Zwijmelen op Zaterdag: Unwritten

Vandaag is Unwritten van Natasha Beddingfield mijn zwijmel.
De stijl van haar muziek is niet helemaal in mijn straatje, maar gek genoeg hoor ik dit nummer heel graag en put ik er vaak ook moed uit.

'Unwritten' als zijnde de 'blank page' van het onbeschreven boek dat voor je ligt aan het begin van het nieuwe jaar. Sommige bladzijden vul je zelf in. Sommige bladzijden worden voor je ingevuld, omdat dingen nu eenmaal gebeuren. Maar hoe je met gebeurtenissen omgaat, het verhaal dat je er zélf omheen maakt, dat is aan jou.

Een sterk staaltje hiervan zie ik bij mijn zwager.
In 2013 kreeg hij een motorongeluk. Hij wordt nog dagelijks geconfronteerd met de gevolgen hiervan. Pech, complicaties, een traject dat veel langer duurt dan hem lief is. Maar hoe hij hiermee omgaat! Volgende week moet hij weer geopereerd worden omdat er schroeven afgebroken waren. Hij schreef van de week dat hij er nu alweer naar uit kijkt om na de operatie weer te kunnen trainen om vooruit te komen. Dan kan ik alleen maar een dikke Chapeau geven! Ook voor zijn vrouw, mijn  lieve zus, die de kar maar blijft trekken. Het is goed om zulke sterke mensen als voorbeeld te hebben.

In 2015 zijn er ook bij ons in de omgeving ook weer dingen gebeurd die we liever anders hadden gezien. Verdiet, een onzekere situatie...
Ik merk dat we als gezin heel sterk staan. Dat we veel aan kunnen en dat we er vaak voor kiezen om de sunny side van het leven te zien. Onze zegeningen tellen. Kijken naar wat we wel hebben in plaats van naar wat we niet hebben. En daar ben ik trots op.
Ik probeer me geen zorgen te maken om de dag van morgen. Ik kan het doen hoor, me zorgen maken... onzekerheden genoeg. Maar het lost niets op. En ik voel me er alleen maar rotter door als ik nadenk over wat ons eventueel te wachten staat. Maar ik heb ervoor gekozen om dat niet te doen. Hakuna Matata.
Dat zeg ik vaak tegen de kinderen als ook zij zich zorgen maken. Niet om hun zorgen weg te wuiven. Maar om aan te geven dat ik hun zorgen zie. En om te zeggen dat het gewoon geen enkele zin heeft om je zorgen te maken. Het lukt vaak wel. Maar soms ook niet. En zolang de schaal overhelt naar wel lukken, dan is het wat mij betreft oké.

Ik kies er ook voor om 'the rain on my skin', waar Natasha Beddingfield in dit nummer over zingt, ook echt te voelen. The rain on my skin zie ik als alles wat ik liever niet zou voelen. Maar
' No one else can feel it for you, Only you can let it in'. Het is aan mij wat ik ermee doe. Laat ik me overspoelen door verdriet en zorgen, of kijk ik naar wat ik wel heb. Kijk ik naar de zonnige kant, of zie ik alleen maar wat tegen zit? Aan mij de keuze. En dan bof ik dat ik een man heb die dezelfde kant kiest als ik, zodat we samen onze kinderen kunnen voorleven hoe we met tegenslagen om kunnen gaan.
De afgelopen dagen, met de kerst en oud&nieuw heb ik me dan ook ontzettend tevreden gevoeld met het gezinnetje om me heen. We hebben nogal eens de neiging om ons terug te trekken in ons coconnetje met deze dagen... maar ik kan me ook geen beter gezelschap bedenken om dat coconnetje mee te delen.

En ja... dit nummer staat ook op mijn running-list.
Ik ben aan het trainen voor een halve marathon die ik op 6 maart hoop te lopen.
Het weer is tot nu toe zacht geweest, maar dit weekend slaat het weer om.
Zaterdagochtend staat er een loopje in het bos gepland en zondag een lange duurloop van 1 uur en 50 minuten.
Ongetwijfeld zal ik een bui in mijn gezicht krijgen. Maar dit nummer helpt me altijd wel om ook dit in het juiste perspectief te zien. 'Only I can let it in'.
Het is aan mij wat ik met die regen doe.
Ik kan ervan balen dat ik nat word.
Maar ik kan ook dankbaar zijn dat ik een lijf heb dat het aan kan om 1 uur een 50 minuten hard te lopen, ook al is het iedere keer weer rete-zwaar. Dankbaar zijn dat ik een hoofd heb dat het aandurft om een halve marathon als doel te stellen voor 2016. En dankbaar zijn dat ik het doorzettingsvermogen heb om daar toch maar weer, ondanks het slechte weer, in de regen te lopen. Dat ik daar in de regen mág lopen.
En ik kan je vertellen... dan voelen die druppeltjes ineens eigenlijk toch best wel een beetje lekker.

I am unwritten, can't read my mind, I'm undefined
I'm just beginning, the pen's in my hand, ending unplanned

Staring at the blank page before you
Open up the dirty window
Let the sun illuminate the words that you can not find
Reaching for something in the distance
So close you can almost taste it
Release your inhibitions

Feel the rain on your skin
No one else can feel it for you
Only you can let it in
No one else, no one else
Can speak the words on your lips
Drench yourself in words unspoken
Live your life with arms wide open
Today is where your book begins
The rest is still unwritten

I break tradition, sometimes my tries, are outside the lines
We've been conditioned to not make mistakes, but I can't live that way

Staring at the blank page before you
Open up the dirty window
Let the sun illuminate the words that you can not find
Reaching for something in the distance
So close you can almost taste it
Release your inhibitions

Feel the rain on your skin
No one else can feel it for you
Only you can let it in
No one else, no one else
Can speak the words on your lips
Drench yourself in words unspoken
Live your life with arms wide open
Today is where your book begins
The rest is still unwritten

Staring at the blank page before you
Open up the dirty window
Let the sun illuminate the words that you can not find
Reaching for something in the distance
So close you can almost taste it
Release your inhibitions

Feel the rain on your skin
No one else can feel it for you
Only you can let it in
No one else, no one else
Can speak the words on your lips
Drench yourself in words unspoken
Live your life with arms wide open
Today is where your book begins

Feel the rain on your skin
No one else can feel it for you
Only you can let it in
No one else, no one else
Can speak the words on your lips
Drench yourself in words unspoken
Live your life with arms wide open
Today is where your book begins
The rest is still unwritten
The rest is still unwritten
The rest is still unwritten

Meer zwijmelen / mee zwijmelen? Klik bij Marja!