zwijmelen op zaterdag: Fix You

Weinig woorden vandaag.
Maar met alle liefde die ik in me heb.
Het gaat niet zo goed met mijn schoonzusje Annemiek...

afdeling H2 Zuid

Ze start haar haar peugeootje en stuurt hem onder  de slagboom door.  Ze is moe. Haar hoofd vol van  alle indrukken.  Raampje open. Wie weet wappert de wind haar gedachten weg…

Het begin van de dag lijkt wel een week geleden.  Al tijdens de overdracht een noodbel op de ‘verlos’.  “Spoedsectio !” schreeuwt haar collega. Actie! Nog geen tien minuten later staan ze op de OK. En een uur later een leeuw als vader naast de kleine in de couv.

Op het einde van de gang zwaait de afdelingsarts met de statussen.  Ze doet de arts verslag op de ronde. 

De zwangeren met bedrust die al weken vechten tegen verveling en angst.

De asielzoekster met een infectie. God weet wie de ‘vader’ is en onder welke omstandigheden ze zwanger is geraakt.

De kraamkamer met alle geluk en kraamtranen.

De vrouw die hondsberoerd is na complicaties bij de IVF. Zwanger worden is voor haar voltooid-verleden tijd.

Het verslaafde stel dat ‘per ongeluk’zwanger werd. Vier kinderen zijn al uit huis geplaatst; voor dit kindje zullen ze vechten.  Zeggen ze…

Bij een vrouw met buikpijn controleert  de arts de hartslag. De kleine speelt verstoppertje met de doptone. De seconden lijken minuten. De moeder zoekt houvast met haar angstige ogen. Een diepe zucht als ze het roffelende hartje horen.

Meepuffen op de verloskamers… Nog vóór volledige ontsluiting is de dag voorbij. Ze moet de dienst overdragen. Morgen hoort ze vást wat het is geworden.

Voor ze er erg in heeft parkeert ze de auto op de oprit. Haar hoofd nog steeds vol.  Het was niet druk… het was gewoon veel. Continu mee, met verschillende emoties.

Ze steek haar hoofd om de deur. Kaarsen en wijnglazen op een romatisch gedekte tafel . Oh God!  Denkt-ie nou écht dat ze zin heeft om gezellig te doen?  




WE-300 is een schrijfoefening/uitdaging van Plato: Schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Dit keer was het woord: schakelen. Meer lezen/meedoen? http://platoonline.wordpress.com/

Zwijmelen op zaterdag: Fireflies

Dat ik deze nog niet eerder heb geplaatst.... Dit liedje is zo Jip.

Al sinds baby heeft hij problemen met inslapen. 

De eerste tekenen van overprikkeling zagen we al toen hij een paar weken oud was. Na een bezoekje naar familie, na veel nieuwe indrukken, hadden we altijd een oververmoeid kind dat leek te vechten tegen de slaap.

Toen hij wat ouder werd zagen we dat hij altijd veel te laat ging slapen. Hij lag lang te spelen in zijn bed. En het liefst met licht aan. In het begin maakten we ons er zorgen over. Maar we hadden ook wel door dat hij er geen hinder van had. Hij was niet extra moe, had geen laag energie-level... dus wat zou het probleem zijn?

Als ik vroeg of hij niet wilde gaan slapen, dan was steevast het antwoord dat hij nog even 'zijn hoofd leeg wilde maken'. 

De laatste tijd vindt hij het vooral erg fijn om voor het slapen nog even muziek te luisteren. Lang leve de ipods en het downloaden. Eén van zijn lievelingsliedjes was lange tijd Fireflies van Owl City. Tegenwoordig valt de keuze op wat steviger muziek: Ramstein, AC/DC, Linkin Park zijn momenteel favoriet. Enne.... stiekem kan ik zijn keuze ook wel waarderen. 

'Cause evrything is never as it seems'. Een zin uit het liedje Fireflies. 

Een zin, die zeker voor hem, voor iemand die wat meer moeite heeft om de wereld te snappen dan de gemiddelde mens om hem heen, heel erg van toepassing is. 

FDKK

Vandaag was het 15 jaar geleden dat mijn lieve moeder overleed aan de gevolgen van borstkanker. In 15 jaar is er geen dag geweest waarop ik haar niet heb gemist.

Vandaag strijdt Annemiek haar strijd. Mijn schoonzusje schreef een aangrijpende brief aan de toekomst en aan haar kinderen: *klik*.

Een maand geleden kreeg een voor mij onbekende vrouw te maken met kanker. Ze is klant in een tattoo-shop in Den Haag. Om haar boosheid en strijdlust vorm te geven liet zij een anker tatoeëren met de letters FDKK. Het anker voor hoop. De letters voor "Fuck Die Kut Kanker". Diezelfde avond lieten haar vrienden, om haar te laten zien dat ze haar steunden in de strijd, dezelfde tatoeage zetten.

Ze kwam op het idee om een actie op te zetten.Via facebook konden goede doelen zich aanmelden, en No guts No Glory  vroeg massaal om aandacht. Het idee was dat zij de tattoo, het anker en de letters,  zouden gaan plaatsen tegen een minimale donatie van 20 euro. Ze besloten om de opbrengsten te gaan verdelen over No Guts No Glory en Stichting Droomdag.

Het liep storm. Sinds het begin van de actie, een kleine 2 maanden geleden zijn er 3 tattooshops aangehaakt. In Rotterdam en Baarle Nassau. En een webwinkel besloot t-shirts te gaan verkopen met hetzelfde anker met de FDKK-letters.

In totaal zijn er nu meer dan 200 ankers en letters geplaatst en is er tot nu toe een bedrag van meer dan €12.000,- binnengebracht! Hoe mooi is dat!

Dus... gezien het feit dat ik er al 15 jaar van baal dat ik mijn moeder mis. Gezien het feit dat ik er werkelijk niet over na kan denken dat Annemiek haar kinderen niet zou kunnen geven wat ieder kind van een ouder zou moeten kunnen krijgen....Gezien er een plekje vrij was in de agenda van de shop.... was het tijd voor actie.

Zo kwam het dat er , met dank aan The Wretched Tattoo  sinds vanmiddag voor de rest van mijn leven een FDKK-anker op mijn linker voet staat. Dat iedereen in  het vervolg weet hoe ik erover denk.

Janneke schrok overigens wel toen ze hoorde dat 't een echte was: "Mama! Weet je wel dat je die er nooit maar af kan wassen?!!!"

P.S.: op alle namen van winkels en doelen kan geklikt worden. Zo kom je direct bij de juiste informatie als je meer wilt weten.

Zwijmelen op Zaterdag: Brabant

Ik zit nog steeds in de ' blij-dat-ik-weer-thuis-ben-modus'.

Wat is thuis toch een heerlijke plek.
En wat ben ik toch verknocht geraakt aan de plek en vooral ook de omgeving waar ik woon.

En het was na het wegwerken van de eerste drukte op de praktijk zelfs fijn om weer te werken.

Ik blijf me erover verbazen dat je hier, waar Brabant Zeeland kust, de zee zo goed kan ruiken. En eigenlijk ruik ik dat alleen maar als we weer terug zijn van vakantie. Net zoals je dan ook je huis weer ruikt.

Dusseh... Guus.... zing 'm nog maar weer een keertje hoor!

Soms is de oplossing zo simpel 1: Synchroonplassen

Ken je dat. Je bent aan het winkelen. En je bent met je peuter. En je moet plassen. Maar dat wil je niet. Want nergens zijn de wc's zo schoon als thuis. Je gaat toch. Een natte broek geeft nog veel meer rommel.

Je perst je samen met je peuter in een veel te krap hokje. Je houdt je buik in en knijpt je billen samen voor meer ruimte. En ondertussen bots je samen met je peuter tegen alles aan wat je niet wil aanraken. Peuter gaat eerst. Ondertussen zeg jij de peuter dringend dat hij nérgens met zijn handen aan mag zitten. En als je de peuter weer in zijn kleren hebt gewurmd is het jouw beurt. Ondertussen begint de peuter zijn ontdekkingstocht in het veel te kleine toilet. En je wordt bijna hysterisch als hij op zijn knieën op de grond de wc-borstel wil gaan onderzoeken.

De oplossing is simpel:

Vorige week heb ik op vakantie kennis gemaakt met het nieuwe fenomeen "synchroonplassen".

In een gloednieuw winkelcentrum in Koblenz was het na een paar uurtjes shoppen tijd voor de plasronde.

Nichtje Nicky (3 jaar) was ook mee. Zij krijgt het shoppen niet alleen van haar moeder, maar ook van haar tantes met de paplepel ingegoten. 

Daar stond ik dus, voor een deur met daarop de tekst (vrij vertaald): Extra groot toilet voor ouders met kind.

Achter deze deur bevond zich, rapapam.... een ruimte met twee toiletten!!! Ik heb nog nooit zo relaxed geplast terwijl ik een klein kind bij me had. Wat een geëmmer was dat altijd, in de veel te krappe hokjes.

Ik hoorde dat IKEA ze ook heeft. Ik zeg durchführen die handel in ganz Nederland.

Mijn kinderen willen niet meer plassen met mij erbij. Ze zijn te groot. Mosterd na de maaltijd.

Maar ik weet zeker dat dit voor veel ouders een geweldige oplossing is!

zwijmelen op zaterdag: where de streets have no name

Het mooiste aan dit nummer vind ik eigenlijk het intro.
Hoe vaak ik dat niet geluisterd, teruggespoeld (casettetijdperk), en keer op keer opnieuw beluisterd heb...

Het leuke is, het intro duurt lekker lang. 1 minuut 50.
Daarna mag je dus wegzappen.
Maar als je het lekker vindt klinken mag er natuurlijk gerust doorgeluisterd worden.

Overigens blijft de videoclip erg amusant, vind ik.

Het was in Los Angeles, 1987, toen ze daar een 'wildconcert' gaven. De politie deed er van alles aan om het tegen te houden. Hoe gaaf is dat? Zomaar een concert in het wild van U2?

Ik plaats hem gewoon ook even :-)

Maaiveld

Volgens mij schreef ik het vorig jaar *klik* ook al.
Het fijne aan de vakantie is het thuiskomen.
Ik had zo'n zin in de thuiskomst dat ik er zelfs eerder voor ben weggegaan.
Ik was klaar met vakantievieren. Maandag gaat de malle molen van werk en school en hobby's weer draaien en ik had geen zin om met een achterstand te beginnen.

Dusss.... reden we donderdagavond al lekker naar huis.
Zon in de toet. Terug naar het westen.

Bij thuiskomst troffen we de buurman op de oprit. Kennen jullie hem nog van vorig jaar? Hij houdt niet van lang gras. En gisteren kon hij het niet langer meer aanzien. Ook dit jaar troffen we een strak gazonnetje bij thuiskomst. En ja... we hadden de thuiskomst een dag later moeten plannen: de voortuin stond voor vandaag op het programma. Schade... zeggen we dan in Duitsland. Nu moest ik het zelf doen.

Onze woonplaats kwam eerder op de avond tijdens de terugrit al via de radio tegemoet. Er was een vrouw door haar terras gezakt hoorden we. We gingen pas goed luisteren toen bleek dat het om onze woonplaats ging, maar toen was het bericht al bijna afgelopen. We hoorden nog iets over verzakking en opgespoten bouwgrond: dat moest bij ons in de buurt zijn. Gelukkig kon ze het verhaal navertellen.

De buurman op de oprit wist te vertellen dat het inderdaad bij ons in de buurt was.
En jeetje... wat zal die vrouw geschrokken zijn! Stortte ze zomaar 80 cm onder het maaiveld naar beneden! Zie hier wat er gebeurt als de grond verzakt en de buren een lekkende tuinslang hebben...

foto: Remco de Ruijter omroepbrabant.nl

foto: Remco de Ruijter omroepbrabant.nl

Er ligt bij mij in de tuin ook een beetje een spannende scheve tegel. Slechts 3 mm ligt hij scheef. Mr. C. en ik waken ervoor dat we de ladder er niet op laten leunen. Voor je het weet zakt hij verder. Sterker nog... ik durf er nu helemaal niet meer op te gaan staan.

Ik zal de buurman eens polsen. Of hij net zo slecht tegen scheve tegels kan als tegen lang gras. Plan ik een weekend weg, kan hij mooi mijn tegeltjes weer recht gaan leggen.