Deze week was een week met teveel mensen om me heen.
Teveel, maar wel de juiste mensen.
Ik had een heerlijk weekend in ons huisje met man, zwager en schoonzus.
Een gezellige verjaardag. Een avondje bios met een vriendin (Downton Abbey, met prachtige oude kostuums). Een avondje training. Een avond lesgeven.
Een avond uit eten met de collega's van de modevakschool. (Het Zeste in Zevenbergen, een aanrader!!! Zelfs de vega maaltijd was fantastisch!).
Ik zit in een periode waarin ik teveel prikkels met moeite trek en ik heb veel 'afwikkeltijd' nodig. Die ruimte was er amper deze week. Na alle drukte kwam ik gisteravond gesloopt thuis en na (gelukkig) een goed nacht slapen, verlangde ik vanmorgen naar maar 1 ding: een stukje hardlopen, alleen maar met me, myself and I.
Het was koud buiten, een flinke wind. Voor het eerst na de zomer in lange broek en lange mouwen.
Ik had bijna 2 weken niet gelopen en meestal gaat het dan een beetje moeizaam met zoveel tijd ertussen. Maar vanmorgen zat ik heel snel in mijn treintje en had ik het gevoel dat ik kon blijven lopen. Zo lekker, als dat gevoel er is.
Goed... ik sjok nog steeds op mijn rustige tempo. Haal lang geen 10 kilometer per uur. Moet met iedere stap een portie kilo's teveel meenemen (zéker na al dat lekkers van gisteravond). Maar het is zo fijn dat dat gevoel er is weer. Het is zo fijn dat mijn mindset weer zo is dat ik WIL lopen. Want o, wat heb ik dat lopen ook nodig voor mijn onrustige hoofd.
Toen ik lekker in mijn treintje zat kwam Eddie Vedder voorbij (in mijn playlist dan hè). Met release me. Laat me los. En het is gek hoe soms nummers die je kent, die je gewoon mooi vindt, je ineens in je kern, in je ziel kunnen raken.
Dit was zo'n nummer. Hij kwam op het juiste moment voorbij.
Het nummer gaat over de slechte relatie die Eddie Vedder heeft met zijn vader die later zijn stiefvader blijkt te zijn, Dus ik kan het nummer niet helemaal op mijzelf betrekken.
Maar het wanhopig gezongen: Release me kwam binnen.,
De afgelopen tijd hebben veel mensen, en ik ook tegen mezelf, gezegd: Natas, laat het los, laat het gaan. Het is allemaal niet belangrijk.
Ik heb ook vaak bij mezelf gedacht: Natas, laat jezelf los. Klinkt gek. Maar ik bedoel: houd niet zo vast aan je gedachtes. Laat ze gaan. Wees niet zo krampachtig. Bevrijd jezelf van het juk wat je draagt.
Dus het wanhopige 'release me' van Eddie kwam binnen, terwijl ik de kilometers wegstampte in de koude tegenwind aan de waterkant. Dus Eddie ging de laatste kilometers op repeat.
O, wat hou ik van zijn stem!
Hardlopen is in jouw woorden voor mij ook afwikkeltijd. Fijn dat je ff kon gaan. Heerlijk gaat boven hard is mijn motto
BeantwoordenVerwijderenHelaas lukt het me niet meer om hard te lopen aar het voelde altijd zalig als je in je treintje terecht kwam.
BeantwoordenVerwijderenMisschien wordt het wel een keerpunt voor je deze dag. Ik hoop het voor je.
IK kan me helemaal voorstellen wat je beschrijft, ik vecht die strijd ook met de inhoud van mijn hoofd, altijd al, zolang als ik me kan heugen. En ja afwikkeltijd, die nam ik de laatste tijd al veel meer, nu natuurlijk helemaal.. kan het je aanraden!
BeantwoordenVerwijderenFIjn weekend
Ik denk dat ik je begrijp. Ik heb ook bagage die ik maar niet kwijtraak, maar die wel een plaats gekregen heeft. Er zijn scherpe randen afgesleten. Het is wat me gemaakt heeft tot wat ik nu ben, en er zijn antwoorden die niet meer gegeven kunnen worden door de enigen die dat zouden kunnen doen, maar toch ook weer niet...
BeantwoordenVerwijderenFijne muziek hierbij! Hardlopen doe ik niet meer vanwege mijn knieën, en mijn racefiets komt niet meer zo vaak uit de schuur vanwege het weer, en de hersteltijd die ik tegenwoordig nodig lijk te hebben. Ik moet eigenlijk wat vaker gewoon wandelen, maar ja, je noemde het woord al: mindset... ;)