Zwijmelen op Zaterdag: Later wordt het beter

Dit jaar heb ik twee pubers die een MBO-opleiding moeten kiezen.
Ze hebben allebei besloten dat ze muziek willen maken.
De Puberella, ze is nog maar 15, weet nog niet wat ze later worden wil. Logisch. Maar ze moet wel kiezen. Om de keuze makkelijker te maken hebben we niet de vraag gesteld:'wat wil je later worden?'
We vroegen haar antwoord te geven op de vraag: 'Wat vind je leuk om de komende 3 jaar te gaan doen?' Het werd muziek maken.

Voor een muziekopleiding moet er auditie gedaan worden. Er moet dus wel een plan-B zijn. Het aanbod van kandidaten is meestal groter dan het aantal beschikbare plaatsen. En dat plan B is wel een lastige.

Een nadeel aan wonen in de provincie is dat de opleidingen wat verder weg zijn.
We zijn er steeds een dag aan kwijt.
Vorig jaar hebben we Tilburg en Goes gezien. Vorige week was het Eindhoven met Jip. De komende weken staan Rotterdam en Utrecht nog op het program met de Puberella.

Eindhoven dus. Met Jip, mijn langharig tuig. We gingen naar de open dag van de Metal Factory. Wat een toffe opleiding is dat! Je wordt daar opgeleid tot metal-muzikant.
Het is de enige school waar herrie maken wordt gewaardeerd.

Jip voelde zich op zijn vorige school niet altijd goed begrepen door zijn klas. Hij hield van andere muziek dan zijn klasgenoten. Hij had geen aansluiting. Viel op door kleding en haardracht.
Hoe leuk was het om te zien dat er op deze school alleen maar Jippen rondlopen. En dat de docenten allemaal een soort Jippen van een paar jaar ouder zijn... Er liep één jongen tussen met een 'voetbalscheidinkje' en net híj was degene die opviel.
Het was een warm bad van gelijkgestemden.

Het was een beetje moeilijk om in te schatten of Jips niveau hoog genoeg is om toegelaten te worden. Maar, hoe stoer, hij heeft sowieso besloten dat hij auditie gaat doen.
Echt... het is retestoer! De mensen om mij heen die weten hoe het Jip de afgelopen jaren is vergaan, snappen hoe groot de stap is om alleen nog maar te besluiten om auditie te gaan doen.
Als hij het niet redt, zegt hij, dan gaat hij een jaar lang werken aan de feedback die hij krijgt en het dan volgend jaar nogmaals proberen. Is dat niet positief?
Het is ook maar net wie je tegenover je hebt. Hoe goed zijn de andere kandidaten? Zijn er veel gitaristen, of is juist het aanbod van drummers en bassisten groot?
En misschien kijken ze niet alleen naar het niveau, maar ook naar iemands leerbaarheid? Stel dat ze daar weten dat Jip nog maar 3 jaar speelt en maar een paar maanden les heeft gehad en denken: nou... da's best heel goed voor een beginneling? Misschien is dat, met een juiste portie motivatie genoeg om aangenomen te worden.

Echt... Ik zou het zo gaaf vinden als dit allemaal gaat lukken. Als hij een plek vindt waar hij zich thuis voelt. Als hij een plek vindt waar hij niet anders is als alle anderen. Als hij op een plek is waar hij iedere dag kan doen wat hij leuk vindt: gitaar spelen en bezig zijn met Metal. Jemig... ik gun het hem zo.

Ik moest denken aan het liedje: later wordt het beter, van Claudia de Breij.
Jip heeft best wat hobbels op zijn weg gehad om te komen waar hij nu is.
Ik hoop zo dat later nu is.