Zwijmelen op Zaterdag: The heart asks pleasure first

 

Het voordeel van zo'n revalidatieperiode is, dat je tijd hebt voor dingen waar je anders nooit tijd voor hebt.
Samen met mijn dochter een puzzelboekje invullen, tegen elkaar hangend in bed. Met mijn zoon, heel erg op het gemakje, want ik kan niet sneller, wandelen naar de supermarkt voor de dagelijkse boodschappen. Nu bof ik ook dat het prachtig voorjaarsweer is en dat ik ook lekker iedere dag een paar uur in de tuin kan zitten met een mooi boek, Er is genoeg in de tuin te doen, snoeien enzo. Maar ja... dat kan nu óók even niet. 
Vandaag had ik alle tijd om te luisteren naar de top 200 van de filmmuziek op NPO1 klassiek. 
Een zender die ik anders nooit op zet. Er gingen allerlei luikjes open. Vooral bij dit stukje muziek. 
Ik heb in geen jaren meer deze muziek gehoord, nooit meer aan gedacht dat het bestond, en ik kon het ook niet plaatsen Voor mijn gevoel bracht het me terug naar mijn late puberteit. Maar het blijkt een  muziekstuk te zijn die hoort bij een film uit 1993. Ik was toen 21. Dus net iets ouder. 

De film heb ik ooit gezien. Maar ik kan me niet herinneren hoe het verhaal gaat. Ik weet nog wel dat ik het mooi vond. Dus wie weet,,, als ik me verveel, dan zou ik ook nog deze film eens terug kunnen kijken de komende periode. 

Het herstel gaat overigens heel goed. We hebben onze draai en nieuwe routine gevonden. Ook de professionele hulptroepen zijn ingeschakeld. Dat vind ik heel fijn, want ik moest echt een groot beroep doen op de mensen om me heen. 
Het is nu nog een kwestie van m'n gemak houden, mijn oefeningen doen, geen domme dingen doen als tóch te ver bukken, en wachten tot de boel genezen is. 

Ik type nog steeds vanaf mijn laptop in bed. 
Achter de computer, waar al mijn wachtwoorden en inlogdingen vanzelf ingevuld worden, kan ik nog niet zitten, 
Ik kan dus nog geen linkparty maken, 
Willen jullie je links weer in de comments plaatsen?