Zwijmelen op Zaterdag: Kiss on the list

Deze week was ik lekker een paar dagen extra vrij.

Ik ben natuurlijk even de stad in gegaan met vriendin Kleine Tas om te genieten van de Dweilavond en de optocht in ons Krabbegat. 

Verder stonden we wat klussen op mijn lijst, die ik niet volledig af heb kunnen werken.
De dagen vlogen weer voorbij en ik kwam tijd tekort. 
 

Het was de week van eerste keertjes. 

Ik kreeg als voorschot op mijn verjaardag een Ring-deurbel. Zo'n bel met camera waarbij je op je telefoon een melding krijgt als er iemand voor je deur staat. Heel handig, maar zo'n ding moet wel geïnstalleerd worden met gaten boren en al, en laat ik dat nou nét nog nooit gedaan hebben. 

Met aanmoediging van Kleine Tas ging het flitsend, en omdat ik toch al de boormachine in handen had, hebben we gelijk maar een paar schilderijen opgehangen die al een jaar op de grond stonden ónder de plek waar ze ooit zouden moeten komen als ik de moed had om een gat in mijn zo strak gestucte muren te boren. Dat moment was dus daar :-). 

De volgende dag kreeg ik een P1- metertje, ook alvast als voorschot op mijn verjaardag, van mijn broeder. Met dit metertje kan ik precies monitoren via de app hoeveel mijn stroom en gas verbruik is. Al gauw constateerde mijn broer dat mijn gas bij geen gebruik niet terugzakt naar 0, maar dat die daar net even boven blijft hangen. Is er sprake van lekkage? Of iets in de ketel wat sluipverbruik geeft? Via videobellen kreeg ik een snelcursus meterkast en kranen en wist ik de gastoevoer uit te zetten. Prompt sloeg de ketel op tilt. Het was intussen al bijna bedtijd, maar zoiets moet natuurlijk weer aan de praat, anders kan ik niet slapen. Ketel gereset. Het is allemaal niet moeilijk maar je moet wel even weten hoe lang je op welke knopjes je moet duwen. We hebben het lek nog niet gevonden, maar morgen volgt er verder onderzoek. Als het huis voor die tijd nog niet de lucht in gevlogen is...

En er was nog een eerste keertje. Ik was nog nooit met de auto door de wasstraat geweest. 

Ik had eerder deze week de auto geparkeerd onder een boom waar 's morgens de kwauwen zich verzamelden. Mijn witte Twingo leek wel een Dalmatiër. Met mijn dochter naast me had ik wel de moed om de wasstraat ook eens te proberen en het was een hele belevenis. Met discolichten en al. We hebben gegierd van het lachen. 

En ja... die kiss die ook nog on the list staat... 

Het is er na ruim twee jaar vrijgezellenbestaan nog steeds niet van gekomen. Want dat zal ook weer een eerste keertje zijn... als ik ooit met iemand ga zoenen, dan wordt het voor het eerst in meer dan 30 jaar een ander dan de man met wie ik de afgelopen 30 jaar zoende... en ook dat vind ik een vreselijk eng vooruitzicht.
Maar met of zonder kus... het wordt tijd dat ik eens ga beginnen aan the list of the best thing in life, waarover in dit liedje gezongen wordt. 


Wil je mee zwijmelen? 
Plaats hier je link: 

 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Flowers

Vandaag een liedje in de zwijmel van Miley Cyrus. Wie had dat ooit gedacht... 

Ze is zéker niet één van mijn favoriete artiesten en ze hoort meer thuis bij de generatie van mijn dochter maar met dit nummer rockt ze hem gewoon. Een vette break up song waarmee ze enorm wraak neemt op haar ex. 

Ik kan mezelf hier wel mooier voor gaan zitten doen dan ik ben hoor, en een mooi verhaal gaan ophangen over vergeven en vergeten, maar ik ben niet zo mooi, helaas.
Ik heb zelf de afgelopen twee jaar enorm gekampt met hatelijke en jaloerse gevoelens rondom het uit elkaar gaan van mijn ex en mij. Zure gedachtes die ik helemaal niet wilde hebben. Ik wil helemaal geen lelijk persoon zijn met nare gedachtes, maar ze waren er zeer zeker, die lelijke hersenspinsels. 

Mijn bijbel was destijds Hotel Hartzeer van Susan Smit (een moderne heks, een hele wijze vrouw... ik hou van haar boeken...) en Marion Pauw. 
In dat boek leerde ik dat alle gedachtes er mochten zijn, ook de meest lelijke. Zolang ik ze ook maar weer los kon laten. Ik moest ze beschouwen als gasten in de herberg. Ze kwamen langs. Ik gaf ze wat eten en drinken. Ik gaf ze even aandacht. En daarna was het tijd om ze weer te laten gaan. Desnoods om ze buiten te zetten. 
Als ik er op die manier naar keek lukte het me ook om milder te zijn in het oordeel naar mezelf, óver die lelijke gedachtes. 

Maar goed. Miley Cyrus dus. 
Het liedje zit vol wraak. 
Het is het antwoord op song 'When I was your Man' van Bruno Mars.
Haar ex droeg dit lied aan haar op op hun huwelijksdag. 

Waar Bruno Mars zingt: 

That I should have bought you flowers, and held your hand
Should have gave you all my hours, when I had the chance
Take you to every party, cause all you wanted to do was dance

Zingt Miley: 

I can buy myself flowers, Write my name in the sand
Talk to myself for hours, Say things you don't understand
I can take myself dancing, And I can hold my own hand
Yeah, I can love me better than you can

Ze bracht de song uit op de verjaardag van haar ex. De song is opgenomen in het huis waar hij haar bedroog. En ze draagt het pak dat hij droeg op hun huwelijksdag. 

En met deze manier van wraak nemen en dit liedje over liefde voor jezelf verdient Miley Cyrus dus toch een plekje bij mij in de zwijmelrubriek. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Lost

Keuzes, keuzes... 

Wat wordt het deze zwijmel?
Er is zoveel muziek om te kiezen. 

Wordt het een nummer van mijn favoriete bande DeWolff? Ze hebben een nieuw album uitgebracht, Love, death & In Between.  Het album wordt heel goed ontvangen en staat op nummer 1 in de Dutch Charts deze week. 
Ik geloof dat Nederland eindelijk klaar gaat zijn voor deze band. 

Wordt het iets van Muse? Want daar heb ik nog altijd te weinig aandacht aan besteed in mijn zwijmels. 

Wordt het het Fluitlied, dat deze week ineens een grote hit was? Neeeee.... echt niet. 

Het wordt toch het nieuwe liedje van Linkin Park. Linkin Park is voor het eerst sinds de dood van zanger Chester uitgekomen met nieuw materiaal. 
Ondanks dat de song weinig verrassend is, heeft het wel het alom bekende Linkin Park geluid. En het is gewoon altijd fijn om naar de stem van Chester te luisteren. De tekst raakt me. Ik betrek het niet op mezelf. Ik heb het idee dat ik redelijk weet waar ik sta en waar ik naartoe wil. Maar ja, wat kan ik erover zeggen... niet iedereen omgeving is in de meest stabiele fase van zijn leven, en daar gaat mijn hart naar uit. 

Wil je mee zwijmelen? 

Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Another Brick in the Wall

Vandaag zwijmel ik met de voorlopig laatste Pieterpad Etappe die ik heb gelopen. 
Met deze post ben ik op mijn blog helemaal bij met mijn verslagen. 

Ik was de dag hiervoor geëindigd op de etappe Vorden-Zelhem. Ik had hiermee de etappe Laren-Vorden overgeslagen en die moest nog wel gelopen worden. 
Planmatig kwam het beter uit om even deze twee etappes te wisselen. 

Na het eindigen van de vorige etappe Vorden-Zelhem  reisde ik naar mijn zus en zwager in het noorden van Duitsland om daar een heerlijke kerst te vieren. 
Muziek is ook altijd iets wat ons bindt. We eindigden de avond met kerst met muziekjes zoeken op youtube en mijn zwager kwam met deze prachtige vertolking van een Pink Floyd cover (Another Brick in the Wall) van de metal-band Korn. Ik ben fan van Pink Floyd, ik hou wel van een metal-sausje. Ik moet zeggen: Korn heb ik de laatste keer op Graspop overgeslagen op advies van mijn zoon: "te heavy voor jou mama, ga jij maar naar Europe kijken :-)". Maar ik was verbaasd dat ik deze versie nog niet eerder had gezien. Hij stond al een paar jaar op youtube. En het was 15 minuten kippenvel. Soms worden covers beter dan het origineel. Korn mag van mij het hele album The Wall coveren. Ik had er graag bij willen zijn, bij dit optreden. Hij laat hier zo goed de 'gekte' zien waar op het album The Wall over gaat. 

Na Korn was het echt bedtijd want ik moest de volgende dag weer een flink stuk reizen richting Vorden om weer  etappe Pieterpad te lopen. Ik was door mijn collega, mijn baliemaatje, met haar deel ik de werkzaamheden aan de balie bij de tandarts, uitgenodigd om op tweede kerstdag bij haar te komen logeren in een huisje dat ze met haar gezin had gehuurd in Lochem. Zo lief, en zo gezellig. Konden we mooi de etappe Laren-Vorden lopen. 

Het werd écht de allerfijnste etappe die ik tot nu toe heb gelopen. Wát een zaligheid was het. 
Ik hoefde me voor het eerst sinds ik begon met het pad niet druk te maken om het vervoer. Een ongekende luxe. We konden op ons gemakje opstaan. Haar man bracht ons naar het startpunt in Laren. Het punt waar ik wéken geleden met  mijn schoonneef Thomas eindigde. Ergens toen het nog herfst was. 

 

    

De zon scheen! We hadden echt mazzel met het weer na de grauwe kerstdagen.

Laren-Vorden bleek een prachtige route te zijn. Veel bos, veel kronkelweggetjes langs mooie boerderijen. Statige rechte beukenlanen langs landhuizen/kastelen.

ook hier nog altijd droogte... droge beken, droge vennen. 

 
Langs de route stond een bordje: Staringkoepel 1kilometer. Als ik dan heen en terug twee kilometer extra moet lopen, moet iets ook wel de moeite waard zijn. Het feit dat we er met een trekpontje het riviertje de Berkel voor moesten oversteken gaf de doorslag. Trekpontjes zijn altijd de omweg waard! Het werd de verrassing van de dag!

De theekoepel was verrassend genoeg open. Heel bijzonder. Er hingen schilderijen, deuren konden gewoon open, de boel was verder onbemand. Helaas geen stoelen, dus we hebben staand onze meegenomen thee en cake genoten. 

Op een bepaald ogenblik knalde door de wind de deur dicht en van schrik keek ik naar het plafond om te kijken of het stucwerk niet naar beneden zou komen. Daardoor zag ik het houtsnijwerk dat de kus uitbeeldde uit het gedicht van Staring, dat daar op de muur geschreven stond.

Nog niet eerder zijn de kilometers zo gemakkelijk voorbij gegleden. De omgeving, het gezelschap, de kletspraatjes... het maakte dat we voor ons gevoel in no time het einddoel Kasteel Vorden bereikten. 

Kruispunt van het Pieterpad en het Vogeltrekpad. 
Dat pad staat ook nog op mijn verlanglijstje. 

 

Helaas was daar de horeca dicht. Dus... terug naar het dorp waar we onszelf trakteerden op heerlijke warme chocomelk bij hotel Bakker. De man van mijn collega was ons met hond Suus al tegemoet gelopen en bracht ons weer naar het huisje toe.

 
Gelijkdoor naar huis, want de kinderen hadden er eigenlijk op gerekend dat ik met het avondeten thuis zou zijn.

Ik ben nu officieel over de helft van het pad. Ik heb er gewoon al meer dan 250 kilometer op zitten! 

Ik weet nog niet wanneer ik mijn pad weer vervolg. De volgende etappe wordt Zelhem-Braamt en daarna volgt Braamt-Millingen aan de Rijn. Op die etappe moet je met het pondje de Rijn over maar die is door een geldkwestie uit de vaart voorlopig. Het hele Pieterpad is nu in rep en roer, want hoe moeten we nu de Rijn over? Er zal vast een oplossing komen!

Nou ja, de muziek van vandaag past niet goed bij de romantiek van het landschap van deze etappe. Maar het staat eigenlijk ook wel weer op de juiste plek in mijn Pieterpad-verhaal. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats hier je link! 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter