Zwijmelen op Zaterdag: Beautiful People

Klik hier als het liedje niet laadt op je smartphone. 

O.....dat weekend van vorige week... ik kan er weer weken op teren. 

Ik heb mijn 'forumvriendinnen' al vaker genoemd: een club dames met wie ik inmiddels al 17 jaar contact heb. Vooral online. Soms in real life. 

We zijn begonnen als vraagbaak over borstvoeding. Toen mijn Prulleke dus echt nog een prulleke was. 
Natuurlijk kwamen daar ook andere vragen bij en inmiddels is er denk ik geen onderwerp te bedenken wat nog niet besproken is. Het forum groeide mee met de fases van onze kinderen en intussen zijn er al een paar dames bij die oma zijn geworden! 

We kennen elkaars verhaal. Althans. Van sommigen kennen we hun verhaal. Sommigen zijn heel open. Het forum zelf is immers besloten. Ik heb nog nooit eerder een club mensen om me heen gehad die opener, ruimdenkender en behulpzamer is dan deze club mensen. 
We zitten verspreid door heel Nederland (hmmm... eigenlijk wel verspreid over de wereld) en soms ontstaan er lijntjes van hulp van de ene persoon in Zeeland, naar een andere persoon in het noorden van het land. Of iemand die het moeilijk heeft wordt net even de winter door geholpen. Zelf heb ik ook het afgelopen jaar veel steun gekregen van de forum-dames. En stuk voor stuk zijn we binnen die groep allemaal zulke mooie, sterke vrouwen. De één met grote problemen. De ander met kleine problemen. En het valt me op dat er binnen de groep wel heel veel mensen met kinderen zijn die allemaal nèt een extraatje hebben waardoor het allemaal niet altijd even soepel loopt in het leven. Het kan zijn dat we gewoon een doorsnede zijn van de Nederlandse bevolking en dingen als autisme, hoogbegaafdheid of weet ik wat voor 'gedragsproblemen' gewoon heel veel voorkomen. (Ik zet het woord gedragsproblemen tussen aanhalingstekens omdat ik vind dat het gedrag het kind vaak niet het probleem is, maar dat het probleem is dat de buitenwereld er niet mee om kan gaan). Het kan ook zijn dat wij ouders, die online wel heel makkelijk kunnen communiceren, ergens ook wel een soort van 'tik van de molen hebben' die we doorgegeven hebben aan onze kinderen. Ik heb geen idee. Fijn is het wel, dat we veel herkenning kunnen vinden bij elkaar, en elkaar betere tips kunnen geven als de alom bekende dooddoener: 'Geef hem maar een weekje met mij mee, dan leert hij het wel af'. 

We gingen dus een weekend kamperen. In de Betuwe. Wederom zat ik in een boomgaard. 
Iedereen ging lekker doen waar hij zin in had. Wilde je wandelen in je uppie? Prima. Samen met iemand fietsen? Ook goed. Met een subgroepje een supgroepje vormen om op de Linge te gaan suppen? Wie wilde haakte aan. En oja... en er werd ook gehaakt natuurlijk. Want daar houden heel veel dames van op het forum. 
Samen eten? Gezellig. Maar als je liever in je eentje voor je tent je pannetje soep op wilde warmen: niemand die dat raar vond. Het was echt een warm bad van lieve, gezellige en warme mensen om me heen. Ik moest bijna huilen toen ik zondagmorgen weer vertrok. 

Dus ja. Wij mooie, sterke vrouwen. Elk met ons eigen verhaal. Onze geschiedenis. Onze talenten. Onze hulpvaardigheid. Onze prachtige kinderen, die nu hun weg nu zoeken naar volwassenheid. 
Beautiful People..... 

Meezwijmelen? plaats hier je link: 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter