Zwijmelen op Zaterdag: Brain Damage

Deze zomervakantie liep ik een paar etappes van het Pieterpad. 

Ik vind het leuk om de verslagen van deze etappes te verwerken in mijn Zwijmelrubriek. 

Etappe 4: Zuidlaren-Rolde
17 km


Vanmorgen bezochten we in alle vroegte als eerste het hunebed die hier bij de camping min of meer om de hoek lag. Deze was zo groot en imposant dat de eerbied vanzelf kwam. Zo bijzonder ook de ligging, zo pal naast deze boerderij, 

Jolanda hielp me de eerste kilometers (nadat ze me voorzien had van ontbijt mèt koffie , yesss! :-) ) op weg van Zuidlaren naar Rolde.

 
Het eerste stuk over Dennenoord. Een psychiatrisch centrum, zoals wij bij mij thuis bij Bergen op Zoom Vrederust kennen. Met park en paviljoens enzo. En een net zo oude geschiedenis.
Ik moest bijna huilen om het gedicht onder de treurwilg. 

En het gedicht 'hulp' deed me lachen en verdrietig voelen tegelijk. Ik moest zo denken aan mijn zoon, die de nodige strubbelingen heeft gekend kent. Met de nodige hulp, liefde en humor probeer ik hem zo goed en zo kwaad als het kan op de rit te houden. Zo'n plotseling gedicht, zo midden in de vakantie, laat dan ineens de emoties die daarbij horen weer boven komen. 

Voorbij het park zeiden Jolanda elkaar 'vaarwel'.  Het afscheid was innig en niet zonder tranen. Wat hadden we het fijn samen! Ik liep alleen het tunneltje onderdoor. Zuidlaren uit, verder richting Rolde.

 

Het was weer een pittige etappe. En dat kwam vooral door de warmte. Niet zo pittig als gisteren, maar toch...
Veel hei gezien deze etappe. Veel ooievaars onderweg. Het Baarloërveld was prachtig. De heide stond nèt een klein beetje in bloei. Een kudde schapen maakte het plaatje compleet. En volgens de berichten is het druk op het Pieterpad maar op het Baarloërveld zag ik bijna niemand! 
Wel een kudde schapen om het plaatje compleet en echt Drents te maken. 

Gelukkig was het bewolkt geworden toen ik de heide overstak.

Toen de heide er voor 3 kwart op zat stond er iemand in de verte met de armen te zwaaien. Ik schrok: er zal toch niks gebeurd zijn? Heeft ze hulp nodig?
Het bleek de dame te zijn met wie ik dinsdag naar Groningen was gelopen. Ze had me al in de verte herken (aan mijn loopje... jaja... ik heb een waggelgang :-) ) en ze was blij om een maatje te treffen voor het laatste stuk naar Rolde. Samen loopt toch een stuk makkelijker.

In de verte de kerktoren van Rolde: Nog maar een stukkie! 

In Rolde bedankten we elkaar voor de fijne wandelingen samen en de mooie gesprekken. We zouden elkaar niet meer tegenkomen. Het was voorlopig haar laatste etappe, haar gezin wachtte thuis op haar. Zij liep door naar haar B&B voor de laatste overnachting. Ik liep naar het dorp om mijn lift te bellen. Tussen Rolde en Zuidlaren rijdt geen OV.
Gelukkig had ik via een lieve kennis een lift kunnen regelen. 

Dankjewel R. voor het inschakelen van je moeder voor het vervoer terug!
Mijn tent stond immers nog in Midlaren, nabij het beginpunt van deze etappe. Ook die weg terug werd een hele onderneming over zandpaadjes, dankzij de navigatie... zowel de hare als de mijne leidden ons ontzettend om.

Op aanraden van Blogger Dwarsbongel trakteerde ik mezelf bij de poffertjeskraam op de Brink in Zuidlaren op een heerlijke portie poffertjes. Bij de super kocht ik een salade, een broodje en een smoothie, en daarmee redde ik het wel weer tot de volgende morgen. 

Een laatste nacht op de camping in Midlaren. Wederom vroeg naar bed. 
Morgenochtend vroeg de tent inpakken. Eerst naar Hardenberg. Ik mag de auto een paar dagen parkeren op de oprit van de ouders van ook weer een forum-maatje. (Het is zo'n fijn en bijzonder netwerk!) Dan met de trein terug naar Rolde waar ik mijn vriendin Bianca ontmoet. Samen lopen we dan de etappes Rolde-Schoonloo, Schoonloo-Sleen, Sleen Coevorden.
Dus... sowieso nog 3 etappes te gaan. Daarna zie ik wel weer verder.

In de zwijmel vandaag een oudje van Pink Floyd. Het stukje over Dennenoord deed me denken aan deze muziek. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats hier je link! 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter