Zwijmelen op Zaterdag: road to nowhere

 

Vandaag weer een terugblik naar een etappe van het Pieterpad deze zomer. 

Ik was gebleven in Coevorden, waar ik in de buurt op een camping overnachtte. 
Mijn vriendin Bianca, met wie ik een paar etappes had gelopen, was de dag hiervoor weer naar huis gegaan dus ik liep alleen weer verder. 

Etappe 8, Coevorden-Hardenberg 19 kilometer

Vandaag vroeg op na een ijskoude nacht. Ik had mijn hoodie, joggingsbroek en wollen sokken voor de zekerheid al klaargelegd en ik eindigde de nacht weer als zwarte mummie.

 
Tot nu toe heb ik steeds enorm mazzel gehad met de treinen. Ook nu kwam ik weer 3 minuten voor vertrek van de trein naar Coevorden op het station in Hardenberg aan. Een rit van 9 minuten. Teruglopen naar Hardenberg kost een halve dag. Daar ga ik niet te lang over nadenken.

Het was weer een fijne, afwisselende route vandaag. Voor het eerst na 3 dagen wandelen met Bianca liep ik weer alleen. En ik moet zeggen: ik loop meer in het hier en nu dan toen ik begon.
Ik was toen echt bezig met de afstand, en of ik het wel zou redden en hoe ver het nog tot het eindpunt is. Nu weet ik dat mijn lijf het sowieso gaat redden, ik heb er vertrouwen in gekregen dat ik het eindpunt wel haal en dat het met de logistiek van het heen en weer reizen ook wel goed komt, en dat komt het genieten onderweg ten goede!

 

Drentsche Poort

 
Toen de zon eenmaal op was begon de dag warm.
Ik passeerde de poort van Drenthe (kunstwerk van gestapelde stenen), wat betekent dat ik Drenthe uit liep en Overijssel binnen liep. Eerste rustpunt was bij het roze bankje. Lekker in de schaduw. Helaas geen koffie.

 

Niet veel later trof ik een terras aan de Vecht, het was intussen half 12, en omdat ik zonder koffie vertrokken was, én de koffie er zo lekker was, trakteerde ik mezelf op wel twee kopjes koffie! Toe maar hoor!

Interieur van het café

In de loop van de dag kwam er gelukkig wat bewolking. Ik ben mooie dorpjes gepasseerd.
Gramsbergen had een hele mooie oude dorpskern. De oude dorpsschool van Ane was eveneens mooi.

De oude dorpsschool van Ane

Met een kennis had ik er erover dat er vaak mantra's in onze hoofden kwamen tijdens het lopen. Of zinnen uit domme liedjes.
Ik had als wijze mantra vandaag urenlang Dedemsvaartweg in mijn hoofd.
Ik passeerde wegwijzers met Dedemsvaart en het viel mij op dat ik daar automatisch het woordje 'weg' achter plakte. Net als 'plein' achter Almelo. Dat heeft te maken met bus 23 die ik vroeger nam in Den-Haag: 'Dedemsvaartweg', werd er dan omgeroepen in de bus. En 'Almeloplein'. Een hoofd zit raar in elkaar.

"Dedemsvaartweg, Dedemsvaartweg, Dedemsvaartweg..."

Een weiland voor zonnepanelen. 

Nog altijd veel ooievaars in de weilanden. En veel rode zakdoeken en omgekeerde vlaggen bij boerderijen. Ik geloof ook dat ik een béétje begin te begrijpen hóe ver Den-Haag en de politiek zijn als je hier de leegte en de uitgestrekte akkers en weilanden ziet.

En als ik de berichten hoor is het Pieterpad zó populair dat je struikelt over de Pieterpatters. Als ik er vandaag 8 ben tegengekomen, is het veel. Het is zo rustig hier dat ik zojuist acuut overprikkeld raakte toen ik mijn avondeten kocht bij de Lidl.
Ik heb mijn auto op weg naar de camping weer vol getankt. De ov-pas is weer voorzien van saldo. Ik ben weer klaar om verder te gaan.

Als zwijmel vandaag hierbij: We're on the road to knowhere, uit de jaren 80 van de Talking Heads. 
Omdat ik eigenlijk deze etappe meer in het hier en nu was, en niet zo bezig was met het einddoel vind ik dit nummer er heel toepasselijk bij. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats hier je link: 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter