Zwijmelen op zaterdag: Show me the light to follow

Vandaag een nummer wat je niet zo gauw bij mij zou verwachten. 
Een nummer dat totaal aan mij voorbij zou zijn gegaan, ware het niet dat de tekst bij het moment van horen meer dan toevallig was. 

Klik hier als het liedje niet laadt op je telefoon 

Het begon een paar jaar geleden. 

Jip, mijn oudste, was aan het 'genezen' van zijn depressie. 
Toen hij grote stappen voorwaarts zette in zijn proces zei hij: 'Mam, als ik ooit genezen ben, dan laat ik een tattoo zetten van een Noors kompas. Dat kompas droegen de Vikingen als symbool om altijd de weg naar huis te kunnen vinden. Ik wil dat symbool dragen omdat ik altijd de weg naar huis, naar jullie, terug wil kunnen vinden. Want jullie hebben mij in mijn depressie zo goed gesteund en heel vaak precies het juiste voor me gedaan.' 

Ik was ontroerd. Want ik had me juist heel vaak ontzettend machteloos gevoeld omdat ik bij God níet wist wat ik moest of kon doen. Kennelijk was dan toch wat mijn hart me ingaf het juiste. En ik hoopte dat, waar of hoe diep Jip ook was, dat hij altijd de weg naar mij, naar huis weer zou vinden. 
Dus ik zei dat tegen Jip, en: 'Als jij een Noors kompas laat zetten, dan laat ik een lichtbaken zetten, zodat je altijd makkelijk de weg naar huis kan vinden.'

We gingen naar een artiest die al verschillende familieleden van plakplaatjes had voorzien. We legden onze wensen uit en hij kwam met twee hele toffe ontwerpen. 1 voor Jip en 1 voor mij. Met verwijzingen in mijn tattoo naar die van Jip. 

Begin 2020 liet Jip de zijne zetten. Die van mij zou een paar weken later volgen. 
Maar in het begin van de corona tijd werd ik ziek. Ik verzette de afspraak. Er kwam een lockdown en mijn afspraak werd verzet naar april 2021.
En alsof mijn leven op dit moment nog niet spannend genoeg is kreeg ik maandag een appje. Er was morgen een uitvaller. Of ik toevallig zin en gelegenheid had om de tattoo te komen laten zetten :-).
Dus er staat nu een tattoo op mijn arm :-).
We kunnen nu niet meer  zeggen dat het een impulsief besluit is geweest. 

Tijdens het tatoeëren hadden we een gesprekje. Over dat ik het wel tof vond dat hij juist nu gezet werd, nu ik op de drempel stond van een nieuwe fase in mijn leven. De tatoeëerder antwoordde daarop dat dat geen toeval was, en dat er wel meer dingen in het leven méér dan toevallig waren. En ik vertelde  over de toevallige donderslagen bij het overlijden van mijn (toen) schoonvader en schoonzus, en we haalden wat anekdotes over andere toevalligheden in onze levens aan. 
En op dat moment, terwijl hij dus de vuurtoren op mijn arm aan het zetten was en we spraken over toevalligheden in het leven, wees hij me op de tekst van het liedje wat op de radio draaide. "Show me de light to follow'. 
Nou ja... dan heb ik kippenvel all over hoor! 

Dit is het kunstwerkvan Jip. 
Hij staat vol met symbolen uit de Noorse Mythologie. 
Het Noors kompas dus. De slang die de wereld omvat. Het gewei: symbool voor wederopstanding en kracht. De raaf (schedel): ook weer een mythologisch figuur. 




In mijn tattoo lag het het meest voor de hand dat de vuurtoren van Ouddorp het lichtbaken zou worden. 
De raaf en het Noors kompas verwijzen weer naar de tattoo van mijn zoon. 
En de plek? Die was voor mij ook heel vanzelfsprekend. Mijn linker bovenarm. 
Het is op dezelfde plek als die van Jip. En voor mij voelde mijn rechter bovenarm gewoon niet als een optie. De linkerarm is de arm waarmee ik Jip altijd heb gedragen, zodat ik rechts vrij had om mijn dingen te doen. 
Ik ben er ontzettend blij mee. Nu zijn we ook door inkt voor altijd met elkaar verbonden! 

Meezwijmelen? Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter