Zwijmelen op Zaterdag: Forget Me

Deze zomer liep ik een aantal etappes van het Pieterpad. 
Ik vind het leuk om de verslagen van de etappes hier in de Zwijmelrubriek te delen. 



Etappe 5: Rolde-Schoonloo 18 km

Wat was ik blij dat ik deze etappe niet alleen hoefde te lopen. Als we onderweg 10 mensen tegen zijn gekomen is het veel. Alleen maar bos en wei en hei gezien.

Maar... bij het begin beginnen. Het was vandaag verkasdag. Het verblijf in Midlaren zat erop. Dus tent inpakken. Zooi verzamelen. Ik was gisteravond al om 9 uur gaan slapen en ik heb eindelijk eens echt een goede nacht gehad, dus: ik had weer goede moed om door te gaan. Ik moest wel, want in Rolde zou mijn vriendin Bianca op me wachten.

Maar eerst moest ik nog naar Hardenberg om mijn auto te parkeren.
Ik liep de volgende etappes met Bianca, en we hadden B&B geboekt, dus de tent en de auto had ik voor een paar dagen niet nodig. Hij stond nu veilig bij de lieve ouders van een forummaatje in Hardenberg  achter een hek, zo fijn!
Na het parkeren weer met het ov terug van Hardenberg naar Rolde. De trein sloot weer precies aan op mijn wandeling naar het station, dus dat was weer goed uitgekiend! 

En toen gebeurde er iets ergs. Mijn telefoon deed een update en toen moest ik mijn SIM-code invoeren en die wist ik niet uit mijn hoofd. Keurig opgeschreven en meegenomen in mijn handtas, maar mijn handtas lag in de auto, zo'n 60 km verderop.

Paniek! Ik kon niet meer bellen met Bianca... wat als ik haar niet kon vinden in Rolde... dan liep ik hier moederziel alleen. Ik kon niemand bellen. Ik kon niks meer. Ik kon niet eens meer kijken hoe laat het was. Ik zag mezelf al zwerven in mijn uppie... moederziel alleen over de hei.
Maar Bianca was ook niet gek, die zou ook niet alleen beginnen aan de wandeltocht, dus die heeft braaf bij de bushalte zitten wachten tot ik aan kwam lopen.

Via mijn werk heb ik met Bianca's telefoon het nummer van mijn zoon gevraagd, ondertussen had ik bedacht dat ik wel mijn inlog van Symio wist en verdraaid! Daar stond mijn SIM code vermeld. Pfffff.... ik kon er weer in. En foto's maken enzo. Want dat vind ik ook zo leuk om te doen onderweg.

Maar goed...eerst koffie en taart. Ik was nog helemaal niet in de uitgelaten we-zijn-samen-op-pad-stemming maar Bianca al wel en ze vond toch dat dit moment vastgelegd moest worden. Ik zit erbij als een boer met kiespijn.

Als een boer met kiespijn... 

 

Maar verder: heerlijk bijgekletst onderweg. Veel bos, lekker in de schaduw. Prachtig wandelweer. Een hele rustige route zonder horeca of pleisterplekken of wat dan ook. Wat een weidsheid overal. En leegte! En verder blijft het een kwestie van de ene voet voor de andere zetten.

Het Pieterpad heeft voor een ieder zijn eigen uitdagingen

Vort meis, met die kromme benen! 

 

 

De gewassen hebben zichtbaar te lijden onder de droogte... 

Al kletsend komt een eindpunt snel dichterbij.
We waren laat vertrokken en kwamen pas rond half 6 aan in de herberg in Schoonloo. Ik slaap in een heerlijk zacht bed vannacht!

Lekker uit eten geweest. De eiwitten moeten aangevuld worden dus er mocht een toetje (zeg maar gerust TOET) besteld worden.




En dat je dan op de terugweg naar de herberg in je broek piest van het lachen omdat je slipper het begeeft... tja... dat soort dingen gebeuren als je met Bianca bent. Zij verstaat de kunst om in de meest banale dingen iets grappigs te zien en overal hard om te kunnen lachen.
Morgen en overmorgen loop ik nog twee etappes met Bianca. De weersvoorspellingen zijn goed maar ik hoop dat wij het zèlf  droog houden.

Bianca ken ik al vanaf de middelbare school. 
Dat is de tijd dat Wham! populair was. 
Daarom vind ik het leuk om een liedje van toen én nu te delen vandaag. 
Wie heeft de gelijkenissen al gezien in de clip van Lewis Capaldi in Club Tropicana van Wham!? 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats hier je link! 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter