken. Het is zoiets als het Noaberschap zoals we dat in de achterhoek kennen. Dat je met de buurt, in de wijde zin van het woord want er wonen niet zo heel veel mensen dicht bij elkaar, de 'afspraak' hebt dat je er bent voor elkaar. 

Maar terug naar mijn vader: hij verdient een ode met dit liedje van K's Choice! 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link. 

Zwijmelen op Zaterdag: Hidden Rose Tattoo

Ik heb in de zwijmel nog nooit aandacht gegeven aan Dropkick Murphys. 
Een Amerikaanse band die een beetje in de hoek van de Punk/ Ierse Folk zit. 
Hele blije muziek, en als ik filmpjes zie van de optredens dan is het veld altijd één kolkende moshpit. 
Gisteren was de kaartverkoop voor het concert dit najaar in Ahoy. 
Maar mén.... 90 euro voor een ticket. Maal twee, want m'n zoon wilde mee. 
We besloten dat we deze even voorbij laten gaan. 
Het is een band die ook volop optreedt op de festivals, dus we komen hem ongetwijfeld nog wel ergens een keer tegen. En wie weet hebben we dit najaar nog wel ergens wat geld over. Het zal vermoedelijk niet uitverkopen, dus we kunnen altijd nog zien. 
Hij staat, zoals ik het noem, 'met potlood' in mijn agenda. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link 

Zwijmelen op Zaterdag: Feels

Afgelopen week ontving ik het bericht dat Anne (ik noem haar voor hier even Anne), één van mijn cursisten is overleden. 
Anne was één van de leukste mensen die ik in de afgelopen jaren heb leren kennen. Ze was echt één van mijn favoriete mensen. 
Ze kon ontzettend goed naaien, was heel secuur, alleen het tekenen, daar had ze soms wat meer moeite mee. Ze had een ongelooflijke rappe, soms scherpe tong. Was recht voor haar raap. Maar waar ik altijd het hardst om moest lachen was haar zelfspot. Als ze iets niet begreep dan zei ze vaak: Ik zet nu mijn meest intelligente gezicht op, maar snappen doe ik het nog niet. 
Ik heb ontzettend veel van haar geleerd. Patronen op haar maat krijgen was altijd een uitdaging, omdat ze niet binnen de standaard maattabellen viel. 

De laatste keer dat ik haar ontmoette was in het ziekenhuis. We troffen elkaar bij de orthopeed. 
Ik herkende haar niet direct... pas toen ze tegen me praatte... Zij herkende mij ook niet direct. 
Zij in een rolstoel, de operatie al achter de rug. Ik zou die dag besluiten om tot de operatie over te gaan. Ze had mij al eerder zien lopen, zei ze, en gedacht: Goh... die loopt moeilijk...  maar daarbij niet gezien dat ik het was. Raar nu, dat dat onze laatste ontmoeting was.

Muzikaal troffen we elkaar bij Son Mieux. Ik had heel graag een keer samen met haar neer een concert van deze band gewild. Had ik het nou maar voorgesteld en gedaan... nu kan het niet meer. 

Anne, dankjewel. De lessen met jou waren, ondanks alle uitdagingen, goud. En dat kwam vooral door wie je was. Ik hoop dat je nu rust gevonden hebt. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link. 

(O en @Rianne, ik kan nog steeds niet op je zwijmels reageren, maar lees en luister alles) 

Zwijmelen op Zaterdag: I'm Specialized

Van de week stiefelde ik ( nog maar met 1 kruk!)  op mijn gemakje naar het winkelcentrum. 
De zon scheen, zoals hij al bijna 6 weken scheen.  (Wat dat betreft is de revalidatie periode geen straf geweest, ik zie eruit alsof ik op vakantie was!). 
Ergens boven op een dak waren wat bouwvakkers bezig en dit nummer klonk vanaf boven. 
Láng geleden dat ik het gehoord heb, maar het zit al dagen in mijn hoofd. 
Dan moet hij toch maar in de Zwijmelrubriek belanden! 
Geen idee wie het zong... het bleken de Time Bandits te zijn. 
Laat dat nou net één van de eerste, of misschien wel de allereerste band zijn geweest die ik live zag, op een schoolfeest op de middelbare school! 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link! 

Zwijmelen op Zaterdag: Honey

 

Ik kan vandaag niet iets anders plaatsen dan een nummer van Lenny Kravitz. 
Ik zit nog helemaal in de hype van woensdagavond. 
Woensdag zag ik een concert van Lenny Kravits. En ik heb best al wat optredens gezien inmiddels, maar dit was toch echt wel by far één van de beste optredens die ik ooit zag. 
Mijn zoon en zijn maten namen me mee op sleeptouw naar het Sportpaleis in Antwerpen. Rolstoel achterin de auto. Met de auto naar de P&R... en hoe goed is dat in Antwerpen geregeld: je ticket is tevens je vervoersbewijs van de P&R naar het Sportpaleis. De rit met de rolstoel in het OV ging als een trein. Mensen zijn echt aardig, heb ik gemerkt, als je in een rolstoel zit. 

Bij het Sportpaleis scheidden onze wegen. Mijn zoon en ik hadden een zitplaats op de rolstoeltribune. Zijn maten stonden in de zaal. Maar hoe tof: Ze hebben het hele concert beneden aan de tribune gestaan, zodat we toch nog contact hadden met elkaar. 

Het concert klopte aan alle kanten. Het geluid. De visuals. We troffen de liefste mensen als concertbuurtjes naast ons. Lenny was op zijn 60e nog as sexy as hell!!!  De ene hit volgde de andere op... liedjes die als een rode draad door mijn leven liepen. 

Maar het allermooiste... Tijdens Let Love Rule deed Lenny een tourneetje door de zaal. Hij kwam bij ons de tribune op, mijn zoon krijg een hand van Lenny, en daar stond hij, op nog geen halve meter voor me te zingen en te swingen. Wat een godheid! 

Ik heb gekozen voor het liedje Honey. 
Niet zijn beste nummer, vind ik, maar wel een heel sexy nummer en in de clip laat Lenny goed zien hoe mooi hij is! Duss.... zwijmel maar lekker mee :-) 

Wil je ook een Zwijmel plaatsen? 
Dat kan in deze link! 

Zwijmelen op Zaterdag: Avond

 

Het lukt eindelijk weer om op een gewone stoel, gewoon achter mij bureau, even te zitten en een stukje te tikken op een gewone PC. 
De operatie is nu 4 weken geleden en het herstel gaat heel erg goed. 
Ik loop binnenshuis nog maar met 1 kruk en af en toe doe ik een paar pasjes los. 
Vorig weekend heb ik zelfs al, met twee krukken een rondje op de hei gewandeld van bijna 5 kilometer. 
Mijn dochter wees me er fijntjes op dat dat al meer was dan dat ik vóór de operatie kon. 
Toen was het einde van de straat al te ver. 
Dus de eerste winst is er. 

Ik ga nog zéker alle zwijmels van de afgelopen weken terugluisteren, maar reageren lukt nog niet... dat kost nog teveel zittijd. En op mijn laptop lukt dat ook niet, want dan zit ik weer met inlogs die op mijn PC vanzelf gaan, en die ik dan op mijn laptop niet uit mijn hoofd kan invullen. 
Maar ik ben heel benieuwd wat er in de afgelopen weken geplaatst is door de medezwijmelaars. 

De zwijmel van vandaag is echt een zwijmel waar ik regelrecht bij smolt. 
Na een veelbelovende en geslaagde tinderdate een poosje terug ( ja, lieve mensen, shit happened, ik zocht wat afleiding en had prompt een leuke match) kreeg ik dit liedje, een zelf ingezongen versie, op zijn plat Rotterdams, toegestuurd. Zeg nou zelf... dan smelt je toch? 
Hoe dit af gaat lopen, geen idee. Zo'n eerste tinderdate kan nog alle kanten opgaan, hoe leuk het op het eerste gezicht ook kan zijn. Maar goed... het krijgt een vervolg :-) 


Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link. 

Zwijmelen op Zaterdag: Glycerine

Een late zwijmel vandaag.
Overdag gaat het allemaal goed, maar de nachten zijn nog wat 'rommelig'. 

Ik lig niet lekker, heb geen pijn, maar kan mijn draai vaak niet vinden, 

Muzikaal gezien was er veel gaande deze week. 
Het plan om dit jaar naar Wacken te gaan ( Europa's grootste metal- fest)  is op losse schroeven komen te staan. 
Terwijl ik mijn wonden daarvan nog aan het likken was, won ik de volgende dag tickets voor Vest-rock, incluzief camping, bij Kink radio. Dat maakte de dag weer goed. 
En gisteren heb ik tickets gekocht voor Volbeat, met Bush in het voorprogramma. 
Twee knallers in 1 concert! 
En girls-math: kaarten die je in maart koopt voor een concert in september , voelen tegen die tijd als gratis. :-) 

Ik plaats vandaag het meest bekende nummer van Bush: Glycerine. 

Ik kan nog steeds niet goed achter mijn PC zitten, dus weer geen partylink. 
Als je mee wil zwijmelen: plaats je link maar in de comments. 

Zwijmelen op Zaterdag: The heart asks pleasure first

 

Het voordeel van zo'n revalidatieperiode is, dat je tijd hebt voor dingen waar je anders nooit tijd voor hebt.
Samen met mijn dochter een puzzelboekje invullen, tegen elkaar hangend in bed. Met mijn zoon, heel erg op het gemakje, want ik kan niet sneller, wandelen naar de supermarkt voor de dagelijkse boodschappen. Nu bof ik ook dat het prachtig voorjaarsweer is en dat ik ook lekker iedere dag een paar uur in de tuin kan zitten met een mooi boek, Er is genoeg in de tuin te doen, snoeien enzo. Maar ja... dat kan nu óók even niet. 
Vandaag had ik alle tijd om te luisteren naar de top 200 van de filmmuziek op NPO1 klassiek. 
Een zender die ik anders nooit op zet. Er gingen allerlei luikjes open. Vooral bij dit stukje muziek. 
Ik heb in geen jaren meer deze muziek gehoord, nooit meer aan gedacht dat het bestond, en ik kon het ook niet plaatsen Voor mijn gevoel bracht het me terug naar mijn late puberteit. Maar het blijkt een  muziekstuk te zijn die hoort bij een film uit 1993. Ik was toen 21. Dus net iets ouder. 

De film heb ik ooit gezien. Maar ik kan me niet herinneren hoe het verhaal gaat. Ik weet nog wel dat ik het mooi vond. Dus wie weet,,, als ik me verveel, dan zou ik ook nog deze film eens terug kunnen kijken de komende periode. 

Het herstel gaat overigens heel goed. We hebben onze draai en nieuwe routine gevonden. Ook de professionele hulptroepen zijn ingeschakeld. Dat vind ik heel fijn, want ik moest echt een groot beroep doen op de mensen om me heen. 
Het is nu nog een kwestie van m'n gemak houden, mijn oefeningen doen, geen domme dingen doen als tóch te ver bukken, en wachten tot de boel genezen is. 

Ik type nog steeds vanaf mijn laptop in bed. 
Achter de computer, waar al mijn wachtwoorden en inlogdingen vanzelf ingevuld worden, kan ik nog niet zitten, 
Ik kan dus nog geen linkparty maken, 
Willen jullie je links weer in de comments plaatsen? 

Zwijmelen op Zaterdag: Die with a smile

 Nou, ik ben weer bovengekomen aan de andere kant van de streep: de operatie is achter de rug. Alles is goed verlopen. Ik ben alweer een weekje lekker thuis en op naar herstel. 

Ik had verwacht dat de dagen thuis lang zouden duren, maar de week is voorbij gevlogen. 
Alles kost tijd. Er komt bezoek, er komen mensen helpen. Er waren ook iedere dag wel hobbels die ik moest nemen. Een blaasontsteking (wat niet fijn is als je maar heel langzaam en niet zonder pijn naar de wc kan lopen), een zoon die steeds dieper weggleed in een sombere stemming, thuiszorg die toch geregeld moest worden. Er was steeds wel íets dat teveel aandacht van me eiste. 
Goed nadenken als je toch uit bed bent, of boven bent, of je alles gedaan hebt wat je wilde doen, want nog een keer terug gaan kost teveel moeite.
Mensen moeten dirigeren vanuit je stoel. De controle moeten loslaten over je huidhouden. Ik vind het lastig. 
En ook gewoon wel verdrietige momenten. 
Stilte voelen in de avond/nacht. Het missen van een partner die even naast je komt kroelen, vraagt of je lekker ligt, of je misschien nog een kopje thee wilt... die zorgt dat alles om je heen gewoon doordraait zonder dat je daar zelf over na hoeft te denken. Ik heb dit gemis echt wel ervaren. Kortom... ik vond de week intens. 

Maar ook weer ervaren hóe veel mensen om me heen voor me klaarstaan, me komen helpen, iets liefs opsturen of berichtjes sturen. Het is echt hartverwarmend. Ik heb daar deze weken ook heel veel dankbaarheid voor gevoeld. 

En het is goed dat ik even op mezelf word teruggeworpen. Ik ben natuurlijk altijd maar bezig en de hort op. En het is, merk ik nu, ook wel goed om even in mijzelf te keren en te voelen wat er gaande is. Er is niet alleen een lichamelijk proces gaande, maar ook in mijn hoofd zijn processen die aandacht vragen en nu ook krijgen. Ik ben op verschillende vlakken aan het helen. 

Het liedje dat ik vandaag plaats in de zwijmel, heb ik gekozen omdat de eerste 24 uur ná de operatie 1 zin hiervan continu in mijn hoofd op repeat ging,
"As the world is ending I wanne be next to you..."
Geen andere regel. Ik kende alleen deze regel, Geen idee wie het nou eigenlijk zong en hoe het liedje nou precies verder ging. 
En ze zeggen dat als je een 'oorwurm' hebt, dat die verdwijnt als je het liedje een keer helemaal af speelt. 
Dus ik kwam erachter: Bruno Mars met Lady Gaga: Die with a smile.

voor de operatie, opname bij mijn dochter op de verpleegafdeling

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats je link maar in de comments deze keer.
Ik zit nu op mijn laptop in bed en het lukt me niet om  de 'linkparty' open te zetten, 

https://fresh.inlinkz.com/share/party/8a6df6ba480a4fa0b1cadb26755d4cbb

Zwijmelen op Zaterdag: Valentines Day

 
Ik plaats mijn zwijmel van zaterdag lekker alvast op vrijdag. 
Vrijdag 14 februari: valentijnsdag. 
Want ik heb daar een mooi liedje bij. Niet echt een vrolijk liedje. Maar wel een mooi liedje.

Sinds de comeback van Linkin Park ben ik weer helemaal into the band. 
Hun nieuwe album vind ik van voor tot achter geweldig. Helaas is het me niet gelukt om een ticket te scoren voor hun tour. 

Ik weet niet of het me lukt om volgende week en de week daarna een zwijmel te plaatsen. 
Woensdag is De Operatie en ik weet niet wanneer het me weer lukt om een poosje achter mijn computer te zitten. Mijn laptop is te traag. En ik heb ook het geduld niet om wat zwijmels vooruit te plannen. Ook mijn computer is erg traag. Volgende week komt mijn broer langs. Niet alleen om mij op te lappen, maar ook om te kijken of hij mijn pc een beetje op kan knappen. Mijn broer weet namelijk dingen die ik niet weet. Heel fijn. 

Ik wens iedereen een fijn weekend toe, en ik meld me weer in de zwijmelrubriek als mijn lijf het weer toe laat. 

Wil je voor nu mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link. 

Zwijmelen op Zaterdag: real hero

Vandaag heb ik weinig energie voor een uitgebreide zwijmel. 
Ik ben klaar met de week. Gisteren kreeg ik te horen dat ik over anderhalve week al (!!!) geopereerd ga worden en ineens komt er heel veel op me af. 
Werk dat af moet. Dingen die voor thuis geregeld moeten worden. 
Afspraken gemaakt en verzet. En sowieso de impact dat het nu toch echt gaat gebeuren. 
Ik ben moe. Ik ga iedere avond direct na  het avond eten naar bed. Niet gelijk slapen, maar lekker in mijn bed is toch de meest comfortabele plek, mat dat half gare heupje. 

Maar vanavond even niet. (Ik plan de zwijmel op vrijdagavond voor de zaterdag vooruit). 
Voor vanavond verheug ik me op een concert van Blaudzun. 
Ik denk niet dat heel veel mensen veel van zijn muziek kennen, maar 'Real Hero' zou je kunnen kennen van de radio. 
Twee weken geleden lukt het nog om leunend op een stok een paar uur voor een podium te staan. Dus ik heb goede moed voor vanavond. Even alles wat nog moet en gaat gebeuren uit mijn hoofd zetten en genieten van fijne muziek. 

Ik wens jullie een heel fijn weekend toe! 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link 

Zwijmelen op Zaterdag: The memory remains

Inmiddels weer volledig hersteld van alle grieperig- en verkoudheden. 
Maar ik had gisteravond geen behoefte om een wekker te zetten en kennelijk had ik nog wat extra slaap nodig. 
Dus (Melody ;-)  ) weer een late zwijmel vandaag. 

De zon schijnt. Misschien ga ik straks wel even naar buiten. 
Maar ja.. wat kan ik doen? Het einde van de straat is al ver met dat vervelende pootje van me. 
Ik merk dat ik wel een soort van nestdrang krijg. Ik vind dat er van alles in orde moet zijn in huis voordat de operatie gaat gebeuren.  Dus misschien ga ik me daar maar eens op storten. Of al mijn planten verpotten. Want dat mag nu het weer langer licht wordt.  Twee weken geleden was de wachttijd een maand. Dus het kan ineens best snel gaan. 

De zwijmel deze week heeft te maken met Marianne Faithfull.
De zangeres overleed deze week. 
En omdat ik van nèt even anders houd, plaats ik niet een nummer van haar, maar van Metallica, waar ze een heel klein rolletje in speelt. De titel is dan wel weer heel toepasselijk. 
Ik doe haar zéker geen eer aan met dit nummer, want ze heeft vast en zeker sterkere teksten en mooiere zangpartijen gezongen. 

Memento Marianne. 

Wil je mee zwijmelen? Plaats dan hier je link.

Zwijmelen op Zaterdag: Shiny happy people

 

Meuhhh.... 
Ik ben de hele week ziek geweest. 
Voel me echt zompig, futloos en ben het zat. 
Het grauwe weer. Mijn lage energielevel. Ik heb zoveel in bed gelegen dat ik zelfs mijn bed zat ben. 
Ik heb wel gewerkt... maar na het werk gelijk naar bed. Onrustige klamme nachten. 
Ik mis een partner die voor me zorgt. Die zorgt dat de boodschappen binnen zijn, dat er een fruithapje klaar staat en een sinaasappeltje wordt geperst. (Zoonlief heeft het nog zwaarder te pakken dan ik). 
Ik heb teveel tijd en te weinig afleiding gehad om me zorgen te maken over de operatie die komen gaat. En ik mis m'n lief. En de afleiding. Alle leuke dingen die ik zo graag opzoek... ik heb het allemaal moeten cancelen. Een weekendje weg met de meiden in een huisje. Een etentje met een oud collega. Een logeerpartij dit weekend. Ik mis de shiny happy people om me heen. 

Daarom maar even een lekker vrolijk liedje vandaag, om de moed erin te houden. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link.

Zwijmelen op zaterdag: Hips don't lie

De kogel is door de kerk. 

Ik ga een nieuwe heup krijgen. 
Na maanden pijn, ongemak, waggelen, steeds minder 'uit de voeten kunnen' ben ik er klaar mee. 
De laatst onderzoeken lieten ook zien dat een operatie onvermijdelijk is. 
De wachttijd voor de operatie is ongeveer een maand. 

Ik vind het bijzonder. Een jaar geleden wandelde ik nog een pelgrimspad in Duitsland, en maakte ik lange wandelingen in Zwitserland. Ik had toen slechts met afdalen 'wat last'. Het gevoel dat er iets niet lekker zat. Naar mate de zomer vorderde kreeg ik steeds meer klachten. Op gang moeten komen als ik had gezeten tijdens een lange wandeling of erna. Stijfheid. Mijn been niet meer in de auto kunnen krijgen als ik had gelopen. Inmiddels is de situatie zodanig dat ik pijn heb bij iedere stap. Pijn in rust. Pijn als ik me omdraai in de nacht. Ik kan de stofzuiger niet meer de trap optillen. En als ik de auto in wil stappen dan moet ik met mijn handen mijn been optillen. Lopen naar het einde van de straat is al ver. Hoe snel kon het gaan... van moeiteloos en dagen achtereen kilometers wandelen naar bij iedere stap de vraag stellen hoe ver je nog moet. Artrose is de diagnose. 

Er komt veel op me af. Want straks ben ik 6 weken uit de roulatie. Na de operatie heb ik zéker twee weken hulp nodig, misschien wel langer. Ik mag dan niet eens zelf mijn sokken aan trekken. 
Mijn bed moet op klossen. Er moet een postoel komen. Krukken. Een grijpertje om zooi van de grond op te rapen. Afspraken worden gemaakt en verzet. Ik zou in maart een oproep krijgen voor een MRI (het jaarlijkse borsten-apk'tje). Die moet naar voren gehaald worden, want ik wil en mag niet met een verse prothese in een MRI scanner liggen. Ik moet nog voor een preoperatieve screening. Een botdichtheidsmeting. En oja, ik heb al maanden een uitslag op mijn huid. Ook in het gebied waar geopereerd moet worden.  En ik moet vrij zijn van infecties dus ja.. daar moet ook maar even een huisarts naar kijken. En misschien toch ook maar even naar de kapper? Je bent zomaar weer 6 weken verder als ik er te lang mee wacht. 

Het fijne aan het hele verhaal is dat de verwachting is dat ik deze zomer weer kan doen wat ik zo graag doe. Huppelen op een festivalweide. Wandelen. Kamperen. 
En nog iets leuks: ik ben in hele goede handen in het ziekenhuis, want het toeval wil dat ik bij mijn dochter op de verpleegafdeling word opgenomen. Hoe fijn is dat? 

En dit brengt me, met de nodige zelfspot, bij het liedje van Shakira. Hips don't lie. 
Ik ben nooit soepel geweest in de heupen. Heb altijd al een beetje een bijzonder en onelegant loopje gehad. Wie weet hoe soepel ik ga worden als er een nieuwe heup in mijn lijf zit!  
Ik verheug me nu al op weer pijnvrij en soepel kunnen bewegen. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link. 

Zwijmelen op Zaterdag: Major Tom

Ik had van de week zo'n leuke avond met mijn zoon, de metalhead ;-) . 
Het was via Whatasapp, weliswaar, maar het was zo leuk, gezellig en een avond vol nostalgie. 

Mijn zoon, de metalhead, kwam ineens met dit liedje op de proppen. 

Al in geen 100 jaar meer gehoord. Geen idee van wie het was. 

Maar mijn zoon viel voor de jaren '80 vibe. 
Vervolgens kwam hij met allemaal keigoeie nummers uit de jaren '80 'waar ik toch echt eens naar moest luisteren.' Ik moet zeggen: smaak heeft hij wel, dat joch. 
We maakten het later dan we wilden doordat we steeds maar weer toffe liedjes bleven delen. 
Uiteindelijk hebben we alles in Spotify in een playlist gezet,  zodat we alles wat we deelden naar hartelust terug kunnen luisteren. 

Mochten jullie de komende tijd denken: Heb je haar weer met haar '80 liedjes... dan weten jullie waar het vandaan komt. 

Overigens... natuurlijk vond mijn zoon ook een metal-versie van dit nummer :-) 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats dan hier je link. 

Zwijmelen op Zaterdag: radioactive

Het nieuwe jaar is van start. 
Echt veel goede voornemens heb ik niet. 
Ik kreeg deze van de week toegestuurd van mijn nicht. 
Zij is een soort 'partner in crime'. Ook vrijgezel, en ze geniet van al het moois dat in het leven voorbij komt. Wij hoeven elkaar niet uit te leggen hoe het werkt in een 'vrijgezellenbestaan'. Wij verstaan elkaar zonder woorden. 

De wilde plannen kan ik me wel in vinden. Doelen op gebied van uitdagingen en bewegen heb ik niet. 

Vorige week liet ik al vallen dat ik 'wat last' heb van mijn heup. 

De 'wat last' zorgt ervoor dat ik momenteel helemaal niet kan wandelen. De oefeningen die ik kreeg van de fysio gaven zoveel pijn vannacht dat ik ze vandaag maar weer een dagje oversla. 

Staan voor een podium gaat gelukkig nog. Daarna naar huis lopen is een probleem. Een stofzuiger de trap optillen lukt al niet meer. Zonder trapleuning, als ik mijn handen vol heb, de trap op of af lukt alleen met een voetje op de trede bijzetten. Dat dus... 

De orthopeed denkt dat een operatie nodig is, ondanks dat er op de röntgenfoto niet zo heel veel afwijkends te zien is. Ik vind het nogal kort door de bocht. Intussen probeer ik het zelf op andere manieren beet te pakken. 
Ik heb veel baat bij de behandelingen van de osteopaat. Hij kijkt verder dan mijn heup. Gek genoeg ziet de verzekering zijn behandelingen als een 'alternatieve geneeswijze'. De fysio heeft geprobeerd de spanning in mijn spier die is ontstaan door de pijn en bewegingsbeperking, op te lossen met 'dry needling'.  Ik vond dit als zodanig nog een grotere 'hocuspocus'... maar wel heel effectief. 
De cranio-sacraal therapeuten pakten het nog breder aan. 
En zowaar: voor mijn gevoel loop ik, bij vlagen, weer heel soepel. Maar als ik mezelf in een spiegelruit voorbij zie schuiven, dan lijk ik echt op Oma Duck. En als ik 's avonds mijn benen op de bank te rusten wil leggen, moet ik echt nog met mijn handen 1 been optillen. 

Volgende week krijg ik een nader onderzoek met contrastvloeistof. 
Radio-actief, las ik in de folder. Maar het zal wel meevallen, want ik hoef niet in quarantaine, en ik mag van het gewone toilet gebruik maken in het ziekenhuis. 

Dat brengt me bij het volgende liedje: Radioactive van Imagin Dragons. 
Imagin Dragons was de band die, alweer een tiental jaar geleden, met het liedje 'Demons' mijn liefde voor livemuziek opnieuw aanwakkerde. Sinds ik deze band zag is mijn podiumverslaving alleen maar gegroeid. 
Ik hoop heel erg dat ik de komende zomer alle concerten en festivals die ik gepland heb bij kan wonen. 
Het verloop van de heupklachten is onvoorspelbaar. 
Al moet ik een rollator meenemen... ik zal gaan! 

Ik kies voor een live versie van een optreden op Sziget. Een festival dat hoog op mijn lijstje staat. 
Niet voor dit jaar, maar voor ooit. 
In dit stukje van Youtube worden Demons en Radioactive beiden vertolkt en mennnnn.... het breed uitgemeten slagwerk bijna op het einde... 
Als het hele fragment te lang is om alles te luisteren, scroll dan gewoon even door... 
Ik vind het fantastisch. 

Lang verhaal kort: Mijn doel voor 2025 is genieten en genezen. 
Mijn bewegingsvrijheid terugkrijgen en pijnloos alles weer kunnen doen waar ik zin in heb. 
En dat genieten graag met alle mijn lieve vrienden, family en liefst ook mijn lief aan mijn zijde. 

Ik wens jullie allemaal een prachtjaar toe! 
En als het leven toch even minder leuk is... dan wens ik je heel veel liefde om je heen toe, om je door de lastige tijd heen te helpen. 

Wil je mee zwijmelen? Plaats dan hier je link!