Hoe de week van Tas was... (13)

Wat kunnen sommige weken toch spannend zijn.
We hebben, vooral dinsdag, maar eigenlijk gewoon heel de week weer, ontzettend in spanning gezeten en meegeleefd met mijn zwager.
De zoveelste operatie na het motorongeluk. Een operatie die een dag lang duurde.

(Hoe doet zo'n arts dat eigenlijk als hij honger krijgt? Leeft hij op dextro? Laat hij zijn assistente even zo'n hardloopgelletje met koolhydraten in zijn mond spuiten? Of kan hij de operatie wel even overlaten aan zijn team? Ze zullen de operatie niet even platleggen lijkt mij... En wat nou als de dokter vaak moet plassen?)



Het was een week van wachten op goede berichten die gelukkig uiteindelijk kwamen.
Zo fijn... En een dikke chapeau weer voor de Kanjer zelf en zijn gezin!

Een week van veel trainen. Die halve marathon die komt er niet vanzelf.
Dinsdsdagmiddag een kort tempoloopje.
Donderdagavond trainen op de baan. 1x 1000 meter en 10 keer 400 meter. En dan proberen de eerste 400 meter net zo snel te lopen als de laatste. En alle andere daartussenin ook. We kwamen aardig in de richting.
Zaterdag vaartspel in de duinen. Ik vond een plekje met een soort 6-sprong heuvel op en heuvel af, met af en toe een rondje door het zand. Spierpijn toen ik klaar was.
Zondag een een lange duurloop van twee uur. Met nog vermoeide benen van zaterdag ben ik toch maar gegaan. Deze week moet ik immers 5 dagen werken en ik zou niet weten waar ik de lange duurloop anders zou moeten inpassen.

Het werd een heerlijk loopje. Minder ver als ik had gehoopt, maar eigenlijk doet dat er niet eens toe.
Het is zo leuk om eens in de nieuwe omgeving te lopen en steeds weer andere paden te ontdekken.

Het eerste half uur liep ik langs een grote teletubbieweide met de wind op kop. Ik verwachtte ieder moment Tinky Winky of Dipsy over de heuvel te zien rennen...

Vlak voor de Brouwersdam sloeg ik rechtsaf richting vuurtoren.

En over de teerdijk met de wind in de rug liep ik weer, met zelfs het zonnetje erbij, terug. 

Het was heerlijk om dit weekend weer even in ons vakantiehuisje te zijn.

Veel te lang geleden dat we er waren.

Tussen de loopjes door naaide ik nog wat gordijntjes.

Voor de kinderkamer verbouwde ik een couponnetje van €3,50 van Leen Bakker.

Ik vind het een hele verbetering na... ik durf het bijna niet te laten zien...  een vaal gordijn met brandplek :-))). 

Zo fijn als je van een dubbeltje een kwartje kunt maken :-).

Janneke vindt het superstoer als ze op mijn machine mag naaien. Ik hoop echt dat ik haar ooit de kneepjes van het vak kan leren.

En voor onze eigen slaapkamer vroeg het 'bovenlichtje' nog om een nieuw gordijntje. Eerder maakte ik van twee lange gordijnen die ik kreeg van onze 'oude' buurvrouw (die dus niet oud is, maar die buurvrouw was in ons vorige huis) twee korte voor het andere slaapkamerraam en van de stukjes die ik over had maakte ik dus dit.

Ik heb zo tevreden in mijn bed liggen genieten van het gordijntje dat zo lekker fris wapperde in de wind. 

En tja... dat klokje... 

Sommige dingen die hangen daar omdat ze er hangen. Omdat ze er daardoor horen.

En omdat ze er al jaren hangen, vrees ik dat ze er nog jaren zullen blijven hangen...

Samengevat... het was een weekje van vele stapjes voorwaards!

O, en wil je weten hoe het echt gaat bij de lange operaties? Lees dan even deze link (*klik*) die ik kreeg van medeblogster Dorothé!