Zwijmelen op Zaterdag: Weather with you

Het afgelopen weekend liep ik weer twee etappes van het Pieterpad. 
Hoe heerlijk was het weer om onderweg te zijn. En hoe anders was het dan in de zomer. 
Ik kan niet wachten tot ik weer kan gaan. 

Maar... ik blik eerst nog even terug op de zomer. 
De verslagen van de etappes van het afgelopen weekend volgen later. 

Waar waren we gebleven? 
Ik was met mijn vriendin geëindigd in Sleen, in B&B 'De Karkoele' waar werkelijk aan alles gedacht was. 

Ik begon de dag heerlijk met een kopje thee op bed. Dat is de afgelopen twee jaar nog niet eerder gebeurd hoor dat iemand me thee op bed kwam brengen! Zo'n klein en lief en zorgzaam gebaar van mijn vriendin! 

In de gang stond een heerlijk ontbijt klaar, genoeg om ook de lunch mee te doen, dus we hebben broodjes meegenomen voor onderweg. De gastvrouw was zo lief om ons af te zetten in het centrum van Sleen, voor de start van de etappe. 

Gisteren was dat het eindpunt en toen zijn we er eigenlijk een beetje afgepeigerd doorheen gestierd zonder er veel van te zien. Vanmorgen hebben we op het gemakje eerst even door het dorpje gestruind.

 
De route Sleen-Coevorden was niet heel bijzonder. Weinig moois of noemenswaardigs onderweg. Veel open stukken in de volle zon. Ik had geen zin om foto's te maken want het was warm en het was ver. We aten de lunch heel idyllisch onder het toeziend oog van Maja de Bij in een bushalte bij Plopsa indoor.  Al met al hebben we wel weer lekker gelopen.

Om 1 minuut voor half 5 waren we op station Coevorden. Om 2 minuten over half 5 kwam de trein richting Zwolle. Wat een timing! Bianc en ik moesten toevallig dezelfde trein hebben. Zij weer terug naar het westen. Het beloofde wijntje op het terras hebben we met deze timing maar even overgeslagen. Ik stapte uit in Hardenberg. Daar stond mijn auto op me te wachten die een paar dagen bewaakt was door de ouders van een forummaatje van me. Zo lief! 

Zo start je 's ochtends in een appartementje, en slaap je 's avonds weer in je tentje. Nu op camping de Zwiese in Hardenberg. 
Ik heb me in de avond, onder het genot van een pastasalade, op een loungebank onder de overkapping op de camping verdiept in het vervoer en de etappe voor volgende dag. Al met al is het allemaal nog een hele planning als je je tent niet op je rug meeneemt. 

Nog 2 lange etappes van meer dan 20 km te gaan. Nu weer in mijn uppie! Daarna volgen nog een paar korte. En dan komt het einde van mijn vakantie alweer in zicht.

En het liedje bij vandaag? 
Weather with you. Van Crowded House. 
"Everwhere you go...  always take the weather with you. 

Ik had geen idee welke band het nummer ooit zong. Maar toevalligerwijs is een ander nummer van deze van deze band voor altijd aan de vriendschap met Bianca verbonden. 

Wil je mee zwijmelen? 
Plaats hier je link: 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Wild Woods

Ik heb in de zwijmel vorige week verzaakt. 
De week was te druk om, er één klaar te zetten. Vrijdagavond had ik bardienst bij het poppodium en was ik pas diep in de nacht thuis. In de ochtend ging de wekker alweer om 9.00 uur omdat ik met een aanstaande bruid, voor wie ik de jurk mag maken, op pad moest voor stof. 
Ik had simpelweg geen tijd voor de zwijmel. 

Dit weekend ben ik ook op pad. Ik ga weer twee etappes lopen van het Pieterpad. 
We lopen de etappes Ommen-Hellendoorn en Holten-Laren. 
Ik heb deze zomer het pad in de gloeiende hitte achtergelaten en ik ben heel benieuwd hoe het in herfsttinten zal zijn. 
We zijn ik en T. 
Een leuke, niet heel erg voor de hand liggende combi. 
T. is de vriend van de dochter van mijn zus. We schelen bijna 30 jaar in leeftijd. 
En ik weet niet waarom, maar we kunnen het samen heel goed vinden. Ik denk dat het is omdat zijn hoofd een beetje lijkt te werken als mijn eigen hoofd. Hij merkt dingen op en legt verbanden waarbij een normaal mens zijn wenkbrauwen zal fronsen, maar die ik volledig kan volgen. Dat maakt dat ik altijd hartelijk om hem moet lachen. 

Daarom vind ik het leuk om even terug te blikken op weer een etappe die ik deze zomer liep. 
Waar waren we gebleven? 
We waren gebleven in Schoonloo,  waar ik met mijn vriendin wakker werd in een luxe zacht bed in een B&B in Schoonloo. De route van deze dag zou 23 kilometer zijn en eindigen in Sleen. 

Als ik de foto's nu terug kijk, zie ik toch wel dat deze dag wel een hele speciale was. 

We begonnen met een fantastisch ontbijt in Herberg de Loohoeve. 

Binnen de eerste kilometer alweer een bijna broekpies moment omdat ik op mijn hurken was gegaan voor een foto en ik vervolgens niet meer overeind kon komen met mijn stijve benen en de zware rugtas op.

 

Smit-Tak hoefde er nog net niet aan te pas te komen voor takelwerkzaamheden... we konden na de slappe lach weer gewoon verder lopen. 
   
Het was weer een mooie route. Veel bos, veel akkers, veel heidevelden.

Onderweg: Flintenpaden. Aangelegd door de werkverschaffing. Bij de ontginning van de hei werden grote keien in stukken gehakt en werden de paden daarmee verhard. Zo is er ook als aandenken in 1923 een flintenbankje gemaakt.

Veel droge akkers.

Geluncht tussen de schapen. (Held op sokken, zelfs schapen vind ik spannend als ze niet achter een hek zitten...) 

Het Pieterpadmonument ter ere van de oprichters van het Pieterpad.

 

 


Magnoliavelden. Lelievelden.

De grootste zwerfkei van Nederland. 

Bij het Oranjekanaal kwam ik een fietser tegen die me wat vragend en onderzoekend aankeek. Ineens herkende ik zijn gezicht: Het was de Blogkringen bekende Dwarsbongel. 

Dwarsbongel ken ik al jaren alleen virtueel, via het bloggen, de zwijmelrubriek, en hij volgde mijn wegen de afgelopen dagen omdat hij in deze omgeving woont. Hij was gaan fietsen en het leek hem leuk als hij mij tegen zou komen. Een beetje een speld zoeken in een hooiberg, daar hij niet alle wandelpaden met de fiets kon betreden.
En warempel: we troffen elkaar op het Pieterpad. Het was een leuke ontmoeting!

Leuk detail: vlak daarvoor hadden Bianca en ik gesproken over toevallige ontmoetingen met bekenden op verre of vreemde plekken. Nog geen 5 minuten later ontmoet ik Dwarsbongel

Sleen was ver. Ik zat er na 20 km best doorheen. Bianca heeft me door de laatste kilometers heen gekletst.
Maar... eindelijk Sleen bereikt.





En daar hing een bord waar Pieterpoppetjes werden verkocht. Toen ik betaalde las ik op het bordje dat de opbrengsten naar Epilepsie NL gaan. Ik janken natuurlijk... Mijn zoon heeft epilepsie en het raakte me enorm... Op de foto lach ik. Maar achter de glazen van mijn zonnebril zaten de tranen verstopt. 

 
De slaapplek was buitengewoon. B&B de Karkoele. We hadden een heel appartement tot onze beschikking.
De eigenaar van deze prachtige plek (een stukje van de route gelegen in Erm) appte al dat ze ons in Sleen wilde komen halen en dat er pompoen en tomaten en komkommer uit de moestuin klaar lagen als we dat zouden willen. Zo lief en hartelijk. Dus dat hebben we lekker klaargemaakt voor het eten. Later op de avond  werd er vegan bananentaart gebracht voor bij de koffie.
Er is was echt aan alles gedacht.

 
Ook weer een heerlijk bed. De deur naar de tuin de hele nacht wijd open... het was een zalige nacht na een vermoeiende maar prachtige dag! 

En het liede wat ik erbij heb? 
Wild wood van Paul Weller. 
Hij kwam van de week voorbij op de radio en terugdenkend aan het Pieterpad vind ik het een heel toepasselijk lied. Niet dat de bossen nou zo wild waren, maar hij zingt ook over gedachten die je zou kunnen hebben op zo'n pad en dingen waarin je jezelf zou kunnen leren kennen. 

Climbing forever trying
Find your way out, of the wildwild wood
Now there's no justice
There's only yourself, that you can trust in

en 

Oh, knowing, just where you're blowing
Getting to where you should be going

Wil je mee zwijmelen? 

Plaats hier je link! 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: in the end

Ik had gisteren een zwijmel klaar willen zetten voor vandaag, maar het is niet gelukt. 
De wasmachine overleed terwijl hij zijn programma draaide. Gestorven in het harnas zouden we zeggen als het een mens was. 
Maar goed... ik zat met een zeiknatte was. Gelukkig is de badkamer op werpafstand, ik kon het in een grote boog naar de douchecabine slingeren. 

Maar er moest een nieuwe machine komen.
Z.s.m.
Ik kan niet zonder. 

Het was even over half 9. Ik zat al in mijn joggings lui te zijn. En ik zag dat de witgoedwinkel nog een klein half uurtje open was. Met een minimale google/review actie heb ik de opvolger van mijn oude machine gekocht. 
En wellicht is het zonde geld, is het een kwestie van de koolstofborstels of zoiets vervangen. 
Maar het beessie is al oud. Ik heb geen tijd om zelf te klooien of te wachten tot mensen komen. Dus deze stress heb ik maar afgekocht door mogelijk niet voor de goedkoopste oplossing te kiezen.

Dinsdag komt er een nieuwe machine. En praise the lord dat het gewoon kan hè? 
Dat een paar dagen niet wassen mijn enige zorg hierover is. En ja... geld dat ik liever anders besteed had. Maar ik had het in dit geval gelukkig te besteden. 

De week was weer druk. Dus ik heb nog niet bij de medezwijmelaars kunnen luisteren. 
Hopelijk komt er dit weekend ruimte voor. 

Maar.... wat ik hier nog niet gemeld heb: 
Ik heb vorige week ook mijn coupeuse diploma gehaald! De opleiding is klaar!
In maart was mijn praktijkdeel, de galajurk, al afgerond, nu restte alleen de theorie nog. Dat deel bestond uit theorie vragen en het uitwerken van een tekening van een  plaatje van een galajurk op maat. En voor beide onderdelen scoorde ik een 10! Apetrots natuurlijk. 

En het liedje: 
Dit zit voor mijn gevoel in mijn boze afreageer-hoekje voor als het leven hobbels geeft. 
Ik had het gisteravond zomaar keihard kunnen draaien om even te ontladen. En meebrullen natuurlijk. 
Maar ik ben met een kopje thee mijn bed in gekropen. Ik was klaar met de week en die wasmachine was echt de druppel die ik op de vrijdagavond niet kon gebruiken. 

Ik wens iedereen een fijn weekend toe. Met tijd en activiteiten om op te kunnen laden voor de komende week. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter