Zwijmelen op Zaterdag: The End

Nu het zo koud buiten is vind ik het een mooi moment om terug te blikken op die mooie zomerdag waarop ik mijn voorlopig laatste etappe van het Pieterpad liep. 

Ik was gebleven  bij de etappe Hardenberg-Ommen. 
De volgende Etappe zou Ommen-Hellendoorn zijn. Een etappe van 21 kilometer. 
Nu draaide ik intussen mijn hand niet meer om voor 21 kilometers, maar die hitte!!! Ik zag er zo tegenop. Ik besloot om Ommen - Hellendoorn over te slaan en deze in de herfst in te halen. 
Daarom was het volgende stuk 16 km van Hellendoorn naar Holte. 
Met pijn in mijn hart. Want Ommen-Hellendoorn staat bekend als één van de mooiere etappes, zéker nu de heide zo mooi in bloei stond. Maar... ik ben in het verleden vaker met een hitteklop aan het infuus beland, ik liep alleen, er was niemand om me in de gaten te houden... ik wilde het  gevaar van oververhitting niet opzoeken. 

Hellendoorn-Holten dus. Ik loop al gauw de bebouwde kom uit. 
Ik wandel over de Sallandse Heuvelrug. En het woord doet het al vermoeden: het wordt wat heuvelachtiger. Ik ben vroeg vertrokken. De fietstoeristen zijn nog niet in het bos. De wereld is nog stil.

Ik passeer werkkamp Twilhaar. Ooit, tijdens de Grote Werkeloosheid, werden hier vooral veel Scheveningers en Hagenezen tewerk gesteld voor de ontginnning op de hei. Later werd het een doorvoerkamp voor Joden. Wat een armoe en ellende is er op sommige plekken toch geweest....

Ik passeer de schaapskooi Twilhaar. Veel kooi, weinig schaap. 
Nadeel als je zo vroeg vertrekt: alles wat je kan bezoeken is nog dicht. 

Ik klim langzaam aan naar boven en uiteindelijk sta ik op een uitzichtpunt en zie ik hoe hoog ik ben. En hoe prachtig de heide bloeit.
Ik ben blij dat ik vroeg vertrokken ben want het stuk over de hei is groot en nu al warm.
Kruipdoor sluipdoor over smalle paadjes... het is werkelijk prachtig.

 
Ik passeer een bosje met jeneverbesstruiken. Dit is één van de laatste plekken in NL waar deze nog in het wild groeit.

 
Ik kom oog in ook te staan met een hertje. Hij kwam over het bospad aangetippeld. Ik schrok eerst... dacht dat het een grote hond was. Hij kwam heel dichtbij. Ik denk dat dat niet goed is hè? Als zo'n beestje zo dichtbij komt. Zou hij ziek zijn?

 

 
Ik geniet van alles wat ik zie. Maar het is ook ver. Het zijn maar 16 kilometers maar ik ben moe. Ik heb twee blaren onder mijn voeten.

 
Ik heb ineens geen zin meer om morgen weer zo'n stuk in de warmte te moeten lopen. Ik ben het getrut in de douchehokjes op de camping zat. Ik verlang naar mijn bed. Ik ben de vliegen en wespen op mijn eten zat. Ik mis comfoort. Ik mis mijn kinderen. Dus ik besluit dat voor nu voorlopig mijn Pieterpad hier eindigt. Ik ben zelf ook wat verbaasd over mijn besluit, want gisteren was ik nog van plan om nog zeker twee etappes door de te lopen, maar het is mooi geweest.

 
Godzijdank ligt het station van Holten, het eindpunt van deze route, direct aan de uitgang van het bos, dus ineens is het dan ook echt klaar!
Wat is het een mooi pad geweest! En met stip op 1 benoem ik het gevoel van vrijheid wat het me gaf! 

Intussen heb ik in de herfst de etappe Ommen-Hellendoorn ingehaald en heb ik de volgende etappe ook gelopen. Hier volgt ook nog een verslag van. 
De komende kerstvakantie loop ik, heel gezellig, met mijn collega, Laren- Vorden. 
En dan ben ik officieel op de helft van het pad. 

En vol drama presenteer ik hierbij, omdat het mijn voorlopig laatste etappe was,  het liedje The End van The Doors. 

Wil je mee zwijmelen? 

Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter