vrijdag 21 oktober 2022

Zwijmelen op Zaterdag: Wild Woods




Ik heb in de zwijmel vorige week verzaakt. 
De week was te druk om, er één klaar te zetten. Vrijdagavond had ik bardienst bij het poppodium en was ik pas diep in de nacht thuis. In de ochtend ging de wekker alweer om 9.00 uur omdat ik met een aanstaande bruid, voor wie ik de jurk mag maken, op pad moest voor stof. 
Ik had simpelweg geen tijd voor de zwijmel. 

Dit weekend ben ik ook op pad. Ik ga weer twee etappes lopen van het Pieterpad. 
We lopen de etappes Ommen-Hellendoorn en Holten-Laren. 
Ik heb deze zomer het pad in de gloeiende hitte achtergelaten en ik ben heel benieuwd hoe het in herfsttinten zal zijn. 
We zijn ik en T. 
Een leuke, niet heel erg voor de hand liggende combi. 
T. is de vriend van de dochter van mijn zus. We schelen bijna 30 jaar in leeftijd. 
En ik weet niet waarom, maar we kunnen het samen heel goed vinden. Ik denk dat het is omdat zijn hoofd een beetje lijkt te werken als mijn eigen hoofd. Hij merkt dingen op en legt verbanden waarbij een normaal mens zijn wenkbrauwen zal fronsen, maar die ik volledig kan volgen. Dat maakt dat ik altijd hartelijk om hem moet lachen. 

Daarom vind ik het leuk om even terug te blikken op weer een etappe die ik deze zomer liep. 
Waar waren we gebleven? 
We waren gebleven in Schoonloo,  waar ik met mijn vriendin wakker werd in een luxe zacht bed in een B&B in Schoonloo. De route van deze dag zou 23 kilometer zijn en eindigen in Sleen. 

Als ik de foto's nu terug kijk, zie ik toch wel dat deze dag wel een hele speciale was. 

We begonnen met een fantastisch ontbijt in Herberg de Loohoeve. 






Binnen de eerste kilometer alweer een bijna broekpies moment omdat ik op mijn hurken was gegaan voor een foto en ik vervolgens niet meer overeind kon komen met mijn stijve benen en de zware rugtas op.



 
Smit-Tak hoefde er nog net niet aan te pas te komen voor takelwerkzaamheden... we konden na de slappe lach weer gewoon verder lopen. 
   
Het was weer een mooie route. Veel bos, veel akkers, veel heidevelden.

Onderweg: Flintenpaden. Aangelegd door de werkverschaffing. Bij de ontginning van de hei werden grote keien in stukken gehakt en werden de paden daarmee verhard. Zo is er ook als aandenken in 1923 een flintenbankje gemaakt.



Veel droge akkers.



Geluncht tussen de schapen. (Held op sokken, zelfs schapen vind ik spannend als ze niet achter een hek zitten...) 





Het Pieterpadmonument ter ere van de oprichters van het Pieterpad.

 
 


Magnoliavelden. Lelievelden.


De grootste zwerfkei van Nederland. 




Bij het Oranjekanaal kwam ik een fietser tegen die me wat vragend en onderzoekend aankeek. Ineens herkende ik zijn gezicht: Het was de Blogkringen bekende Dwarsbongel. 





Dwarsbongel ken ik al jaren alleen virtueel, via het bloggen, de zwijmelrubriek, en hij volgde mijn wegen de afgelopen dagen omdat hij in deze omgeving woont. Hij was gaan fietsen en het leek hem leuk als hij mij tegen zou komen. Een beetje een speld zoeken in een hooiberg, daar hij niet alle wandelpaden met de fiets kon betreden.
En warempel: we troffen elkaar op het Pieterpad. Het was een leuke ontmoeting!

Leuk detail: vlak daarvoor hadden Bianca en ik gesproken over toevallige ontmoetingen met bekenden op verre of vreemde plekken. Nog geen 5 minuten later ontmoet ik Dwarsbongel

Sleen was ver. Ik zat er na 20 km best doorheen. Bianca heeft me door de laatste kilometers heen gekletst.
Maar... eindelijk Sleen bereikt.





