zo romantisch die @#$%-sneeuw

Er ligt een vers pak sneeuw. Een jonge, frisse moeder heeft na een ochtend hard werken zin om haar kinderen te verrassen met iets leuks. Ze pakt de fotocamera, een rugzak met drinken en een liga, en met ferme pas wandelt ze met de slee naar school. Daar komen de kindjes juichend naar buiten: Mama, wat een verrassing !!! We gaan met de slee!
In het volgende shot staat de moeder met 2 ravottende kinderen bovenop de heuvel. De kinderen zijn niet te stuiten, en glijen supersnel van de berg naar beneden. Het is er gezellig, er staan nog meer moeders van school, en de kinderen spelen met hun klasgenootjes. De kinderen genieten van het meegenomen pakje drinken, van de liga, en moeder maakt mooie foto’s.
Shot 3: Er staat een flinke pan met zuurkool op tafel, en een lekkere dampende rookworst!
De kinderen schuiven met rode wangetjes uitgehongerd aan. Na al dat spelen hebben ze reuzenhonger  en ze vragen om nog een extra portie. 'Wat heb je toch weer lekker gekookt mama! En zo gezond!'
Tot zover de Unox- reclame…. Althans… zo zou een romantische reclame eruit kunnen zien.
Of een fotoreportage in de Libelle….
De gelijkenis met de werkelijkheid houdt op bij het pak sneeuw, en de moeder. Maar die is niet meer zo fris en fruitig na een ochtend op de praktijk.
Helemaal voorbereid met slee, en camera en drinken komt ze aan op school. Leuk, dacht ze, de kinderen hebben vast zin om te sleeen na school!
Als de kinderen de klas uit komen begint het gemopper.' Waarom ben je niet met de auto? Mijn handschoenen zijn nog nat…. Mijn tenen worden koud…. Ik kan mijn liga niet goed vasthouden met mijn wanten aan…. Als ik geen wanten aanheb worden mijn vingers zo koud…. '

Op de berg aangekomen is bij kind 1 het gemopper overgegaan in onbedaarlijk huilen. Alles is fout, en ze wil naar huihuihuissss!!! Kind 2 is lekker aan het spelen. En die wil nog niet naar huis!  Het is eigenlijk best nog wel een takke-end lopen naar huis, en dat is NIET leuk met een jankend kind op de slee. Thuisgekomen is het humeur van moeder tot ver onder het 0-punt gedaald. De volgende huilpartij dient zich aan, omdat Kind 1 warme chocomelk wil, en ze moeten het stellen met een mager kopje thee. Deze moeder is niet tot in de puntjes voorbereid…. De moeder moet gauw aan de slag om zuurkool te koken. Voor de zekerheid staat er een pot appelmoes klaar… de kinderen zullen het toch wel weer niet lusten.
Ze zal… misschien als ze nog zin heeft vandaag… de foto’s nog even plaatsen… Maar misschien ook niet… Ze heeft het eigenlijk wel gehad voor vandaag…