Hakken en zagen (op een hard hoofd)



Janneke, het meisje linksvoor, dat af zit te kijken... You go girl, zo kom je er wel!

Jannekes klas stond zaterdag in de krant. In de BN de stem.Ondwerp was de lerarenstaking. Of eigenlijk het feit dat de school NIET gaat staken tegen alle bezuinigingen in het onderwijs. De reden kun je lezen in de link *klik* . En het wel/niet dat vind ik ook even minder belangrijk. De absurditeit van de plannen vind ik veel erger.

Voor ons zelf is het volgende aan de hand.
Eindelijk is het GGZ ervan doordrongen dat het voor Jip zijn welzijn, en zijn welbevinden beter is dat hij meer hulp krijgt. Wij leggen zelf al jaren uit waar we bang voor zijn, aan school, aan het GGZ, en alles wat we hebben voorspeld is uitgekomen. De zorgen zijn nu gericht op zijn welbevinden nu, en de stap straks naar het middelbaar. De grote veranderingen. Het zelfstandiger moeten gaan werken. Het plannen van je werk. Ik noem het Grote Zorgen, met HOOFDLETTERS !

En nèt nu we van het GGZ toegezegd hebben gekregen dat Jip via hun na de zomer in aanmerking komt voor dagbehandeling, nèt nu we te horen hebben gekregen dat er een kans is dat Jip via dat traject door kan stromen naar speciaal voortgezet onderwijs, nèt nu gaat er aan alle kanten gehakt worden. De dagbehandeling is al deeltijdbehandeling geworden. En die wordt dus nog eens gehalveerd. Tot juni kunnen ze ons nog geen uitsluitsel geven  over hoe het één en ander er voor Jip uit zal gaan zien. Laat staan dat wij al dingen uit kunnen gaan leggen.

Vanwege alle bezuinigingen gaan we op advies van het GGZ wedden op 2 paarden. Ook op school herstarten we een aanvraag voor een indictatie voor rec4 ( kortgezegd: extra hulp of speciaal onderwijs waar kinderen met bijvoorbeeld een stoornis binnnen het autisme spectrum voor in aanmerking kunnen komen). Deze indicatie is in het verleden al eens afgewezen. Mede op grond van een verkeerde vraagstelling, maar ook op grond van zijn goede resultaten. En ook omdat de problemen die we verwachtten op dat moment (nog) niet aan de orde waren.  Dat Jip in de klas helemaal niet lekker in de groep valt, niet lekker in zijn vel zit, bij vlagen niet graag naar school gaat en af en toe een diep-ongelukkig is, daar kijkt niemand naar. Althans, niet binnen de indicatie commissie. Ik heb er dus een hard hoofd in dat Jip die indicatie nu wel gaat krijgen, want in wezen is er niets veranderd. Jips resultaten zijn nog steeds prima (dankzij de inzet van school, en ook wij zitten er boven op).  De problemen die er zijn die hebben met die resultaten niets te maken, en veel van de problemen die we verwachten zijn nu nog niet aan de orde. Hij is alleen nog net even ongelukkiger dan toen.

Veel kinderen die al op het speciaal onderwijs zitten, zullen ook een herindactie krijgen. En mogelijk moeten ze weer terug naar het normale basisonderwijs. Waar de klassen groter zullen worden, het geld en de middelen minder... dus ja.... alles bij elkaar geloof ik er niet.

En zo kan ik in mijn omgeving nog genoeg kinderen aanwijzen die kampen met dezelfde problemen. Of veel grotere problemen. En geloof me, ieder kind zal eronder lijden wanneer de klassen groter zullen worden. Hoe goed ze ook in het profiel van 'een gemiddeld kind' zullen passen. Voorzover een gemiddeld kind al bestaat...

Voorlopig worden er weer genoeg manuren gestopt in het aanvullen en volledig maken van het dossier. Tot die tijd kunnen we niet zo heel veel doen. Behalve hopen en afwachten op een goed ordeel. Tot die tijd ben ik geneigd om nergens meer achteraan te zitten. Ik stuur Jip om 12 uur naar bed, ik zit niet meer achter zijn huiswerk aan. Hij zoekt het maar uit. Dan worden die cito-B-tjes vanzelf D-tjes en E-tjes, en komt die indicatie er misschien vanzelf. Maar ja.... of dat nou de juiste weg is?