En daar hing een bord waar Pieterpoppetjes werden verkocht. Toen ik betaalde las ik op het bordje dat de opbrengsten naar Epilepsie NL gaan. Ik janken natuurlijk... Mijn zoon heeft epilepsie en het raakte me enorm... Op de foto lach ik. Maar achter de glazen van mijn zonnebril zaten de tranen verstopt. 


 
De slaapplek was buitengewoon. B&B de Karkoele. We hadden een heel appartement tot onze beschikking.
De eigenaar van deze prachtige plek (een stukje van de route gelegen in Erm) appte al dat ze ons in Sleen wilde komen halen en dat er pompoen en tomaten en komkommer uit de moestuin klaar lagen als we dat zouden willen. Zo lief en hartelijk. Dus dat hebben we lekker klaargemaakt voor het eten. Later op de avond  werd er vegan bananentaart gebracht voor bij de koffie.
Er is was echt aan alles gedacht.



 
Ook weer een heerlijk bed. De deur naar de tuin de hele nacht wijd open... het was een zalige nacht na een vermoeiende maar prachtige dag! 

En het liede wat ik erbij heb? 
Wild wood van Paul Weller. 
Hij kwam van de week voorbij op de radio en terugdenkend aan het Pieterpad vind ik het een heel toepasselijk lied. Niet dat de bossen nou zo wild waren, maar hij zingt ook over gedachten die je zou kunnen hebben op zo'n pad en dingen waarin je jezelf zou kunnen leren kennen. 

Climbing forever trying
Find your way out, of the wildwild wood
Now there's no justice
There's only yourself, that you can trust in

en 

Oh, knowing, just where you're blowing
Getting to where you should be going

Wil je mee zwijmelen? 

Plaats hier je link! 




You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

5 opmerkingen:

  1. Ha, je gaat verder met je Pieterpad-avontuur! Succes! Ik zie onze speld-in-hooiberg-ontmoeting! Leuk was dat! En ik zie dat je Sleen beschrijft, met een foto van de kerk - men zegt dat dat de hoogste kerktoren van Drenthe is. Je kunt 'm in elk geval vanaf grote afstand vaak al gebruiken als oriëntatiepunt. Mij schiet nu ook een lied te binnen van een Drents herenduo, Harm en Roelof, die "de mooiste meid van Sleen" bezingen in streektaal. Ik heb er een clip van opgezocht, plus de tekst. Een FB-vriend van me heeft een eigen band, NoName, waarin ook een zoon en dochters spelen. De band bestaan al meer dan 40 jaar, uiteraard met bezettingswisselingen. Zij hebben ook een eigen versie opgenomen in het Hoogeveense theater de Tamboer.
    https://youtu.be/16AuX5GvFtE
    https://www.harmenroelof.nl/nl/teksten/de-mooiste-meid-van-slien
    https://youtu.be/oTrpIlNl9eU
    Wij hebben nu even een ander avontuur: Marijke heeft dinsdag een heupprothese gekregen. Ik ben nu plompverloren post-operatief verpleger geworden, want ze kwam de volgende dag alweer mee naar huis. Ik zeg niet: verpleegkundige, want met een paar voorschriften en tips van de "kundigen" doen we ons best en improviseren er op los. Het gaat per dag wat beter, maar de revalidatie duurt 3 maand tot een half jaar.
    Dank voor je mooie verslag en succes met de wandeling! Ik zal je voorlopig niet meer tegenkomen... ;)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jeetje Dwarsbongel, sterkte met alle zorgen en verzorging. Echt vond het echt zo leuk dat we elkaar ontmoetten.
      En dankjewel voor de liedjes die je deelde. Wat weet jij toch veel!

      Verwijderen
  2. Kan gebeuren dat je geen tijd hebt voor je Zwijmel. Ik heb die van vorige week er ook maar bij gezet. Je verhaal ga ik nog helemaal lezen, en je Zwijmel luisteren, maar nu ga ik naar mijn nestje. Ik wens je alvast veel plezier met het vervolg van je Pieterpad.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een mooi verslag weer... en leuk dat je Dwarsbongel zomaar tegenkwam. Nou ja, hij was natuurlijk wel naar je aan het speuren!
    Het nummer is idd best wel toepasselijk op sommige vlakken.
    Fijne zondag... 🦋

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zo leuk enthousiast je blog. Een pareltje om te lezen. Groetjes Dorothé

    BeantwoordenVerwijderen