Nou, ik ben weer bovengekomen aan de andere kant van de streep: de operatie is achter de rug. Alles is goed verlopen. Ik ben alweer een weekje lekker thuis en op naar herstel.
Ik had verwacht dat de dagen thuis lang zouden duren, maar de week is voorbij gevlogen.
Alles kost tijd. Er komt bezoek, er komen mensen helpen. Er waren ook iedere dag wel hobbels die ik moest nemen. Een blaasontsteking (wat niet fijn is als je maar heel langzaam en niet zonder pijn naar de wc kan lopen), een zoon die steeds dieper weggleed in een sombere stemming, thuiszorg die toch geregeld moest worden. Er was steeds wel íets dat teveel aandacht van me eiste.
Goed nadenken als je toch uit bed bent, of boven bent, of je alles gedaan hebt wat je wilde doen, want nog een keer terug gaan kost teveel moeite.
Mensen moeten dirigeren vanuit je stoel. De controle moeten loslaten over je huidhouden. Ik vind het lastig.
En ook gewoon wel verdrietige momenten.
Stilte voelen in de avond/nacht. Het missen van een partner die even naast je komt kroelen, vraagt of je lekker ligt, of je misschien nog een kopje thee wilt... die zorgt dat alles om je heen gewoon doordraait zonder dat je daar zelf over na hoeft te denken. Ik heb dit gemis echt wel ervaren. Kortom... ik vond de week intens.
Maar ook weer ervaren hóe veel mensen om me heen voor me klaarstaan, me komen helpen, iets liefs opsturen of berichtjes sturen. Het is echt hartverwarmend. Ik heb daar deze weken ook heel veel dankbaarheid voor gevoeld.
En het is goed dat ik even op mezelf word teruggeworpen. Ik ben natuurlijk altijd maar bezig en de hort op. En het is, merk ik nu, ook wel goed om even in mijzelf te keren en te voelen wat er gaande is. Er is niet alleen een lichamelijk proces gaande, maar ook in mijn hoofd zijn processen die aandacht vragen en nu ook krijgen. Ik ben op verschillende vlakken aan het helen.
Het liedje dat ik vandaag plaats in de zwijmel, heb ik gekozen omdat de eerste 24 uur ná de operatie 1 zin hiervan continu in mijn hoofd op repeat ging,
"As the world is ending I wanne be next to you..."
Geen andere regel. Ik kende alleen deze regel, Geen idee wie het nou eigenlijk zong en hoe het liedje nou precies verder ging.
En ze zeggen dat als je een 'oorwurm' hebt, dat die verdwijnt als je het liedje een keer helemaal af speelt.
Dus ik kwam erachter: Bruno Mars met Lady Gaga: Die with a smile.
 |
| voor de operatie, opname bij mijn dochter op de verpleegafdeling |
Wil je mee zwijmelen?
Plaats je link maar in de comments deze keer.
Ik zit nu op mijn laptop in bed en het lukt me niet om de 'linkparty' open te zetten,
Ik wens jou heel veel beterschap! Ik had moeite met dit nummer omdat het me op een hele 'reis naar het verleden' plaatste. Nouja. Zeg maar iemand die ik mis. De rest van het lied heb ik dan ook niet echt gehoord. Ook een soort oorwurmervaring dus maar het is goed hoor, ik heb er geen hang-up over. Ik heb twee links tenminste de tweede ben ik nog aan het schrijven maar de eerste is: https://proevenengeloven.blogspot.com/2025/02/lamme-frans-de-zuipschuit-muziek-op.html
BeantwoordenVerwijderen