zondag 10 januari 2021

Luctor (3)

 10-01-2021

Vandaag krijgt mijn Emergo-blog de titel Luctor. 
Vrijdag zag ik er zo enorm naar uit om weer naar huis te gaan. Eindelijk weer mensen om me heen. 
Maar hoe is het gezegde: ik kwam van een koude kermis thuis? 
Jip was toen ik thuis kwam al vertrokken naar zijn meisje. Hij komt zondagavond pas weer thuis. 
De jongedame moet gewoon werken zaterdag en blijft na een avondje bij een vriendin overnachten bij haar vriendje. 
M. is na het eten vertrokken naar ons vakantiehuisje. 
Zit ik weer alleen. 

De zaterdag gaat eigenlijk prima. Er komt op de socials een huis voorbij wat groot is, maar uitgewoond, en genoeg slaapkamers voor elk. Mét een extra kamer voor atelierruimte. Maar geen tuin. 
Ik ga maandag wel een bezichtiging plannen. Genoeg stof tot fantaseren weer.
Buiten is het heerlijk vriesweer. Ik krijg een appje van J.: Mam! het is heerlijk buiten, ga een rondje om de plas doen! Van de zaterdagmorgenloopgroep stromen de loopfoto's binnen. Omdat we niet meer met elkaar mogen lopen, proberen we elkaar via de app gemotiveerd te houden.
Ik ga hardlopen. Het wordt zo'n loopje waarvan je hoopt dat er geen eind aan komt. Wat een zaligheid! 





Maar ja... 
Toen was het zondag en was ik weer alleen. 
Ik kom moeilijk op gang. Hang wat op mijn telefoon. Draai een wasje. Zet nog maar eens een kopje koffie. Ik heb zo verlangd naar tijd alleen. Tijd om mijn naaimachine op tafel te zetten. Tijd om te concentreren op mijn huiswerk. En nu ik alleen ben komt er niets uit handen. 
En ik weet... met een belletje is het opgelost. Of een paar belletjes. Ik weet dat er best wat mensen om me heen zijn die zeggen: Natas, had het laten weten dat je je zo alleen voelde, je was welkom. Of misschien hadden ze wel naar me toe gekomen. Maar hoe lastig kan het zijn? Zeggen dat je je alleen voelt? En eigenlijk ook geen zin hebben om ergens naartoe te gaan? 

Ik twijfel of ik M. kan appen. Géén idee of hij daadwerkelijk in ons huisje is. Wie weet heeft hij de nacht wel elders doorgebracht en heeft hij helemaal geen zin in een wanhopige eenzame ex. 
Ik besluit er toch een appje aan te wagen. 
En ik ga naar het bos. Want bewegen helpt altijd! Tegen depressie, tegen verdriet, tegen een malend hoofd.
Onderweg belt M. Ik zet mijn auto aan de kant en bel hem terug. Dat was nèt het zetje dat nodig was om de tranen te laten stromen. Samen zitten we met onze ziel onder onze armen even tegen elkaar aan te praten. Als ik in het bos ben stromen de tranen nog. Het is druk in het bos. Elk mens die ik tegenkom is er één te veel. Ik zoek een rustig stuk bos op. En zoals altijd als ik beweeg... na een poosje wordt mijn hoofd rustiger. Tegen de tijd dat ik bij de Zeezuiper ben is alles weer goed. 
Hij ligt er weer prachtig bij vandaag. Met ijs! 




Vanavond komt de jeugd weer thuis. Morgen weer werken. En de makelaars in de gaten houden tussen de bedrijven door. Wedden dat de Emergo-vlag morgenavond weer hoog in top hangt? 










6 opmerkingen:

  1. Echt wel contact opnemen hoor met mensen die er voor je willen zijn. Over een tijdje ontwikkel je routines en dan gaan dingen gemakkelijker. Toitoi

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, daar heb je een goeie: ik moet inderdaad nieuwe routines ontwikkelen. EN voor de komende weken heb ik lege plekken ingevuld met afspraken.

      Verwijderen
  2. Heel naar en logisch dat je je alleen voelde. De gehoopte reuring was ver te zoeken en ja had al een week alleen met jezelf doorgebracht. Maar mensen om je heen lost het niet altijd op. Een telefoontje om even je gedachten te kunnen delen of gewoon te mogen zeggen hoe je je voelt is vaak wel genoeg. Tenminste bij mij. In mijn huisje voelde ik me nooit alleen in die rottijd, want dat is het... een rottijd waar je doorheen moet. Oh ik hoop zo dat je een leuk huis vindt waar je kids ook kunnen wonen! 🤞🤞🤞
    Houd je taai meissie!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het zal met vallen en opstaan gaan. Kan me voorstellen dat het best een beetje tegenvalt als je denkt dat de kinderen thuis zijn en ze zijn het dan niet.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Klopt. En ik realiseer me dat ik ook gewoon mijn eigen plan moet trekken. Dat doen de kinderen ook.

      Verwijderen