Zwijmelen op Zaterdag: Another Brick in the Wall

Vandaag zwijmel ik met de voorlopig laatste Pieterpad Etappe die ik heb gelopen. 
Met deze post ben ik op mijn blog helemaal bij met mijn verslagen. 

Ik was de dag hiervoor geëindigd op de etappe Vorden-Zelhem. Ik had hiermee de etappe Laren-Vorden overgeslagen en die moest nog wel gelopen worden. 
Planmatig kwam het beter uit om even deze twee etappes te wisselen. 

Na het eindigen van de vorige etappe Vorden-Zelhem  reisde ik naar mijn zus en zwager in het noorden van Duitsland om daar een heerlijke kerst te vieren. 
Muziek is ook altijd iets wat ons bindt. We eindigden de avond met kerst met muziekjes zoeken op youtube en mijn zwager kwam met deze prachtige vertolking van een Pink Floyd cover (Another Brick in the Wall) van de metal-band Korn. Ik ben fan van Pink Floyd, ik hou wel van een metal-sausje. Ik moet zeggen: Korn heb ik de laatste keer op Graspop overgeslagen op advies van mijn zoon: "te heavy voor jou mama, ga jij maar naar Europe kijken :-)". Maar ik was verbaasd dat ik deze versie nog niet eerder had gezien. Hij stond al een paar jaar op youtube. En het was 15 minuten kippenvel. Soms worden covers beter dan het origineel. Korn mag van mij het hele album The Wall coveren. Ik had er graag bij willen zijn, bij dit optreden. Hij laat hier zo goed de 'gekte' zien waar op het album The Wall over gaat. 

Na Korn was het echt bedtijd want ik moest de volgende dag weer een flink stuk reizen richting Vorden om weer  etappe Pieterpad te lopen. Ik was door mijn collega, mijn baliemaatje, met haar deel ik de werkzaamheden aan de balie bij de tandarts, uitgenodigd om op tweede kerstdag bij haar te komen logeren in een huisje dat ze met haar gezin had gehuurd in Lochem. Zo lief, en zo gezellig. Konden we mooi de etappe Laren-Vorden lopen. 

Het werd écht de allerfijnste etappe die ik tot nu toe heb gelopen. Wát een zaligheid was het. 
Ik hoefde me voor het eerst sinds ik begon met het pad niet druk te maken om het vervoer. Een ongekende luxe. We konden op ons gemakje opstaan. Haar man bracht ons naar het startpunt in Laren. Het punt waar ik wéken geleden met  mijn schoonneef Thomas eindigde. Ergens toen het nog herfst was. 

 

    

De zon scheen! We hadden echt mazzel met het weer na de grauwe kerstdagen.

Laren-Vorden bleek een prachtige route te zijn. Veel bos, veel kronkelweggetjes langs mooie boerderijen. Statige rechte beukenlanen langs landhuizen/kastelen.

ook hier nog altijd droogte... droge beken, droge vennen. 

 
Langs de route stond een bordje: Staringkoepel 1kilometer. Als ik dan heen en terug twee kilometer extra moet lopen, moet iets ook wel de moeite waard zijn. Het feit dat we er met een trekpontje het riviertje de Berkel voor moesten oversteken gaf de doorslag. Trekpontjes zijn altijd de omweg waard! Het werd de verrassing van de dag!

De theekoepel was verrassend genoeg open. Heel bijzonder. Er hingen schilderijen, deuren konden gewoon open, de boel was verder onbemand. Helaas geen stoelen, dus we hebben staand onze meegenomen thee en cake genoten. 

Op een bepaald ogenblik knalde door de wind de deur dicht en van schrik keek ik naar het plafond om te kijken of het stucwerk niet naar beneden zou komen. Daardoor zag ik het houtsnijwerk dat de kus uitbeeldde uit het gedicht van Staring, dat daar op de muur geschreven stond.

Nog niet eerder zijn de kilometers zo gemakkelijk voorbij gegleden. De omgeving, het gezelschap, de kletspraatjes... het maakte dat we voor ons gevoel in no time het einddoel Kasteel Vorden bereikten. 

Kruispunt van het Pieterpad en het Vogeltrekpad. 
Dat pad staat ook nog op mijn verlanglijstje. 

 

Helaas was daar de horeca dicht. Dus... terug naar het dorp waar we onszelf trakteerden op heerlijke warme chocomelk bij hotel Bakker. De man van mijn collega was ons met hond Suus al tegemoet gelopen en bracht ons weer naar het huisje toe.

 
Gelijkdoor naar huis, want de kinderen hadden er eigenlijk op gerekend dat ik met het avondeten thuis zou zijn.

Ik ben nu officieel over de helft van het pad. Ik heb er gewoon al meer dan 250 kilometer op zitten! 

Ik weet nog niet wanneer ik mijn pad weer vervolg. De volgende etappe wordt Zelhem-Braamt en daarna volgt Braamt-Millingen aan de Rijn. Op die etappe moet je met het pondje de Rijn over maar die is door een geldkwestie uit de vaart voorlopig. Het hele Pieterpad is nu in rep en roer, want hoe moeten we nu de Rijn over? Er zal vast een oplossing komen!

Nou ja, de muziek van vandaag past niet goed bij de romantiek van het landschap van deze etappe. Maar het staat eigenlijk ook wel weer op de juiste plek in mijn Pieterpad-verhaal. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats hier je link! 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter