Zwijmelen op Zaterdag: Speak to me

We hebben hem alvast even voor je gecheckt hoor, die nieuwe fim over de muziek van The Beatles die deze week uitkwam. 

Een leuk gegeven: stel dat jij erachter komt dat je de enige bent op aarde die zich de muziek van The Beatles kan herinneren. Wat doe je dan? 

Waarschijnlijk zit het hele verhaal dat je verzint in deze film. Doe er nog een liefdes-verhaallijntje bij en het recept voor deze film is compleet. Heel voorspelbaar dus. 

Ondanks dat was het een heerlijke film die geen minuut verveelde. Een aanrader dus. 

En natuurlijk was ik weer de enige die huilend van ontroering de bioscoopzaal verliet. 

Weekdiertje... 

Maar er was meer muziek deze week. 

Vorige week vertelde ik dat we het weekend begonnen met Graspop. 

De zondag en maandag daarna was er meer muziek in de stad. 

Op het Poppodium in onze stad werd maandagavond de Sena Guitar Award uitgereikt aan John Petrucci, de gitarist van Dream Theater.
In het kader van dit evenement waren er allemaal gitaar-gerelateerde activiteiten in de stad.
Samen met de andere leerlingen van de gitaarleraar van Jip ging Jip een nummer van Dream Theater spelen voor John Petrucci.
In het stadspaleis, het Markiezenhof, waren allemaal gitaarworkshops te volgen en 's avonds traden er verschillende gitaristen op op het poppodium.
De avond werd samengesteld en gehost door Pablo van der Poel, jullie weten wel... die ene van DeWolff... die zo lekker is speelt.
Jan Akkerman, Vedran Mirceti van De Staat, Eriv Vaarzon Morel (een Flamenco gitarist), Joe Tal van de band Textures, om maar eens een paar namen te noemen waren allemaal van de partij.

  Voor mij als leek waren de workshops niet allemaal even goed te volgen. Maar het mooie was wel dat ze allemaal met bezieling over hun instrument spraken en allemaal, ondanks dat ze het allemaal over de gitaar hadden, een compleet ander verhaal vertelden.
De Flamco gitarist vertelde veel over de geschiedenis van de Flamencomuziek en maatvoering. Joe Tal over hoe je dezelfde akkoorden op verschillende manieren kan spelen. En Vedran Mirceti van De Staat vertelde wat hem inspireerde en legde uit hoe hij zijn gitaar min of meer als synthesizer gebruikt.

Helaas heb ik de workshop van Pablo gemist... met pijn in mijn hart.
Maar ja... Jip moest repeteren voor het nummer dat ze voor Petrucci zouden spelen... daar móest ik dus bij zijn. De goede-moeder-punten zijn weer behaald.

De twee avonden die daarop volgden waren vet! Het neusje van de zalm van gitaarspelend Nederland samen met the Legend Petrucci op 1 podium... de namen zullen jullie misschien niet heel veel zeggen, en het zegt mij ook allemaal niet evenveel, maar geloof me: het was fantastisch.

Je zou denken dat ik inmiddels op een punt ben waarop ik zeg: ik kan geen noot meer horen...
Echt... het is nog niet zo ver... muziek verveelt nooit!

Dus vandaag in de Zwijmel: Het mooie nummer van Dream Theater dat Jip samen met anderen speelde voor John Petrucci: Speak to me.