Vandaag blik ik terrug op de Pieterpadetappe die ik in mijn zomervakantie, op 22 september liep.
Het laatste stukje Pieterpad van Swalmen tot de Sint-Pietersberg heb ik weer in 1 ruk, in een paar dagen achter elkaar gelopen.
Het laatste stukje Pieterpad van Swalmen tot de Sint-Pietersberg heb ik weer in 1 ruk, in een paar dagen achter elkaar gelopen.
Pieterpad etappe Swalmen-Montfoort 22 km
22 september 2023
Er waren deze etappe veel 'achterdoorweggetjes'. Achter bebouwing en weides langs. Het eerste stuk continu geruis van een snelweg. Een stuk langs een N-weg, een stuk langs bedrijventerrein. Nog steeds niet de Limburgse heuvels waar ik op gehoopt had. En mais. Ik kan intussen geen mais meer zien. Eergisteren ook, met de trein door Duitsland. Honderden en honderden kilometers mais heb ik voorbij zien denderen. Hoeveel mais hebben we in godsnaam nodig in Europa?
Maar goed.
Om redenen startte ik veel te laat met mijn etappe.
Hoe openhartig ga ik hier zijn? Fuck it... ik ga gewoon zeggen hoe het was.
Ik had een hele gezellige nacht gehad met mijn lover. Ik had die nacht veel te weinig geslapen. Daardoor parkeerde ik ook pas om even voor 11 uur mijn auto bij het station in Swalmen, en liep ik het dorp in op zoek naar de kerktoren waar het startpunt van deze etappe was. Handig... het was toen precies 11 uur dus ik kon op het geluid af gaan.
Het eerste stuk heel veel kleine weides met paarden. Het lijkt wel of iedereen in Limburg een paardje bezit.
Later een prachtig stukje bos waar de lage herfstzon mooi licht door de bladeren gaf. De dikke grijze regenwolk die in de verte hing, leek met enige fantasie op een grijze bergmuur, zoals ik het van de week in Zwitserland zag.
Mijn hoofd was moe deze etappe. Ik voelde me mentaal een zombie. Er was weinig afwisseling. Het geruis van de snelweg stoorde me. Het was nog niet heuvelachtig. Het was niet mooi... of ik zag het gewoon niet.
Ik merkte wel dat ik van de week op hoogtestage was geweest
. Mijn benen hebben nog nooit zo soepel gevoeld als vandaag.
Ik heb ook maar weinig foto's gemaakt.
Wat opviel: veel dikke zwarte torren op de bospaden. En de eikels en kastanjes vallen alweer van de bomen. Het is al herfstig.
Een dikke 6 km voor het eindpunt zag ik in de verte een bui aankomen. Ik zou hem vol krijgen.
In de zeikregen liep ik om 16.30u Montfort binnen.
De bus terug naar het startpunt liet nog een half uur op zich wachten. In de snackbar bestelde ik een cola en een frietje. Ik had bedacht: dan zet ik zo de tent op, ga ik douchen en hoef ik geen eten meer te regelen. Prima idee!
Gelukkig was de regen gestopt toen ik de tent moest opzetten. En nu lig ik lekker met het getik van de regen op het tentdak mijn verslagje te schrijven en de etappe van morgen voor te bereiden.
Ik ben te gaar om mijn luchtbed op de blazen, dus ik heb een matje van niet meer dan een halve centimeter dik uitgerold. Ik hoop dat ik na een nacht slaapdeprivatie zo moe ben dat ik gewoon als een blok in slaap val en niet meer wakker word voor de wekker gaat.
De slaapplek voor morgen is al geregeld: morgen slaap ik in een bezinningshuis bij de nonnen.
Ook weer eens wat anders!
En het liedje van vandaag? Het gaat over een steentje in je schoen. En andere ongemakken die je tegen kan komen op een pad. Irritante muggen. Een slapeloze nacht. Blaren op je voeten.
(Brihang zing over 'bleinen' in plaatst van blaren. Nu ben ik benieuwd hoeveel mensen het woord 'blein' kennen. Ik had er, voordat ik in Zeeland ging werken, nog nooit van gehoord.)
Eigenlijk gaat het in het liedje over een breder iets. De krassen op je ziel die je je hele leven mee draagt. En hoeveel dat het piekt, zingt hij, is maar hoe je het vergelijkt.
Zo was het op het Pieterpad ook. Soms kunnen pijntjes, ongemakken, ontzettend in de weg zitten. Maar met de juiste mind-set lukt het me soms ook om er kilometers lang niet aan te denken.
Een hoofd zit raar in elkaar.
Ik plaatst de tekst er even bij. Want dat vlaams is toch niet altijd even goed te verstaan.
'T Is daardoor da'k 't gevoel heb da'k besta
Ik ben der want ik zie het in de spiegel van het raam
Ik ben der want ik spreek dezelfste taal, au revoir
Der zat een wimper in m'n oog en een vlieg in m'n mond
'T Was daardoor da'k 't gevoel had da'k bestond
Ik rookte sigaretten met de pintjes da'k dronk
Want als ik dan ga sterven, doe'k het liever ongezond, ha-ha
Der zit een liedje in m'n kop, in de douche zing ik mee
Daardoor da'k 't gevoel heb da'k leef
Ik weun al heel m'n leven in een droomkasteel
Geweun omdat'k de kamer met je deel, en tzien der veel
Der zit een mug op de muur en ik krijg hem nie geklopt
En tis toch weer typisch want 'k moe morgen vroeg op
Je weet wa da ze zeggen over het toeval en het lot
Ik ben het bijna zeker ja die mug is God, ha-ha
Het knelt en het wringt nu al 26 jaar
Ja 't is al heel m'n leven da'k het steentje meedraag
Der zien zo van die dingen die gebeuren
Op den duur stel je 't ook niet meer in vraag
Ik voelde pas da'k leefde door te spelen met de vlam
Ma, van te veel te leven, ja dan raak je opgebrand
Dus vertrekken we op reis naar een tropisch warm land
En een foto als bewijs om te posten via Instagram, ha-ha
Der zit een splinter in m'n duim en 'k henne bleine op m'n hiel
Kuje daar geen pilletje voor schrijven, alsjeblieft?
En ook voor m'n verdriet, is der niks da je kunt doen?
'T Zit verzekers nog een- nenenene
Der is niemand dat het ziet, aiaiai
Maar ik voel het in m'n ziel, aiaiai
En hoeveel dat het piekt, is hoe da je 't vergelijkt
Of hoe da je 't bekijkt, aiaiai
Der is niemand dat het ziet, aiaiai
Maar ik voel het in m'n ziel, aiaiai
En hoeveel dat het piekt, is hoe da je 't vergelijkt
Of hoe da je 't bekijkt, aiaiai
Der is niemand dat het ziet, aiaiai
Maar ik voel het in m'n ziel, aiaiai
En hoeveel dat het piekt, is hoe da je 't vergelijkt
Of hoe da je 't bekijkt, aiaiai
Der is niemand dat het ziet, aiaiai
Maar ik voel het in m'n ziel, aiaiai
En hoeveel dat het piekt, is hoe da je 't vergelijkt
Of hoe da je 't bekijkt, aiaiai
'T Zit verzekers nog een steentje in m'n schoen, ha-ha
Wil je mee zwijmelen?
Plaats dan hier je link.
Plaats dan hier je link.
Kan mij helemaal voorstellen dat je in een eerste nacht met je Lover, je dan geen oog dicht gaat doen. Lekker rollenbollen doet je goed!! Nog nooit van een Blein gehoord, en er is niets zo erg als een steentje in een schoen. Pijntjes en ongemak... het hoort er allemaal bij. Fijn weekend!!
BeantwoordenVerwijderenlaat ik nou zomaar het idee hebben dat je genoten hebt, maar ik an me vergissen natuurlijk *grinnik
BeantwoordenVerwijderen