vrijdag 13 februari 2015

Zwijmelen op Zaterdag: Take me to Church

Vrijdag de dertiende was zo gek nog niet.

Na een griep die een dikke twee weken duurde voelde ik vandaag de energie eindelijk weer stromen.

Ik heb me een klein dagje ziek gemeld, ik heb daarna gewoon gewerkt en was blij als de dag weer voorbij was.
Thuis stortte ik in. Hield wedstrijdjes met mijn zoon wie het hardst kon hoesten en moest mijn dochter troosten die door ons gehoest niet kon slapen, op haar tandvlees liep en daardoor, naar eigen zeggen, haar CITO-toetsen heeft verpest.

Ik heb weken niet gesport. Geen zin. Te moe. Te gammel. Te gaar.
Ik heb me er niet zo heel druk over gemaakt.
In de regel vind ik bewegen lekker genoeg, en ken ik mezelf goed genoeg om te weten dat het tijdelijk geen zin hebben geen smoesjes zijn, maar dat het een teken is dat mijn lijf een pas op de plaats moet maken.
Ik heb dus braaf gewacht op de morgen dat ik op zou staan met het gevoel dat ik de energie voelde stromen. En vandaag was de dag.

Vandaag had ik een verplichte vrije dag van mijn werk. Geen straf. Ik mocht van mezelf uitslapen, en toen ik wakker werd scheen de zon.
Zoals ik al zei: ik voelde weer energie, dus ik ging hardlopen.

Binnen een kilometer werd ik alweer genadeloos afgestraft. Mijn longen deden nog niet mee, dus de rest van mijn lijf had het ook zwaar.
Ik besloot eraan toe te geven, en te wandelen op de momenten dat ik het nodig vond.
Het werd een prachtige wandeling in de zon. Met een runnetje op de momenten waarop ik voelde dat het kon.



's Middags was er de carnavalsoptocht van de school van Janneke. Altijd leuk om even met wat buurtjes langs de kant te staan.
Het was de laatste keer dat we daar stonden. Na groep acht vliegt ze uit naar het Middelbaar, en hebben we geen kinderen meer op de lagere school.
En hoewel we niet alleen maar goede herinneringen hebben aan de optocht (leest zelf groepjes maken om een wagentje te bouwen, Jip die in vorige jaren de aansluiting miste en buitengesloten werd, in dikke tranen overprikkeld halverwege opgehaald moest worden omdat hij het gewoon niet trok) heb ik daar vandaag toch maar even afscheid staan nemen van dit feestje op school. Hoe heerlijk om Janneke te zien stralen tussen haar vriendinnetjes.






En God... ik blijf me verbazen hoe mooi ze is. No way dat ze over een paar jaar zonder toezicht mag gaan dweilen in de stad!

 En ik heb mijn armbandje terug!
Beetje vaag plaatje, maar hij is me heel dierbaar!





Een paar weken geleden bleef ik tijdens het werk met mijn armbandje hangen aan de bar. Hij was helemaal uit vorm, helemaal gedeukt en ik kon wel janken. Ik had hem op mijn trouwdag van mijn moeder gehad en sindsdien niet meer afgedaan.
Toen ik ermee naar de juwelier hing, stonden ze ( het juweliersechtpaar) er samen hoofdschuddend naar te kijken. Ze waren bang dat het niet meer te herstellen was. Met tranen in mijn ogen liet ik de armband achter.
Vandaag kreeg ik hem terug. Ik moest beloven dat ik hem 'in ere' moest gaan dragen, als ik er nog lang van wilde genieten, en dat ik er niet meer mee mocht werken en zéker niet mee zou gaan dweilen dit weekend. (Dweilen is datgene wat we met carnaval hier in de stad altijd doen...).
Ik beloofde het plechtig, deed hem thuis gelijk weer om, omdat ik eigenlijk gewoon wel vind dat vandaag gewoon een feestdag  is.

Tot zover dus een topdag.

Nu nog mijn zwijmel voor de zaterdag.
Hoe maak ik een bruggetje?
Nou... ik denk maar gewoon niet.

Ik kwam hem gisteren tegen op internet.
Het nummer kende ik. Maar het was me eigenlijk nog nooit speciaal opgevallen.
Totdat ik het zag met deze dans.
En man, man, wat een gratie en wat een kracht.
Echt... sommige poses doen we weleens  met krachttraining, en dan voel ik me altijd net een walvis op het droge. Laat staan wat het kost aan kracht om het er dan ook nog eens soepel uit te laten zien.

Het is een dans op het nummer van 'Take me to Church' van Hozier.
En mocht het je bekoren... de originele clip is ook heel indringend... google gerust...



Ik wens iedereen een mooi weekend toe.
Agge mar leut et!

Meer zwijmelen / meezwijmelen?  Kijk bij Marja!

16 opmerkingen:

  1. Jij weer opgeknapt, een genietende dochter en een gerepareerd kleinood. Zalig. Schaf maar een dubbelloops jachtgeweer aan voor manlief. Je dochter moet beschermd worden.
    Ik wens je een zalig weekend.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooie muziekkeuze!

    EN verder wens ik je nog veel meer mooie momenten toe, fijn weekend.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja ja het leven van een sportieve moeder gaat niet over rozen. Gelukkig eindig je met een mooie muziekkeus. En wat betreft carnaval, toen we nog geen pensionado's waren en om deze tijd niet in Spanje vertoefden, zijn we regelmatig op de maandag gaan kijken naar de carnavalsoptocht in Den Bosch. Was altijd plezant met de zaken die uitgebeeld werden. Wij wensen jou een fijn weekend.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat Marja schrijft! :)
    Mooie danser (jammer van de plakplaatjes) en dito muziek.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ja meis kleine meisjes worden groot en dan.......ik weet er alles van.

    lieve groetjes, Ria

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Fijn dat vrijdag de 13 eens niet verkeerd uitpakte. Mooi je opvatting trainen en geen energie hebben.

    Mooie muziek en verder alaaf! In Nijmegen vierde ik het nog wel. Zo heb ik manlief ontmoet, maar nu al jaren niet meer, maar ik zeg nooit nooit.

    Groetjes,

    Dorothé

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Fijn dat je weer opgeknapt bent. Vrijdag de dertiende is zo gek nog niet.
    Mooie muziekkeus.

    Liefs Frederique

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Mooie muziek,tja zonde van de plakplaatjes.

    Mooie dame je dochter en vaders zal over een tijdje druk zijn met 'zagen' ha (Wim Zonneveld)

    fijn weekend nog.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha! Ik moest 'm even googelen, maar ik snap hem!
      Er zal er niet gauw één goed genoeg zijn.

      Verwijderen
  9. Wat een story... maar lekkere muziek erbij

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Goed dat je je weer beter voelt. En over bruggetjes gesproken: mijn kleinzoon (bijna 17) linkte deze song een paar dagen geleden, met als bijschrift: "genieten op de down momenten...". Ik had er nog nooit van gehoord - een aparte tekst ook, daar moet ik me nog even weer beter in verdiepen! En gisteren liet via FB hij weten met een vriend naar het carnaval in Ter Apel te gaan. Of hij zijn feestneus wel op had, vroeg ik.
    In een pauze van het schaatsen keek ik op Teletekst en zag het nieuws over het ongeluk bij de carnavalsoptocht. Schrik dus! Ik vroeg hem, na aarzeling, zo neutraal mogelijk, of hij iets van het ongeluk had gemerkt. Hij liet weten dat ze het niet hadden zien gebeuren, maar op weg naar huis wel de slachtoffers zagen liggen, en dat ze de politie hadden geholpen: hij en zijn vriend zijn beide behoorlijk lang, en een van de agenten die de afzettingslinten omhoog moesten houden voor auto's van de hulpdiensten, was nogal klein. En of opa het fietsenrek op de auto kon zetten om ze op te halen, want ze waren al uren bezig geweest en zagen niet meer zitten om een uur naar huis te fietsen... Ze waren erg onder de indruk, maar konden er gelukkig goed over praten.
    Later hoorde ik dat de dochter van een vriendin van mijn dochter vlakbij het ongeluk had gestaan. Het dodelijke slachtoffer had dezelfde naam als haar dochter, maar gelukkig hadden ze al vrij snel contact... Pfjoeoeoe...
    Het had een jubileumfeest moeten worden voor 50 jaar carnaval in Ter Apel...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Sjeeminee... wat een schrik zeg... Ik zag het op tv, en het is verschrikkelijk als je bij zoiets betrokken bent...

      Verwijderen
  11. Gelukkig maar dat je weer opgeknapt bent!
    En ja... ik snap je adoratie voor je dochter ;-). Ik verbaasde me er (en nog steeds over) hoe mooi de mijne is :-).
    Je keuze vandaag is prachtig, als heeft het niks met je verhaal te maken!
    Mooie muziek, mooie dan, mooie man ;-) haha

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ja dochters....hier ook zo'n bloem die lustig is gaan bloeien en waar het eerste vriendje inmiddels al de revue heeft gepasseerd en weer is verdwenen....ze gaat nog niet uit gelukkig.

    doe jij wel even heel erg voorzichtig met dar sporten van je, de griep is geen grapje hoor.
    lieve gr

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ow en over die danser...lekker hoor...plakplaatjes en al ;)
      muziekje is helemaal top natuurlijk :p

      Verwijderen
  13. Fijn dat je weer beter bent. Kon ik dat ook maar zeggen.
    Hier toch al geen Carnavalsleut (Moerdijk).
    Dochter ziet er feestelijk uit.
    Verschrikkelijk van die ongelukken met Carnaval.
    Hopelijk hebben jullie toch leuk stof afgenomen (dweilen zal wel te ver gaan).

    BeantwoordenVerwijderen